Category Archives: Wieczna Warta

płk Tadeusz WOSZCZYŃSKI
(7.12.1935 r. – 2.08.2024 r.)

________Z żalem informujemy, że w dniu 19.08.2024 r. na Cmentarzu Komunalnym Północnym odbyła się uroczystość pogrzebowa naszego Kolegi – płk. Tadeusza WOSZCZYŃSKIEGO, żołnierza m. in.:  z 10 pułku samochodowego, pułku budowlanego,  SSZiB Gar. Stoł .    Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu miejscowym  w Kwaterze: E  XIV 2 – 6A – 4 przy asyście honorowej z pułku reprezentacyjnego WP oraz pocztów sztandarowych z Polskiego Związku Pszczelarskiego.W pogrzebie wzięła udział delegacja naszego Koła: Jan Dźwigała i Jan Mazur.
Cześć Jego Pamięci!
Rodzinie Zmarłego składamy serdeczne wyrazy współczucia.

Opracowanie: Jan Dźwigała

por. Jan MOLO s. Jana
(15.01.1935 r. – 25.02.2024 r.)

________Urodził się  w Żukowicach,  gm. Nowy Korczyn, pow. buski, woj. świętokrzyskie. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w Państwowej Szkole Przemysłowej w Gliwicach, którą ukończył w 1952 r. W tym  samym roku rozpoczął pracę zawodową w budownictwie energetycznym  jako monter kotłowy na budowie elektrowni Jaworzno II. Od 1953 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował na budowach elektrociepłowni Żerań i Siekierki jako spawacz rurociągów wysokoprężnych. W latach 1963 – 1973 był przewodniczącym rady zakładowej  w Energomontażu – Północ. w tym okresie ukończył technikum mechaniczne a następnie Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i uzyskał tytuł magistra.
________Od 1973 do 1990 r. w przedsiębiorstwach budownictwa energetycznego pełnił funkcje: głównego specjalisty ds. pracowniczych, zastępcy dyrektora zjednoczenia i w przedsiębiorstwie budownictwa energetycznego Energobud  – zastępcy dyrektora ds. pracowniczych. W 1979 r. ukończył podyplomowe studia na Uniwersytecie Warszawskim o specjalności nauk o pracy i polityce społecznej.
________Po zaniechaniu budowy elektrowni jądrowych Żarnowiec i Klempicz n/Wartą, a w konsekwencji rozwiązaniu przedsiębiorstwa Energobud, jako generalnego wykonawcy tych inwestycji, z dniem 1 października 1990 roku, przeszedł po 41 latach pracy, na emeryturę.
________Za zasługi zawodowe w budowie elektrowni i elektrociepłowni oraz pracę społeczną został uhonorowany odznaczeniami państwowymi, regionalnymi i branżowymi:
Krzyżami Komandorskim, Oficerskim i  Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
Złotym i Srebrnym Krzyżami Zasługi;
Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalami „Za Zasługi dla Obronności Kraju”;
Złotym i Srebrnym „Medalami Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”;
Złotą Honorową Odznaką „Za Zasługi dla Warszawy”;
Medalem ”Pro Memoria”;
Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”;
Odznaką Honorową „Zasłużony dla Rolnictwa”.
________Kilkakrotnie mianowany na kolejne stopnie wojskowe aż do porucznika. 12 października 2019 r. został kapitanem Polskich drużyn Strzeleckich.
________Od 1994 r. przez pięć kadencji  był radnym dzielnicy Ochota, gdzie pełnił ważne funkcje przewodniczącego różnych komisji, a od 26.11.2002 r. funkcję wiceprzewodniczącego Rady Dzielnicy. Od marca 2002 r. został wybrany na wiceprzewodniczącego Dzielnicowego Komitetu Ochrony Miejsc Pamięci Walk i Męczeństwa dla Warszawy – Ochoty. . Dzięki jego staraniom pozyskał sponsorów na koszty renowacji miejsc pamięci narodowej: pomnika Marii Skłodowskiej – Curie, pomnika Reduta Ordona, pięciu tablic upamiętniających masowe egzekucje mieszkańców Warszawy, pomnika Bohaterów Września, tablicy poświęconej rozstrzelaniu w czasie okupacji 20 polskich obywateli przy Dworcu Zachodnim. Dzięki także jego staraniom możliwym było wybudowanie pomnika  I Prezydenta Rzeczpospolitej – Gabriela Narutowicza.
________W latach 1997 – 2010 był członkiem Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. broni Zygmunta Berlinga.
________2 lutego 2012 r. wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
________Za patriotyczną postawę, udział w przedsięwzięciach historycznych został wyróżniony:
odznaką honorową „Za Zasługi dla ZŻWP”, brązową odznaką „Za Zasługi dla ZŻWP” oraz krzyżem złotym „Za Zasługi dla ZŻWP”.
________Uroczystość pogrzebową uświetniła asysta wojskowa wystawiona w wyniku decyzji MON przez pułk reprezentacyjny WP .
________W imieniu zebranych pożegnał  Go prezes Koła Nr 6: „Dziś żegnamy Cię drogi Przyjacielu, Mężu, Tatusiu  i Dziadku, wspaniały kuzynie i sąsiedzie, Kapitanie Drużyn Strzeleckich i Poruczniku Wojska Polskiego!
Niech ta warszawska ziemia lekką Ci będzie! Janku będziemy Cię pamiętać i życzliwie wspominać!”

 Foto: Eugeniusz Karbowiak                                      Opracowanie: Jan Dźwigała

________Z wielkim żalem zawiadamiamy, że w dniu 29 grudnia 2023 r. o g. 13,00 rozpocznie się uroczystość pogrzebowa w Sali „A” Domu Przedpogrzebowego przy ul. Wójcickiego 14 w Warszawie, poświęcona naszemu Koledze płk. Januszowi Kot, który zmarł  w wieku 91 lat. Po tej uroczystości  urna z prochami zostanie przetransportowana do mogiły rodzinnej (kwatera E-VIII-3 rz.11 gr.11/12).
________Rodzinie Zmarłego składamy szczere wyrazy współczucia i żalu.

 Zarząd Koła Nr 6

płk mgr inż. Janusz Stanisław KOT
(23.11.1932 r. – 06.12.2023 r.)

„Szanowni Zebrani!
________Nasz Wspaniały Kolega – Janusz Stanisław Kot urodził się w Krzewacie, w gminie Olszówka, pow. kolski, w woj. poznańskim (obecnie wielkopolskie) w rodzinie kolejarskiej. Ze wzglądu na warunki okupacji niemieckiej, dopiero po wojnie rozpoczął edukację od 6 klasy szkoły podstawowej. Po ukończeniu gimnazjum uczęszczał w latach 1949-1952 do Liceum Komunikacyjnego w Warszawie na wydziale Dróg Wodnych. Po ukończeniu szkoły średniej podjął pracę w Biurze Projektów „Hydroprojekt” we Włocławku na stanowisku asystenta projektanta. Trwało to bardzo krótko.
________18 listopada 1952 r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w marynarce wojennej. W 1953 r. złożył raport z prośbą o skierowanie do Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie po zdaniu egzaminu został przyjęty na fakultet wojsk pancernych, zmechanizowanych i inżynieryjnych, którą ukończył 6.08.1958 r.
________Po ukończeniu WAT został skierowany początkowo do Dowództwa Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju, a następnie do Ośrodka Szkolenia Mechaników Samochodowych Specjalnych Lotnictwa na stanowisko zastępcy ds. szkolenia. 20 lipca 1977r. został przeniesiony do Dowództwa Garnizonu m. st. Warszawy początkowo na stanowisko starszego specjalisty oddziału samochodowego, a następnie na Szefa Oddziału Samochodowego.
18 sierpnia 1989 r. został przeniesiony w stan spoczynku ze względu na stan zdrowia.
________Kol. Janusz w 1956 r. zawarł związek małżeński z ukochaną Marianną Makowską. Z tego związku zrodziły się dwie wspaniałe córki: Elżbieta i Mirosława. Niestety Jego żona zmarła przedwcześnie 16 sierpnia 2015 r., był to dla Niego ogromny szok.
________Kol. Janusz od 9.11.1992 r. do 30.06.2004 r. był pracownikiem cywilnym w Wydziale Planowania Dowództwa Garnizonu Warszawa.
W dniu 6 września 2012 r. wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP przy DGW.  Za nienaganną służbę był wielokrotnie wyróżniany:
mianowaniem na kolejne stopnie wojskowe aż do pułkownika włącznie,
Krzyżami Zasługi:
Srebrnym, Złotym, KKOOP oraz medalami resortowymi. Odznaką Honorową „Za Zasługi dla ZŻWP” oraz Brązowym Krzyżem ZŻWP.
________W imieniu naszych Koleżanek i Kolegów, naszych przełożonych, szczególnie płk. Tadeusza Makarewicza: Dziękuję Ci Januszu za wzorowo pełnioną służbę dla naszej Ojczyzny i Jej Sił Zbrojnych!
________Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie. Wieczny spoczynek ze swoją wspaniałą małżonką będzie waszą wspólną nagrodą! Salwa honorowa nad mogiłą i melodia „Śpij Kolego” będzie uwiecznieniem Twojego poświęcenia dla Polski.
Wszystkim osobom, które szczególnie przeżywają Twoje odejście na wieczną wartę – Panie Pułkowniku, składam serdeczne wyrazy współczucia i żalu. Będziemy o Tobie pamiętać!”
________W ostatniej drodze naszemu Koledze Januszowi Kotowi towarzyszyła wojskowa asysta honorowa, wystawiona przez Dowódcę Pułku Reprezentacyjnego WP.

Foto i opracowanie: Jan Dźwigała

________

płk Józef Henryk TURLEJSKI s. Stanisława
(12.05.1923 r. – 05.07.2023 r.)

________Urodził się w Kamieńsku w powiecie radomszczańskim. W okresie 1940 – do stycznia 1945 r. był aktywnym członkiem „Szarych Szeregów”.
________Od 9. 02.1945 r. do 15.071977 r. pełnił służbę wojskową, został z niej zwolniony ze względu na stan zdrowia. W 1947 r. brał udział w akcji grupy operacyjnej  „Wisła”.
________W okresie 1949 r. – 1978 r. był zastępcą przewodniczącego koła  ZBOWID na Mokotowie. Od 1951 r. do 1980 r. był członkiem Ligi Obrony Kraju. Absolwent  Oficerskiej Szkoły  Polityczno – Wychowawczej. Od 1983 r. był pracownikiem cywilnym Dowództwa Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON.
________Do ZBŻZiORWP  (obecnie ZŻWP) wstąpił 11.10.1983 r., pełnił przez wiele lat funkcje w zarządzie Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP przy DGW, był także przez okres kilku kadencji przewodniczącym  komisji rewizyjnej tegoż Koła.
________Za wzorowo pełnioną służbę wojskową był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, m.in.: KKOOP, ZKZ, SKZ, Med.10-lecia PL, Krzyżem AK, br. Medalem Zasłużony na Polu Chwały”, Medalem „Za Udział w Walkach o Berlin”, medalem „Za odrę , Nysę i Bałtyk” , Odznaką Grunwaldzką, Medalem „Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie”, zł. odznaką „Za Zasługi dla ZŻWP”, zł. Medalem „XXXV- lecia  ZŻWP”, Krzyżem Złotym z Gwiazdą ZŻWP, wpisem do księgi honorowej Zarządu Wojewódzkiego ZŻWP i wieloma innymi.
________Uroczystość pogrzebowa odbyła się 14 lipca 2023 r. na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie. W imieniu najbliższej rodziny, przyjaciół , delegacji Koła nr 6 z pocztem sztandarowym i sztandarem w składzie: Jerzy Gąska, Andrzej Rońda i Jacek Złotorzyński oraz Anny i Eugeniusza Karbowiaków, Tadeusza Kurzyńskiego, Henryka Wróbla, Zbigniewa Wrony i Jana Dźwigły – mowę pożegnalną wygłosił mistrz  ceremonii z zakładu pogrzebowego. Urna z prochami Zmarłego została przewieziona do mogiły rodzinnej na cmentarzu miejscowym (S-I-11,12,rz.16 gr.16).
________Żegnaj Pułkowniku! Żegnaj Józiu! Dobrze zasłużyłeś się naszej Ojczyźnie i Jej siłom Zbrojnym!
Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie!

Opracowanie i foto: Eugeniusz Karbowiak

________

Bożenna NIEWIADOMSKA
Jadwigi i Zdzisława ŁUCZAKÓW
(21.12.1955 r. – 05.07.2023 r.)

________W dniu 14 lipca 2023 r. pożegnana została na Cmentarzu Powązkowskim (Wojskowym) w mogile rodzinnej  A5DZ – 1 – 7. W uroczystości pogrzebowej uczestniczyła najbliższa rodzina, grono przyjaciół oraz liczna delegacja Koła Nr 6 ZŻWP im. Żołnierzy WP przy DGW Warszawa. Piękną uroczystość zorganizował i przeprowadził na wysokim poziomie Dom Pogrzebowy „STYKS”, a przewodniczył jej mistrz ceremonii, który w pięknej przemowie przybliżył życiorys Zmarłej.
________Żegnaj Droga Bożenno, spoczywaj w pokoju!
________Najbliższym Zmarłej składamy wyrazy współczucia i żalu.

Zarząd Koła Nr 6
Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP

płk mgr inż. Andrzej Marian OPIOŁA
(31.07.1950r. – 04.04.2023 r.)

________W dniu 14 kwietnia 2023 r. w wypełnionym kościele pw. św. Józefata o g. 13,15 rozpoczęła się msza święta żałobna w intencji naszego Kolegi. Obok  księdza koncelebranta i syna Zmarłego, pożegnał  Go kol. Jerzy Gąska. Oto treść jego wystąpienia:
________„Cześć Andrzeju! Jeszcze niedawno w głowie by mii nie powstało, że będę tutaj stał obok Twoich bliskich , koleżanek, kolegów i licznych znajomych i mówił  do Ciebie, wspominając czasy, gdy łączyło nas braterstwo służby z użyciem słowa „był”.
Pamiętasz chyba nasze wspólne sześć lat w tej samej jednostce wojskowej. Problemy związane z pracą, wyrzeczeniami i wysiłek wkładany w rozwiązywanie problemów jakie stawiane były przed nami. Miałeś liczne talenty i charyzmę, która dana jest jedynie nielicznym, a bez której trudno zasłużyć na miano dobrego odpowiedzialnego dowódcy i dobrego człowieka. Pułkiem dowodziłeś prawie 10 lat, przez wiele lat stawałeś na najwyższym stopniu podium w rywalizacji takich oddziałów. Musiałeś być zawsze najlepszy, to Cię cechowało. Pozostawiłeś po sobie najwięcej pamiątek.
Takim byłeś.
________Pamiętasz, gdy przyszedłeś  do jednostki w pięknym marynarskim mundurze i swój ogromny żal, że trzeba „ten granat” zamienić na zielone – zdecydowanie mniej twarzowe, ale w końcu, ten kolor pokochałeś, bo służba była Twoim powołaniem, drugim po miłości do rodziny, która dzielnie znosiła pogodzenia wszystkich obowiązków. Przyszedł czas że nasze zawodowe drogi się rozeszły, pozostały służbowe odprawy, spotkania koleżeńskie, a w ostatnich latach już tylko kontakty telefoniczne żałuję że „tylko”.
Los sprawił, że nie da się już tego zmienić. Pozostaniesz w moich wspomnieniach na zawsze jako wierny towarzysz żołnierskiego rzemiosła, lojalny kolega, radosny kompan w poza zawodowym życiu.
________Cześć Twojej pamięci Drogi Kolego! Pogrążonym w żałobie najbliższym Andrzeja – żonie Małgosi, dzieciom i wnukom składam szczere wyrazy współczucia.
Ja i licznie zgromadzone grono kolegów – współtowarzyszy służby będziemy się starali żeby pamięć i Andrzeju wiecznie trwała i żyła.
Od mogiły żołnierza nie odchodzi się ze złamaną duszą.”
________Po mszy urna z prochami Zmarłego została przetransportowana przy asyście honorowej wystawionej przez pułk reprezentacyjny WP do mogiły rodzinnej na Cmentarzu Wojskowym  (Kw. B32 Rząd 11 grób 14). Salwa honorowa i melodia „Śpij Kolego” niech będą nagrodą za wzorową służbę dla dobra naszej Ojczyzny!

Foto i opracowanie:  Jan Dźwigała

St. sierż. policji, ppłk PDS – Antoni Władysław GAJ
(15.07.1948 r. – 26.03.2023 r.)

 ________Urodził się we Frysztaku, pow. strzyżowski, woj. rzeszowskie z ojca Piotra   i mamy Katarzyny. Zamieszkał w domu rodzinnym w m. Kobyle. Pochodził  z chłopskiej rodziny. Miał dwóch braci: Jacka i Zdzisława. Zarówno tata jak i obaj bracia niestety przedwcześnie zmarli. Po ukończeniu szkoły podstawowej pracował dorywczo.  W tym okresie czasu w Polsce stworzono warunki aby ubogie dzieci i młodzież wiejska miały możliwość zdobywania nauki bez ponoszenia wkładów finansowych ze strony rodziców. W tym celu powołano długoterminową zasadniczą służbę wojskową trwającą pięć lat. W  tym okresie żołnierze do niej wcieleni mieli możliwość ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej i zdobycia wybranego zawodu. Tak się złożyło, że 28 kwietnia 1966 roku  Antoni trafił do 10. pułku samochodowego w Warszawie. Pod okiem doświadczonych dowódców i brygadzistów ochotnicy ci zdobywali upragnione zawody, Antoś – mechanika samochodowego.  Doświadczenie i nauka sprawiły, że ta grupa żołnierzy należała do grona najlepszych fachowców wśród żołnierzy. Z tej racji przełożeni sięgali po nich gdy trzeba było wykonać ważne zadania, szczególnie w czasie ćwiczeń, w tym ćwiczeń Układu Warszawskiego, także poza granicami Polski. Antoś, tak popularnie był nazywany, dosłużył się stopnia  starszego kaprala, co było rzadkością, odznaki „Wzorowego Żołnierza I Klasy” oraz po zdaniu serii różnych egzaminów, pierwszej klasy specjalisty wojskowego. Ten tytuł upoważniał Go do otrzymywania odpowiedniej gratyfikacji finansowej. Ponadto był dowódcą drużyny o dużym autorytecie. Pod koniec służby m. in. Jego  drużyna została zgłoszona do rywalizacji o  zdobycie tytułu „Drużyny Służby Socjalistycznej”. Wiązało się  to m. in. z utrzymywaniem wzorowej dyscypliny co najmniej przez pół roku oraz uzyskiwaniem  bardzo dobrych ocen z  wyszkolenia bojowego i ogólnowojskowego. Rywalizacja zakończyła się pomyślnie! Na mundurach całej Jego drużyny zawisły specjalne sznury symbolizujące DSS! Po ukończeniu  służby odjechał do swojego domu. Początkowo trafił do milicji, a potem do policji, łącznie przepracował tam ok. 22 lata. Szczególnie był znany ze służby konwojowej w komendzie stołecznej policji. Ze względu na stan zdrowia stamtąd odszedł na rentę. Za wzorową służbę i pracę został odznaczony: Srebrnym Krzyżem Zasługi, brązową i  srebrną odznakami „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” oraz brązową odznaką „”W Służbie Narodu”.
________5 września 2013 roku wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy DGW. Za pracę  na rzecz naszego Związku został odznaczony Odznaką Honorową „Za Zasługi dla ZŻWP’ oraz Brązowym Krzyżem „Za Zasługi dla ZŻWP”. W imieniu zebranych żałobników pożegnał Go prezes Koła – kol. Jan Dźwigała. Powiedział m. in:

„Wszystkim tu zebranym mam wielki zaszczyt zakomunikować, że nasz Wielki Przyjaciel dobrze zasłużył się naszej ukochanej Ojczyźnie! Dziś wyruszasz na wieczną wartę! Melodia, którą Ci zagra wojskowy trębacz, niech będzie naszym pożegnaniem i podsumowaniem Twojego wspaniałego żywota!
Żegnają Cię najgoręcej: kochająca żona Bożenka oraz ukochana córeczka Monika z rodziną. Żegna Cię bliższa i dalsza rodzina, koledzy i koleżanki, sąsiedzi oraz członkinie i członkowie Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP przy DGW, szczególne pożegnanie kieruje do Ciebie Komendant Naczelny PDS – gen. Jan Gustaw Grudniewski.
Antoś! Odpoczywaj w pokoju! Niech Ci ta nadarzyńska ziemia lekką będzie!

Foto: Marzena Dźwigała                                                                         Opracowanie: Jan Dźwigała

________W dniu  10 stycznia 2023 r.  odbyła się  uroczystość  pogrzebowa  poświęcona  zmarłemu gen. bryg. Bolesławowi Matuszowi.
Rozpoczęła  się ona mszą świętą w Wilanowie w kościele pw. św. Anny, po czym urna z prochami Zmarłego została przetransportowana na cmentarz miejscowy i złożona w mogile rodzinnej.
________W pogrzebie uczestniczył m. in. poczet sztandarowy ze sztandarem naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy DGW w składzie: dowódca – płk Jerzy Gąska, sztandarowy – mjr DS. Jan Mazur, asystent – płk Jacek Złotorzyński.

Zarząd Koła

gen. bryg. pil. Mirosław Hermaszewski s. Romana
(15.09.1941  r. –  12.12.2022 r.)

________Urodził się w Lipnikach na Wołyniu. Jako dwuletnie dziecko niemal cudem przeżył atak oddziału UPA na zamieszkujących tam Polaków w nocy z 25 na 26 marca 1943 r. Tej nocy zginęło 182 mieszkańców tej wsi, w tym dziadek Mirka – Sylwester. Następnego ranka małego Mirka odnalazł ojciec, który wyruszył na poszukiwania ocalałych mieszkańców wsi i resztek dobytku. Po wojnie w 1945 r., wraz z rodziną, trafił do Wołowa niedaleko Wrocławia. Tu skończył szkołę podstawową i liceum. W 1960 r. zaczął latać szybowcem w Aeroklubie Wrocławskim, a później samolotami aeroklubu w Grudziądzu.
________W 1961 r. wstąpił do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Po szkole, którą ukończył jako prymus, został przydzielony do pułku obrony powietrznej w Poznaniu. Z wyróżnieniem ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Warszawie. Służył w wojskach obrony powietrznej kraju jako dowódca eskadry w Słupsku, zastępca dowódcy pułku w Gdyni oraz dowódca 11. pułku myśliwców we Wrocławiu.
________W 1976 r. trafił do grupy kandydatów na kosmonautów w ramach międzynarodowego programu Interkosmos, utworzonego przez ZSRR i rozpoczął szkolenie w Gwiezdnym Miasteczku pod Moskwą. Lot, który przyniósł mu sławę, rozpoczął się 27 czerwca 1978 r. o godz. 17.27 naszego czasu. Wówczas z kosmodromu Bajkonur wystartował radziecki statek Sojuz 30, którego załogę stanowili Mirosław Hermaszewski i dowódca, radziecki pułkownik Piotr Klimuk. Po dwóch dniach załoga statku Sojuz 30 połączyła się ze stacją orbitalną Salut 6, gdzie przebywali już wcześniej kosmonauci Władimir Kowalonok i Aleksander Iwanczenkow. Polak uczestniczył w eksperymentach naukowych obejmujących różne aspekty zachowania się organizmu człowieka w warunkach nieważkości. Prowadził obserwacje zórz polarnych oraz prace z zakresu teledetekcji. W sumie podczas lotu kosmonauci 126 razy okrążyli Ziemię, a przy okazji ustanowili kilka rekordów Polski zatwierdzonych przez Międzynarodową Federację Lotniczą. Lądowanie nastąpiło 5 lipca na stepach Kazachstanu.
________W latach 1981-83 Hermaszewski był członkiem Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Jak tłumaczył po latach na antenie jednej ze stacji telewizyjnych, o swoim udziale we WRON dowiedział się z telewizji. Kiedy się ona po raz pierwszy zebrała był w Moskwie, gdzie wówczas studiował w tamtejszej Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego.
________W latach 1987-1990 był komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych, gdzie w 1988 r. otrzymał nominację generalską. Następnie pełnił funkcję zastępcy dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej (WLiOP) i szefa bezpieczeństwa lotów WLiOP. Swój ostatni lot na samolocie bojowym, Migu-29, Hermaszewski odbył 5 października 2005 r., gdy ówczesny minister obrony narodowej Jerzy Szmajdziński dowiedział się, że jedyny polski kosmonauta nie wykonał do tej pory lotu pożegnalnego.
________Do niedawna Hermaszewski był zapraszany na spotkania w całej Polsce, by opowiadać o swojej wyprawie i popularyzować kosmonautykę. W kwietniu 2011 r. znalazł się w gronie astronautów, nagrodzonych medalem „Za zasługi w podboju kosmosu” przez prezydenta Rosji Dmitrija Miedwiediewa z okazji 50. rocznicy lotu Jurija Gagarina.
________Na warszawskim cmentarzu żegnali Go: najbliższa i dalsza rodzina, współtowarzysze służby i pracy, sąsiedzi.
________Wśród żegnających była także delegacja Koła nr 6: kol. pil. Jerzy Pacześniak i kol. Jan Mazur. W imieniu Koła J. Mazur wpisał się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach do księgi pamiątkowej.
________Trumna z ciałem Zmarłego została pochowana w AL. G zasłużonych 2 – 1.