_(23.12.1938 r. – 21.04.2021 r.)

________Uroczystość pożegnania odbyła się 30 kwietnia 2021 r. na Komunalnym Cmentarzu Południowym w Antoninowie. Urna z prochami Zmarłej spoczęła   w niszy kolumbarium, obok  urny z prochami ukochanego męża Ludwika, który tam spoczął 12 stycznia br. Tak się stało, że tuż po 50. rocznicy zawarcia związku małżeńskiego (w sierpniu ub. roku) i wręczenia im „Medali  za długoletnie pożycie małżeńskie” nastąpił kres ich wspólnej drogi. Z uwagi na pandemię, uroczystość miała bardzo skromny charakter. W pożegnaniu uczestniczyła córka Elżbieta z mężem oraz delegacja naszego Koła.

Żegnaj Halino!
Cześć Twojej pamięci!

   Foto i opracowanie: Eugeniusz Karbowiak

por. Ludwik BENDER
(25.08.1924 r. – 01.01.2021r.)

________Na Cmentarzu Południowym w Antoninowie, nieopodal Warszawy , Koło Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP w dniu 12 stycznia 2021 roku pożegnało bohatera walk na froncie II wojny światowej w składzie 2 Armii WP, zasłużonego dla 10 psam., zmarłego  przeżywszy 96 lat  – por. Ludwika BENDERA.
________Nasz Ludwik, popularnie zwany „Lutkiem”, urodził się w Kalinowicach Ordynackich, pow. zamojski, woj. lubelskie w rodzinie robotniczej. Jego tata zmarł gdy on miał zaledwie 8 miesięcy. W 1938 roku ukończył siedmioklasową szkołę podstawową. Od razu rozpoczął pracę bez wynagrodzenia  u  swojego wuja w warsztacie samochodowym. Mając 16 lat podjął pracę  w Spółdzielni Beton i pracował tam do końca okupacji niemieckiej.
_________Po wyzwoleniu wschodnich terenów Polski powołano go do wojska. Został skierowany do Białki k/Krasnystawu, gdzie formowała się 2 Armia Wojska Polskiego. Przydzielono Go do kompanii szkolnej podoficerskiej i na kurs kierowców. Po otrzymaniu prawa jazdy przydzielony do 37 pułku piechoty w batalionie moździerzy. Pierwszym Jego samochodem był  Chewrolet . W styczniu 1945 roku tym samochodem wyruszył na front. Stracił samochód w walce, w okolicach Radzynia Podlaskiego. Dalej jeździł na zdobycznych samochodach. Jego pułk brał udział w bojach nad Nysą Łużycką, pod Budziszynem i Mielnikiem. W dowód uznania wyznaczony  został na kierowcę dowódcy 7 dywizji. W 1946  roku skierowany do Śląskiego Okręgu Wojskowego jako kierowcę dowódcy OW Wrocław. 8.02.1947 r. zdemobilizowany w stopniu starszego kaprala.
________W 1948 r. przyjął propozycję i został żołnierzem zawodowym – kierowcą w 12 batalionie samochodowym  w Warszawie, a następnie w 10 pułku samochodowym na stanowisku kierowcy wiceministra obrony narodowej.  W 1957 roku z powodu trudnej sytuacji rodzinnej zwolniony ze służby na własną prośbę. Do 1965 r. był pracownikiem cywilnym w 10 psam.
________W okresie 1965r. do 1979 r. ponownie był żołnierzem zawodowym  w tej samej jednostce , a ze służby został zwolniony ze względu na stan zdrowia. W jednostce tej był jeszcze przez 12 lat pracownikiem cywilnym – kierowcą.
________Od 1996 roku był aktywnym działaczem Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych więźniów Politycznych, a od 2 marca 2006 roku członkiem naszego Związku i Koła.
________Za udział w walkach o wyzwolenie Polski  spod jarzma hitlerowskich okupantów, za ofiarną pracę w Jej odbudowie, za wzorową służbę i pracę na rzecz naszej ukochanej Ojczyzny i Jej sił zbrojnych był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany, m. in. Medalami: „Za Odrę, Nysę i Bałtyk”, „Zwycięstwa i Wolności”, „Za Udział    w Walkach o Berlin”, „Odznaką Grunwaldzką” , Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Związku Żołnierzy Wojska Polskiego z Gwiazdą, Krzyżem Komandorskim ZŻWP.
________Na tej uroczystości zgromadziło się grono osób, które Go kochają, szanują i dziękują, zwłaszcza ukochana żona i córka z mężem. Byli znajomi, sąsiedzi oraz dalsza rodzina.
________Na pożegnanie z Nim  delegacja  Koła Nr 6 przybyła ze swoim sztandarem, którego Lutek był  współfundatorem, a w drzewcu którego jest wbity Jego gwóźdź pamiątkowy. Słowa pożegnania wygłosił  prezes Koła, na zakończenie powiedział:

„Za lata wytężonej służby i pracy, za pot i łzy, za nieprzespane noce – wyrażam Tobie Poruczniku najserdeczniejsze podziękowanie oraz wyrazy najwyższego uznania i szacunku.
Szczególną nagrodą dla Ciebie Lutku będzie salwa honorowa oddana przez żołnierzy pułku reprezentacyjnego WP oraz melodia „Śpij Kolego”.
Spoczywaj w pokoju!”.

Urna z prochami Zmarłego została umieszczona w niszy kolumbarium  30AII 4-56

Foto: Marzena Dźwigała                         Oprac.: ppłk ds. Eugeniusz  Karbowiak