Author Archives: Admin

     Tradycyjnie w 73. rocznicę bitwy pod Lenino Koło Nr 6 im. Żołnierzy II Armii WP przy Dowództwie Garnizonu we współpracy ze Stowarzyszeniem Pamięci Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga i Stowarzyszeniem Współpracy Polska–Wschód – zorganizowali patriotyczną uroczystość poświęconą temu wydarzeniu.
Pomimo fatalnej pogody udział wzięło 26 delegacji oficjalnych. Obok nich dostrzegliśmy delegacje m. in. Ambasady Federacji Rosyjskiej Polsce z ambasadorem Panem Sergey Andreev, Republiki Białoruś, Stowarzyszenia Pokolenia, Federacji Służb Mundurowych, Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów Policyjnych, Zarządu Głównego Kombatantów RPiBWP, Środowiska Armii Ludowej, Środowiska Synów Pułku, I Polskiej Armii we Francji Ren–Dunaj, Mazowieckiego Związku Spadochroniarzy, Związku Weteranów i Rezerwistów, Polskiej Partii Socjalistycznej i SLD. Przybyły cztery poczty sztandarowe. Władze naszego związku były reprezentowane przez delegację z sekretarzem generalnym Zarządu Głównego – płk. Janem Kacprzakiem na czele. Obecna była młodzież szkolna i grono mieszkańców Warszawy.

przemówienie okolicznościowe:

Szanowni Państwo!
     Serdecznie witam na uroczystości przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie, poświęconej obchodom 73. rocznicy bitwy pod Lenino. Organizatorem, jak co roku, jest Koło Nr 6 im. Żołnierzy II Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa we współpracy ze Stowarzyszeniem Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga i Stowarzyszeniem Współpracy Polska – Wschód. Pomimo skromnych możliwości, staramy się popularyzować wiedzę o ważnych wydarzeniach z historii walk o wolność Ojczyzny na wszystkich frontach II wojny światowej.
Dziś będziemy starać się wyjaśnić historyczne znaczenie bitwy pod Lenino. Żołnierze 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki w przeważającej części składali się z tych, którzy nie zdążyli do formowanej wcześniej w ZSRR armii przez gen. Władysława Andersa. Nawet w naszym Kole byli oficerowie, których bracia służyli na zachodzie w tej armii. Zdecydowana większość żołnierzy – kościuszkowców rekrutowała się spośród prześladowanych wysiedleńców, Sybiraków lub przebywających w łagrach. Po krótkim szkoleniu w Sielcach nad Oką, schowali w sobie urazy i doznane krzywdy. W bitwie pod Lenino pokazali swój spontaniczny i brawurowy zryw przeciw śmiertelnemu wrogowi, ku wolności, ku Polsce.
Myślę, że nie będzie nadużyciem scharakteryzowanie postawy żołnierzy tam walczących cytatem Adama Mickiewicza:

… „Polak stąd między narodami słynny,
Że bardziej niźli życie kocha kraj rodzinny,
Gotów zawżdy rzucić go, puścić się w kraj świata,
W nędzy i poniewierce przeżyć długie lata,
Walcząc z ludźmi i losem, póki mu śród burzy
Przyświeca ta nadzieja, że Ojczyźnie służy.”…

      Choć brawura i odwaga zaprezentowana w czasie bitwy przez polskich żołnierzy zasługują na najwyższe uznanie, to jednak ze strony czysto wojskowej znaczenie tej bitwy jest niewielkie, a w skali ogromnego frontu wschodniego – raczej epizodyczne. Doniosłą rolę odegrała bitwa pod Lenino pod względem politycznym. Jej działa zagrzmiały głośnym echem w Ojczyźnie i na arenie międzynarodowej, zwłaszcza w państwach koalicji antyhitlerowskiej. Czyn bitewny kościuszkowców wytyczał nowy etap walki wyzwoleńczej, nową jakość udziału Polskich Sił Zbrojnych w II wojnie światowej. Udział 1. Dywizji w walce pod Lenino zapoczątkował wprowadzenie Wojska Polskiego na główny w walce z Niemcami – front wschodni. Żołnierz Polski wkroczył na szlak bojowy prowadzący najkrótszą drogą do Ojczyzny. Tych faktów nie da się przemilczeć ani zafałszować! Ubliżają poziomowi świadomości narodowej , godności i honorowi żołnierzy spod Lenino różnego rodzaju paszkwile, że jako bezwolna masa zostali przez Stalina rzuceni na stracenie i niechybną śmierć.
To pod Lenino zaczął się szlak bojowy 1. i 2. Armii Wojska Polskiego, w których żołnierze wyzwalali i jednocześnie przywracali Polsce prastare piastowskie ziemie nad Odrą i Bałtykiem. Po raz pierwszy w tysiącletnich dziejach nasze wojsko zdobywało Berlin! Jednym z nielicznych uczestników omawianej bitwy i chwalebnego szlaku bojowego do Berlina (ranny w Kołobrzegu) jest członek naszego Koła, kawaler orderu Virtuti Militari – płk Tadeusz Makarewicz, były Dowódca Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON (odpowiednik dowódcy garnizonu Warszawa).
Powyższe fakty wskazują, że bitwa pod Lenino, to ważne wydarzenie w najnowszej historii Polski, dlatego pamięć i wiedzę o niej należy przekazywać. Nie zniechęcą nas działania obecnie rządzących takie jak: zmniejszanie emerytur, pozbawianie prawa do pochówków z wojskową asystą honorową, gloryfikowanie zasług niewielkich grup tzw. żołnierzy wyklętych, ewidentne fałszowanie historii, odmawianie asysty przy świętach takiego typu jak dziś.

CHAWAŁA BOHATEROM SPOD LENINO!

      Niniejszy tekst przemówienia z 12.10.2016 r. sprzed GNŻ opracował honorowy prezes naszego Koła – płk mgr Eugeniusz Gradoń. Po przemówieniu okolicznościowym, które wygłosił prezes Koła Nr 6 – mjr Jan Dźwigała, nastąpiło złożenie wieńców i kwiatów. Uroczystość odbyła się bez udziału asysty wojskowej. Orkiestrę zastąpił i nagłośnienie zamontował – mł. chor. w st. spocz. Bogusław Tłoczkowski z Ciechanowa (z dawnej Orkiestry Reprezentacyjnej WP).

Foto: Marzena Dźwigała                                                                    Opracowała: Zofia Binkowska

W dniu 8 września o g. 17,00 przeprowadzono Manifestację patriotyczną przy „Barykadzie Września 1939” na  ul Grójeckiej (obok Hall Banacha). Udział brał nasz poczet sztandarowy ze sztandarem naszego Koła (płk Jerzy Gąska, płk Romuald Młynarczuk, st. sierż. Stanisław Wajda oraz delegacja z wiązanką kwiatów.

foto: Jacek Piórkowski                                                       opracował: Jan Dźwigała

   W dniu 1. sierpnia 2016 r. o godz. 09.00 na ul. Filtrowej w Warszawie, pod numerem 68, przy tablicy upamiętniającej podpisanie rozkazu przez płk. Antoniego Chruściela ps. „Monter” – dowódcę Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej – rozpoczęła się uroczystość upamiętniająca rozpoczęcie Powstania Warszawskiego.

     Pomimo padającego deszczu, zebrała się liczna grupa delegacji władz państwowych, kombatanckich (wyróżniali się byli powstańcy), stowarzyszeń i innych grup oraz osób prywatnych. Była skromna asysta wojskowa z trębaczem i werblistą. Dwa poczty sztandarowe dodawały świątecznej powagi. Jeden był wystawiony przez harcerzy, a drugi to był nasz sztandar z asystą: dowódca – płk Jerzy Gąska, asystent – płk Romuald Młynarczuk, sztandarowy – st. sierż. Stanisław Wajda. Ponadto z naszego Koła obecni byli: Janek Dźwigała – składający w imieniu Koła wiązankę kwiatów, Ela i Jacek Piórkowscy oraz Krzysztof Kruk, zastępca burmistrza Ochoty, będący w składzie delegacji władz Ochoty.

Foto: Jacek Piórkowski                                                     Opracowała: Ela Piórkowska

     Zgodnie z zaproszeniem otrzymanym z Zarządu Głównego Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga w dniu 21 lipca 2016 r. o g. 12,30 miała rozpocząć się uroczystość złożenia wieńców i kwiatów na płycie Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie przy Placu Marszałka Piłsudskiego z okazji 72. rocznicy utworzenia jednolitego, odrodzonego Wojska Polskiego.
Nasz Zarząd wytypował delegację do złożenia wiązanki kwiatów w składzie: Marzena Dźwigała, Krystyna Rek, Wiesława Wypych, Stanisław Pieczara, Andrzej Rońda, Ludwik Bender i Jan Dźwigała.

    Niestety uroczystość się nie odbyła z uwagi na brak dostępu do Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie!!! Powodem oficjalnym były przygotowania do Światowych Dni Młodzieży. Nieoficjalnie mówiło się na mieście, że Antoni Macierewicz zabronił przeprowadzenia uroczystości. W tej sytuacji część chętnych do uczczenia rocznicy udała się pod pomnik gen. Berlinga. Nasza delegacja zdecydowała, że wiązanka kwiatów zostanie złożona na Grobie Nieznanych Żołnierzy w Stanisławowie w powiecie mińskim. Tak też uczyniono.
Marzena Dźwigała i Andrzej Rońda złożyli nasze kwiaty i zapalili znicz z plakietką Koła Nr 6.

Foto i opracowanie: Jan Dźwigała