por. Jan Aleksander NIEDŹWIECKI
(31.05.1926 r. – 14.05.2019 r.)

______Urodził się w Bydgoszczy, Jego tata Aleksander był kolejarzem. W 1933 roku  cała rodzina przeniosła się  do Chełma Lubelskiego, gdzie tata otrzymał propozycję pracy. W czasie okupacji hitlerowskiej tata, jako legionista i uczestnik powstania śląskiego, został aresztowany, przewieziony do Oświęcimia i tam zamordowany. 10 sierpnia 1944  r. wstąpił ochotniczo do odrodzonego Wojska Polskiego i od razu  trafił do szkoły podoficerskiej w Lublinie. Po jej ukończeniu – 30 listopada 1944 r. został przydzielony do 3 pułku ułanów Samodzielnej Brygady Kawalerii 1 Armii Wojska Polskiego. Przeszedł szlak bojowy tej jednostki od Wisły do Łaby jako podoficer – zastępca dowódcy plutonu. Swojego konia nazwał „Ojciec” na pamiątkę zamordowanego  taty. Uczestniczył w wyzwalaniu Warszawy, następnie uczestniczył w walkach kawaleryjskich o Wał Pomorski pod wsią Borujsko, mamy piękną pamiątkową fotografię z tej operacji, a następnie w walkach o Kołobrzeg. Po jego zdobyciu i uczestnictwie w słynnych „Zaślubinach z morzem” eskortował jeńców niemieckich do obozu w Łobzem. Po przeprawie przez Odrę Jego jednostka zdobywała niemieckie tereny aż do Oranienburga (na północ od Berlina). Tam odbyła się ostatnia szarża ułańska. Janek był ranny, i tam Janek „Ułan” zakończył swój chlubny szlak bojowy.
______Po zakończeniu działań wojennych trafił do podoficerskiej szkoły kawalerii w Koszalinie na stanowisko instruktora. W lutym 1946 r. przeniesiony za wzorową służbę do Warszawy na szefa oddziału konnego marsz. Michała Roli – Żymierskiego. Pragnę poinformować, że Janek jak i konie tego oddziały stacjonowały na terenie obecnego 10 warszawskiego pułku samochodowego. Po  rozwiązaniu kawalerii w 1947 r. pełnił jeszcze służbę wojskową do listopada 1955 r. Ukończył ją w stopniu starszego sierżanta.
______Janek Niedźwiecki ukończył Wydział Prawa i Administracji na Uniwersytecie Warszawskim i uzyskał tytuł magistra. Pracował w NBP, ministerstwie finansów i NIK. Włączył się do działalności społecznej, od 1967 r. był działaczem kombatanckim. Środowisko Kombatantów 1 Warszawskiej Brygady – Dywizji Kawalerii WP  wybrało Go sekretarzem Zarządu w Warszawie.
______Mając 52 lata rozpoczął, zalecane przez lekarzy bieganie. Upodobał sobie biegi maratońskie, zaliczył ich aż 99. Z podziwem cała Polska, i nie tylko, oglądała Jego słynne salta na rozpoczęcie i zakończenie biegów. 11 kwietnia 2002 r. wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Dał się poznać jako znakomity i wesoły Kolega. Pięknie śpiewał i grał na harmonijce ustnej.
______Za osiągnięcia bojowe, służbę i pracę na rzecz naszej ukochanej Ojczyzny był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, Medalem „Za Udział w Walkach o Berlin”, Medalem „Za Zasługi dla Związku Kombatantów, Złotym Krzyżem „Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” oraz wieloma innymi odznaczeniami, w tym radzieckimi. W 1975 r. mianowany został na stopień starszego sierżanta sztabowego, w 2000 r. na stopień podporucznika, a w 2003 na stopień porucznika.
______Nasz „Ułan” Janek skończyłby 31 maja 93 lata. Chylimy czoła nad Jego dokonaniami, zwłaszcza nad przelaną krwią, za walkę ze znienawidzonym okupantem niemieckim, za wytężoną pracę, za osiągnięcia sportowe i działalność  społeczną. Możemy z całą mocą stwierdzić, że dobrze zasłużył się Ojczyźnie.
______Nad mogiłą pożegnali Go najbliżsi: syn Zbigniew z małżonką Urszulą i dziećmi: Agnieszką, Jankiem i Marią oraz wnuk Mateusz s. Anny. Pożegnali Go także: dalsza rodzinna, sąsiedzi i znajomi. Pożegnało Go środowisko maratończyków i wojska. W pożegnaniu udział wzięli delegacja naszego Koła Nr 6 ze sztandarem oraz asysta honorowa wystawiona  ze składu pułku reprezentacyjnego Dowództwa Garnizonu Warszawa.

Żegnaj Tatusiu, żegnaj Dziadku, żegnaj Panie Poruczniku,
żegnaj Ułanie, żegnaj Kolego, żegnaj Janku!
Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie!

Salwa honorowa i melodia „Śpij Kolego” niech będą nagrodą za Twoje oddanie Ukochanej Ojczyźnie!
Trumna ze zwłokami Zmarłego spoczęła w grobie rodzinnym kwatera 3B rząd 3 grób 7 na Cmentarzu w Marysinie Wawerskim w Warszawie przy ul. Korkowej 152.

Cześć Twojej Pamięci!

  Foto: st.chor.szt. Jacek Piórkowski                                                        Opracował:  Jan Dźwigała

gen.bryg.dr.strzel. płk WP  Kazimierz WTOREK
(21.02.1931 r. – 26.04.2019 r.)

______10 maja 2019 r., przy pięknej pogodzie, na Cmentarzu Południowym w Antoninowie zebrało się bardzo dużo członków rodziny i znajomych, sąsiadów i przyjaciół, delegacji różnych stowarzyszeń  w Polsce – by towarzyszyć w ostatniej drodze i pożegnaniu prezesa Oddziału Warszawskiego im. 1 Armii WP Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga, wiceprezesa Oddziału Warszawa – Śródmieście Związku Inwalidów Wojennych, zasłużonego oficera gen. i płk Kazimierza Wtorka.
______Urodził się we wsi Długi Kąt, obecnie gm. Wręczyca Wielka, pow. kłobucki, woj. śląskie w rodzinie chłporobotnika. W czasie II wojny światowej tereny te zostały włączone do rzeszy niemieckiej. Jego edukacją zajmował się stryj Walenty. W 1946 r. zdał egzamin z zakresu szkoły podstawowej, a następnie do gimnazjum i liceum hutniczego przy hucie „Batory”.  Okres okupacji to czas Jego działalności w Związku Walki Młodych, a później do Związku Młodzieży Polskiej. Pełnił tam różne funkcje. Jesienią 1951 r. otrzymał wezwanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej oraz skierowanie do Wyższej Szkoły Służby Zagranicznej. Według wskazówek swojego taty poszedł do wojska, wypełniając patriotyczny obowiązek wobec Ojczyzny. Był to okres wojny koreańskiej i dlatego trafił w trybie przyśpieszonym na kurs oficerów rezerwy. Po jego ukończeniu trafił do czynnej służby w wojskach specjalnych. Był tam do końca służby w 1978 r. Przez pewien czas był współpracownikiem gen. Jaruzelskiego. W latach 1978-81 pracował przy budowie rurociągu naftowego „SURGUT”, pełniąc różne funkcje kierownicze. Do Polski powrócił 13.12. 1981 r. W latach 1982-87 pracował w Bibliotece Narodowej jako główny specjalista. Od kwietnia 1988 pracował przy budowie gazociągu jamalskiego, a w okresie 1991–94 był dyrektorem doskonalenia kadr w Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie. W tym czasie kampania przeciwko ludowemu Wojsku Polskiemu sięgnęła zenitu. Wówczas stanął na czele grupy żołnierzy walczących z faszyzmem w II wojnie światowej o honor i cześć doprowadzając w marcu 1993 r. do zarejestrowania pierwszego Oddziału Warszawskiego  Związku Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego. Działalność tej organizacji trwała jednak tylko do 20 lipca 2010 r. On jednak się nie poddał. W trudnym dla naszego środowiska okresie doprowadził 22.12.2010 r. do rejestracji Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego.
______Członkowie Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego wraz z członkami Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy DGW, Związku Polskich Spadochroniarzy oraz członkami innych bratnich organizacji towarzyszyli Zmarłemu  w ostatniej drodze. W imieniu macierzystej organizacji mowę pożegnalną wygłosił w Sali pożegnań prezes Zarządu Głównego STLWP – mjr Kazimierz Rdzanek. Przybliżając Jego drogę życiową podkreślił pełne oddanie Ukochanej Ojczyźnie! Wymienił, że nasz Kolega Kazio był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany m. in. KKOOP, ZKZ, M. 40-lecia PL, Honorowym Krzyżem ST LWP. W imieniu zgromadzonych podziękował Kaziowi za wzorową i długoletnią służbę wojskową, pracę zawodową i społeczną. Złożył serdeczne wyrazy głębokiego współczucia i żalu: najserdeczniejszej przyjaciółce Danusi, synowi Mirosławowi z żoną Danuta i wnukiem Piotrem, bratu Władysławowi  z żoną Renatą.
______Po tym utworzył się kondukt na czele którego maszerował z szablą gen.bryg.dr.strzel. Bogdan Pokrowski. Tuż za nim poczty sztandarowe: Koła nr 6 ZŻWP, STLWP, Związku Spadochroniarzy Polskich  oraz Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ. Urna z prochami Zmarłego została umieszczona w ścianie kolumbarium: kwatera 30AII, rząd 1, grób 76.

Żegnaj Generale, żegnaj Pułkowniku, żegnaj Tato i Dziadku, żegnaj Nieoceniony Kolego, żegnaj Przyjacielu Koła Nr 6,  żegnaj nasz Kaziu!

______PS. Syn Kazia złożył do Dowódcy Garnizonu wniosek o asystę wojskową. Według obecnych procedur, m. in. wskutek opiniowania wniosku przez IPN, asysta zasłużonemu dla Polski oficerowi (służył i pracował poza Polska) się nie należała!!! Oceńcie to drodzy Czytelnicy!

Foto: kpt. Eugeniusz Karbowiak                                                 Opracował: mjr Jan Dźwigała

_

mjr Władysław TKACZ
(10.02.1943 r.- 07.05.2019 r.)

______W dniu 16 maja 2019 r. pożegnaliśmy naszego Kolegę mjr Władysława Tkacza. Uroczystość rozpoczęła się w kościele murowanym na Cmentarzu Bródzieńskim w Warszawie.
______Nasz nieodżałowany Przyjaciel wstąpił do Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile 27 września 1962 r. Po jej ukończeniu został skierowany do 10 pułku samochodowego w Warszawie w dniu 21 października  1965 r. Zajmował w nim stanowiska: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy kompanii, wykładowcy,  dowódcy kompanii i starszego oficera służb technicznych.  W czasie służby w 10 psam. był skierowany w okresie 16.05 – 26.10.1978 r. do Polskiej Wojskowej Jednostki Specjalnej Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie. Od 29 grudnia 1982 r. do 9 marca 1984 r. był oficerem oddziału służby samochodowej w SSTiZ. Od 10.03.1984 r., aż do zakończenia służby wojskowej tj. 16 listopada 1990 r. był w oddziale służby samochodowej Dowództwa Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON.
______Nasz Władzio był bardzo dobrym żołnierzem i wspaniałym Kolegą. Wielokrotnie wyróżniany, m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem „W Służbie ONZ”.
______Od kilku miesięcy zmagał się z nieuleczalną chorobą. W ostatniej drodze towarzyszyła Mu asysta wojskowa wystawiona przez Pułk Reprezentacyjny WP, duża grupa członkiń i członków Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ze swoim sztandarem i pocztem (dowódca pocztu – płk Jerzy Gąska, sztandarowy – st. chor. szt. Jan Mazur i asystent – płk Grzegorz Serocki), wielu kolegów z OSSam. w Pile. W uroczystości wzięła udział liczna grupa żołnierzy  i pracowników 10 wpsam. z mjr Arturem Leśniewskim na czele. Obecny był były dowódca pułku płk Andrzej Opioła. Władzio pozostawił po sobie ukochaną córkę i syna. Pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu miejscowym (sektor 37K,  rząd 5, grób 19).

Żegnaj Majorze, żegnaj drogi Kolego! Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie!
Władziu! Dobrze spełniłeś zaszczytny obowiązek żołnierski wobec naszej ukochanej Ojczyzny i jej Sił Zbrojnych.
Cześć Twojej Pamięci!

Foto i opracowanie: mjr Jan Dźwigała