13 września 2018 roku

          To było duże wydarzenie w naszym Kole. Prezes – Janek Dźwigała serdecznie powitał gościa – pana Andrzeja Rozenka, kandydata na prezydenta Warszawy w wyborach samorządowych w dniu 21.10.2018 r. Zebrani gromkimi brawami powitali gościa.
Dalej, tradycyjnie  poinformował, że w okresie wakacji „odeszli na wieczną wartę”:

  1. Przyjaciel naszego Koła (członek innego), kilka razy był na naszych zebraniach – płk Tadeusz Przychodzeń zmarł 4 sierpnia 2018 r. Pochowany w mogile rodzinnej w podwarszawskich Pyrach przy asyście wojskowej asysty honorowej. Jego życiorys zamieszczony jest w numerze wrześniowym „Głosu Weterana i Rezerwisty”;
  2. Były członek naszego Koła, były członek Mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego – ppłk Władysław Kaźmierczak zmarł 21.08.2018 r. Życiorys i miejsce pochówku zamieszczone są na naszej stronie internetowej;
  3. Członek naszego Koła, wspaniały Kolega – ppor. Stanisław Włodarczyk zmarł 22.08.2018 r. Życiorys i miejsce spoczynku zamieszczone są na naszej stronie internetowej.

         Prezes oznajmił, że w czasie ostatniego posiedzenia zarządu naszego Koła w dniu 6.09.2018 r. w poczet członków Koła i Związku został przyjęty płk Jacek Andrzejewski.
Następnie głos zabrał I wiceprezes naszego Koła, przewodniczący komisji wyróżnień Mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego naszego Związku poinformował, że z upoważnienia prezesa MZW ma zaszczyt poinformować o wyróżnieniu nw. członków Koła Nr 6 brązowymi Medalami „Za Wybitne Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”:
Marzena Dźwigała, Wiesława Wypych, mjr Jan Dźwigała, płk Jerzy Gąska, płk Eugeniusz Gradoń, płk Grzegorz Serocki, płk Zbigniew Wrona. On też dokonał wręczenia medali i złożył im serdeczne gratulacje.

           Następnie głos zabrał pan Andrzej Rozenek. Szczegółowo omówił sytuację w stolicy przed nadchodzącymi wyborami. W dyskusji udział wzięli: Stanisław Zawadka, Paweł Specik, Jan Dźwigała i Wojciech Wojno. Pretendent ustosunkował się bardzo wnikliwie do przedstawionych problemów w wypowiedziach. Przedstawił dosyć dokładnie swój program. Na zakończenie spotkania prezes podziękował mu za udział w spotkaniu.

           W następnym punkcie zebrania omówione zostały najbliższe zamierzenia tj.:

  1. Uroczystość przed „Płytą Desantu 3 Dywizji Piechoty  1 Armii   Wojska Polskiego”, zwaną „Płytą Czerniakowską”, w dniu 24 września br. o g. 14-tej w 74 rocznicę desantu mającego na celu pomoc powstańcom Warszawy;
  2. Zebranie Koła w dniu 11.10.2018 r.;
  3. Uroczystość przed GNŻ lub przed Pomnikiem Żołnierzy 1 AWP w dniu 12 października br.

Przy słodyczach i napojach miło spędziliśmy dalszy czas na tym spotkaniu.

Foto: płk Romuald Młynarczuk                  Opracowała: Lucyna Kulińczyk
płk Grzegorz Serocki

Zaproszenie

Koleżanki i Koledzy!

Dzięki panu Mariuszowi Twardowskiemu z Urzędu Dzielnicy Ochota (to ten, który często bywa na naszych zebraniach) otrzymałem zaproszenie (w załączeniu) do wzięcia udziału w uroczystości poświęconej gen. bryg. Julianowi Pobóg – Filipowiczowi w Otwocku. Po dokładnym przeanalizowaniu treści w nim zawartych, nie ukrywam zaskoczenia z powodu zbiegu dwóch okoliczności:

  1. Tak się losy złożyły, że w latach 1930 – 1935, kiedy był dowódcą 7 pułku ułanów lubelskich, w tejże jednostce wojskowej pełnił służbę wojskową w plutonie łączności mój Tata – Józef Dźwigała, znamienity jeździec. Wiele różnych wspomnień mi przekazywał. Między innymi, w że w pułku organizowano coroczne zawody kawaleryjskie. Jedną z dyscyplin było „cięcie łóz”. Dzięki dobremu przygotowaniu udało mu się wygrać takie zawody. W nagrodę otrzymał z rąk dowódcy pułku srebrną papierośnicę. Niestety, po wojnie – na domostwo moich rodziców w okolicach Stanisławowa w powiecie mińskiem – dwukrotnie najechała banda rabusiów i pomimo, że były małe dzieci i biedne domostwo, zrabowali wszystko co było możliwe. Papierośnicę także. Po latach okazało się, że była to miejscowa grupa AK. Tata często wracał do historii. Pod Jego wpływem wstąpiłem ochotniczo do wojska.
  2. Los także zetknął także Go z kpr. Mieczysławem Baką – w bitwie pod Mokrą, przyszłym generałem brygady (akt mianowania wręczał Mu w 2005 r. prezydent Aleksander Kwaśniewski), wybitnym członkiem naszego Koła, zmarłym 5.07.2013 r. Tam kpr. Baka, dowodząc działonem, zniszczył w podwładnymi cztery czołgi niemieckie z 4 Bawarskiej Dywizji Pancernej. W 70. rocznicę tej bitwy pod Mokrą zorganizowano wielką imprezę patriotyczną. Głównym organizatorem był IPN. Gen. Baka nie został na nią zaproszony! Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W pogrzebie brała udział delegacja władz samorządowych z Miedźna i Kłobucka, przywieźli ze sobą i włożyli do mogiły ziemię z pola bitwy.

Zachęcam bardzo serdecznie do skorzystania załączonego zaproszenia.

Z wyrazami najwyższego szacunku – mjr Jan Dźwigała

Pierwsze dni obrony Warszawy w 1939 r.

Od 1 do 6 września 1939 walkę w obronie stolicy prowadziła Brygada Pościgowa oraz pododdziały Ośrodka Obrony Przeciwlotniczej Warszawa i mieszkańcy miasta zorganizowani w ramach biernej OPL.

           3 września minister spraw wojskowych, gen.dyw. Tadeusz Kasprzycki, rozkazał gen.bryg. Walerianowi Czumie zorganizować obronę miasta przed zagonem pancerno-motorowym zmierzającym z kierunku południowo-zachodniego (niemiecki XVI Korpus Pancerny). Pierwszy Sztab Obrony Warszawy stanowili oficerowie Komendy Głównej Straży Granicznej. Szefem Sztabu mianowany został płk dypl. Tadeusz Tomaszewski. Do obrony stolicy skierowano oddziały 5 Dywizji Piechoty z Odwodu Naczelnego Wodza. 6 września Prezydent RP Ignacy Moscicki, wobec bezpośredniego zagrożenia natarciem niemieckim, ewakuował się do Nałęczowa. Około 2.00 w nocy 7 września Warszawę opuścił rząd, a Naczelny Wódz Edward Śmigły – Rydz wyjechał do Brześcia. Począwszy od 6 września rozpoczęło się także formowanie obrony cywilnej oraz Robotniczej Brygady Obrony Warszawy. 6 września, krótko przed północą, szef propagandy w Sztabie Naczelnego Wodza płk Roman Umiastowski wezwał przez radio mieszkańców Warszawy do udziału w budowie barykad i umocnień wobec bezpośredniego zagrożenia miasta przez Niemców. Jednocześnie wezwał wszystkich mężczyzn zdolnych do noszenia broni, a nie powołanych dotychczas do wojska, do bezzwłocznego opuszczenia stolicy i udania się na wschód, gdzie mieli zostać zmobilizowani. Jeszcze przed świtem 7 września tysiące osób zaczęło opuszczać Warszawę w kierunku wschodnim. 8 września ok. godz. 14.00–15.00 oddziały niemieckiej 4 Dywizji  Pancernej https://pl.wikipedia.org/wiki/4 _Dywizja_Pancerna_(III_Rzesza) zajęły Okęcie-Włochy wraz z lotniskiem, a po godz. 17.00 od strony Woli i Ochoty dotarły do obrzeży Warszawy, gdzie weszły w styczność bojową z obrońcami. Niemcy wycofali się jednak przekładając atak na kolejny dzień.8 września rano od tej samej strony rozpoczął się atak Wehrmachtu na Warszawę. Niemcy próbowali zdobyć stolicę Polski z zaskoczenia siłami dwóch dywizji pancernych (1 i 4 DPanc), które 6 września dokonały skutecznego przełamania frontu polskiego pod Piotrkowem Trybunalskim.

Pomnik Barykada Września – pomnik według projektu prof. Juliana Pałki, mieszczący się w Warszawie, na południe od skrzyżowania ul. Grójeckiej z ulicami Stefana Banacha i Bitwy Warszawskiej 1920 r. Pomnik został zbudowany w 1979 roku, w 40. rocznicę obrony Warszawy. Wykonany z surowego betonu monolitycznego w postaci trzech brył, ustawionych w poprzek ul. Grójeckiej, w miejscu historycznej barykady. Bryły tworzą olbrzymie cyfry odpowiadające datom: po lewej 8.IX – data budowy barykady, pośrodku 1939 – rok obrony Warszawy, po prawej 27.IX – data zawieszenia broni. Dwie boczne bryły są ustawione równolegle do osi ul. Grójeckiej, środkowa bryła – prostopadle do osi. Pomnik jest skierowany na południe i jest widoczny zwłaszcza dla kierowców wjeżdżających ulicą Grójecką do Warszawy. Na pomniku, szczególnie na jego środkowej części, umieszczono ponad 40 tablic pamiątkowych, nie przewidzianych w projekcie.

           Tradycyjnie, 8.09.2018 r. o g. 17.00  rozpoczęła się uroczystość z wojskową asystą honorową, upamiętniająca tamte, dramatyczne czasy. Jako pierwsza głos zabrała pani Katarzyna Łęgiewicz -burmistrz Ochoty, a następnie pan Jan Józef Kasprzyk – po. Szefa Urzędu ds. Kombatantów i osób Represjonowanych. Udział wzięło bardzo dużo różnych delegacji władz, szkół, organizacji pozarządowych (zwłaszcza harcerzy). Nasze Koło reprezentowała delegacja: st.chor.szt. Jan  Mazur – przewodniczący, por. Ludwik Bender – weteran walk na froncie II wojny światowej oraz Jadwiga Łuczak – żona oficera.

Foto: Jan Dźwigała, Mariusz Twardowski
Opracowanie: Jan Dźwigała

Odejścia kolegów

Szanowne Koleżanki i Koledzy!

Z ogromnym żalem informuję o odejściach na wieczną wartę naszych Kolegów:

1. ppłk Władysław KAŹMIERCZAK, odszedł przeżywszy 90 lat. Służbę wojskową pełnił 38 lat (najdłużej w 10 psam). Był członkiem Stowarzyszenia Więźniów – Dzieci Hitlerowskich Obozów Koncentracyjnych. Za zasługi dla Związku był wyróżniony wpisem do Księgi Honorowej MZW. Uroczystość pogrzebowa rozpocznie się w dniu 25 sierpnia 2018 r. w kościele pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonce przy ul. Jagiellońskiej 10, po czym spocznie na cmentarzu miejscowym;

2. ppor. Stanisław WŁODARCZYK, odszedł przeżywszy 75 lat. Służbę wojskową pełnił w okresie 23.10.1963 r. – 29.02.1996 r. w 10 psam i SGen. WP. Uroczystość pogrzebowa rozpocznie się w dniu 29 sierpnia 2018 r. o g. 13,00 w Katedrze Polowej WP, po czym trumna z ciałem Zmarłego zostanie przewieziona i pochowana na Cmentarzu Północnym (Wólka Węglowa).

Cześć Ich pamięci!

Najbliższym Zmarłych składam wyrazy serdecznego współczucia.
Z wyrazami szacunku – Jan Dźwigała (prezes Koła Nr 6)

Ppłk Władysław KAŹMIERCZAK
(19.05.1928 r. – 21.08.2018 r.)

            Urodził się w Morakowie, gm. Gołańcz, pow. wągrowiecki, woj. wielkopolskie  w rodzinie wielodzietnej, miał siedmioro rodzeństwa. W czasie drugiej wojny światowej Jego tata Józef został wywieziony przez hitlerowców do Dachau i tam zamordowany. Mama z kolei została brutalnie przez okupantów pobita, wskutek czego zmarła. Dzieci wychowywały się same, starsze pomagały i opiekowały się młodszymi. Władek mając 13 lat został wywieziony  do niewolniczej pracy w Niemczech. Po powrocie do Ojczyzny podjął naukę i ukończył technikum samochodowe. 2 października 1949 r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Po jej odbyciu pozostał  w służbie zawodowej. W 1965 r. ukończył WKDO przy Wojskowej Akademii Technicznej, zajmował wiele ważnych stanowisk dowódczych i technicznych  w służbie samochodowej garnizonu m.st. Warszawy, najdłużej pracował  w 10 pułku samochodowym. Zaszczytną służbę wojskowa ukończył  2.02.1987r. Za osiągnięcia w służbie był wielokrotnie wyróżniany, awansowany  i odznaczany, m. in. Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym krzyżem Zasługi, wszystkimi medalami resortowymi, Odznaką 1000 – lecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką dla Warszawy. Po służbie wojskowej przez 10 lat był inspektorem obrony cywilnej, ochrony przeciwpożarowej i BHP placówek PKO BP na terenie Ochoty i Mokotowa w Warszawie. Był członkiem Stowarzyszenia Więźniów Byłych  Dzieci Hitlerowskich  Obozów Koncentracyjnych. Do naszego Związku wstąpił 21.12.1989 r.,  bardzo aktywny. Był sekretarzem naszego Koła, członkiem Mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego, działał w komisji do spraw zatrudnienia emerytów i rencistów wojskowych. Za osiągnięcia w pracy i działalności związkowej został wyróżniony m. in. wpisem do Księgi Honorowej Mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego oraz srebrną odznaką „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”.

            Uroczystość pogrzebowa rozpoczęła się w dniu 25 sierpnia 2018 r. w kościele parafialnym pw. Matki Bożej Częstochowskiej przy ul. Jagiellońskiej 10 w Zielonce (pow. wołomiński) po czym trumna z ciałem Zmarłego została przewieziona i pochowana w mogile (KW B2-4-39) rodzinnej na cmentarzu miejscowym przy ul. Piłsudskiego. W pogrzebie obok rodziny i znajomych brała udział delegacja koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego: Marzena i Jan Dźwigałowie, Jan Mazur i Henryk Gogół, która złożyła wiązankę kwiatów. Uroczystość uświetniła wojskowa asysta honorowa, którą wystawiła 1 Warszawska Brygada Pancerna im. Tadeusza Kościuszki z Wesołej.

Cześć Jego pamięci!

Foto: Marzena Dźwigała
Opracowanie: Jan Dźwigała

Ppor.  Stanisław WŁODARCZYK
(7.03.1943 r. – 22.08.2018 r.)

          Urodził się w Miejskiej Górce w powiecie rawickim, woj. Wielkopolskim, w rodzinie wielodzietnej, miał pięcioro rodzeństwa (dwie siostry i trzech braci). Z wykształcenia technik samochodowy. Do odbycia zasadniczej służby wojskowej został powołany 23.10.1963 r. Po jej odbyciu pozostał w wojsku jako żołnierz zawodowy. Z wojskiem związał się na stałe. Przesłużył w nim prawie 35 lat, “do cywila” wyszedł 29 lutego 1996r.  Pełnił w tym okresie zaszczytną służbę w Polskiej Jednostce Specjalnej Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Wzgórzach Golan. Jako cywil pracował jeszcze  w wojsku ok. 10 lat. Za ponadprzeciętne  wywiązywanie się z obowiązków służbowych był wielokrotnie wyróżniany. M. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym, Srebrnym, Brązowym Krzyżem Zasługi oraz wszystkimi medalami resortowymi  MON.  Związek małżeński zawarł ponad 50 lat temu z ukochaną Danutą, z którą dochowali się dwojga dzieci i dwóch wnuczek.
Do naszego Koła i ZŻWP wstąpił 5 lutego 2015 r., zaskarbił sobie tu wyrazy sympatii i uznania za postawę społeczną.  Od kilku miesięcy zmagał się z ciężką chorobą. Mimo to, w czerwcu br., odwiedził nas na zebraniu.

          Uroczystość pogrzebowa  rozpoczęła się w w dniu 29 sierpnia 2018 r. o g. 13,00 wypełnionej żałobnikami Katedrze Polowej Wojska Polskiego i przy udziale wojskowej asysty honorowej wystawionej przez Pułk Reprezentacyjny Wojska Polskiego. Następnie trumna z ciałem Zmarłego została przewieziona na Cmentarz Północny przy ul. Wóycickiego w Warszawie, gdzie spoczęła zgodnie z ceremoniałem wojskowym w mogile rodzinnej (Kwatera A-II-1 Rząd 3  Grób 3). Obok najbliższej i dalszej rodziny, znajomych i przyjaciół udział wzięła z kwiatami delegacja naszego Koła: Marzena i Jan Dźwigałowie, Jerzy Gąska, Jan Mazur, Stanisław Pieczara i Wojciech Przybyła.
Uroczystość zakończyła salwa honorowa i melodia “Śpij Kolego”.
Żegnaj Staszku, żegnaj Poruczniku! Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie!

Cześć Twojej pamięci!

Foto i opracowanie: Jan Dźwigała

Święto Wojska Polskiego

         15 sierpnia o g.10,00 przed Pomnikiem Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego zebrała się liczna grupa osób pragnących poprzez złożenie kwiatów uczcić przypadające dziś Święto Wojska Polskiego.
Wśród delegacji składających kwiaty przed pomnikiem były:
– delegacja: pan Andrzej Rozenek – kandydat na prezydenta   Warszawy w najbliższych wyborach samorządowych (21.10.2018 r.), pan Janusz Zemke;
– euro poseł, towarzyszył im w mundurze  ppłk Bogdan Pokrowski ze Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga;
– delegacja naszego Związku pod przewodnictwem płk Henryka Budzyńskiego – Sekretarza Generalnego Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.

         W składzie tej delegacji byli m. in. płk Andrzej Sawicki – prezes Mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego, ppłk Artur Malinowski – sekretarz MZW;
– delegacja naszego Koła, której przewodniczył mjr Tadeusz Bomze. W składzie delegacji byli: nasz weteran walk z II wojny światowej por. Ludwik Bender, kol. Jadwiga Łuczak i kol. Joanna Zatorska – Miller.
Szkoda, że wiadomość o zorganizowaniu tej uroczystości dotarła do społeczeństwa tak późno. Można byłoby zapewnić większą frekwencję.
Na  podkreślenie zasługuje  fakt, że pan Andrzej Rozenek przyjął zaproszenie na  zebranie naszego Koła w dniu 13 września br. o g. 10,00.
Zapraszamy więc serdecznie do wzięcia w nim udziału!

Opracowanie i foto:
mjr Jan Dźwigała

74. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

          W dniu 1 sierpnia o g. 9.00 rozpoczęła się jedna z wielu zaplanowanych na ten dzień uroczystości z okazji 74. Rocznicy Wybuchu Powstania Warszawskiego poprzez złożenie kwiatów przy tablicy na ulicy Filtrowej 68 – dawnej siedziby konspiracyjnej kwatery Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej – upamiętniającej podpisanie przez gen. Antoniego Chruściela „Montera” – dowódcę Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej – rozkazu rozpoczęcia Powstania Warszawskiego. Wiązankę kwiatów złożyła w imieniu Koła Nr 6 delegacja w składzie: płk dypl. Zbigniew Wrona – przewodniczący delegacji, Joanna ZatorskaMiller i Jadwiga Łuczak.

Opracowanie i foto:
Jan Dźwigała

Nasz kapelan spełnił powinność i oczekiwania

          Kapelan naszego Koła miał zaszczyt przewodniczyć uroczystości pogrzebowej pana Stefana Pawlaka w kościele drewnianym na Cmentarzu Brudzieńskim. Zrobił to w wielkim stylu! Pożegnał Go w ten sposób:
„Żegnamy dzisiaj  żołnierza Armii Krajowej, Obywatela, Męża, Ojca,  naszego brata – Stefana Pawlaka.
Co w dobie obecnych możliwości technicznych osoba nie znająca Go wcześniej może dowiedzieć się o naszym drogim zmarłym ? Zwłaszcza dla warszawiaków przeczytane informacje w nocie zamieszczonej na internetowej stronie „Historii Mówionej ” są typowe. Typowe dla wielu, wielu  z jego pokolenia.

          Stefan Pawlak .. pseudonim Zarewicz, stopień w 1944 – kapral.  Jego edukacja kontynuowana w okupacje, tajne komplety, szkolenie wojskowe.  Harcerstwo – następnie Szare Szeregi, należał do Obwódu IV Ochota, zgrupowania płk SokołowskiegoGrzymały.

          Urodzony w 1926 roku, a w 1944 w sierpniu jest w walce na Pl. Narutowicza. Boli go brak uzbrojenia, brak zwycięstwa, potem droga do Pęcic i tam walka, gdzie żołnierze AK Ochota  przebijają się. Ginie wielu  Powstańców. Pomnik   w Pęcicach – mogiła , gdzie zostało tak wielu poległych i zamordowanych po walce kolegów – te obrazy  towarzyszą mu  całe życie. Sucha informacja w wywiadzie w Archiwum Historii Mówionej;” w lasach Chojnowskich – Gajówki Zimne.  Doły były miejscem zbiórki, dozbrojenia . I stamtąd  wysłany został jako łącznik do Grójeckiego AK. Nie mógł wziąć udziału w marszu, w powrocie zgrupowania do walczącej Warszawy.

          Wierny wychowaniu i ideałom, po 1944 roku zameldował się do dalszej służby – tym razem WIN-u. Brał udział w akcjach propagandowych i czynnych. Marzył o na prawdę wolnej Polsce . W 1946 roku. aresztowany. Kilkuletni wyrok, obniżony amnestią. Po więzieniu, już nie miał szans na studia. Politechnika była dla niego zamknięta. Potem życie normalne. Kontynuował pamięć o kolegach, walce z okupantami, wbrew naciskom propagandy, jak wielu był w życiu codziennym świadkiem prawdy o patriotyzmie jego pokolenia.

          Nieliczne grono współtowarzyszy  może Go żegnać. Większość jego Kolegów jest już w Domu Pana..
Prowadzący wywiad zapytał Go:
„Czy warto było, przy takiej nierównowadze sił, czy po kilkudziesięciu latach decyzję o walce uważa za słuszną ?”
Odpowiedział;
„Uważam, że było słuszne, bo to był sygnał do wolności, do wywalczenia wolności i naszego Państwa”.

Opracowanie i foto:
Mariusz Twardowski

74. rocznica

         Przy pięknej pogodzie, w dniu 21 lipca o godz. 12,00 przed Pomnikiem Żołnierza I Armii Wojska Polskiego na skwerze przy ul. gen. Andersa 13 w Warszawie odbyła się uroczystość związana z 74 rocznicą powołania „Jednolitego Odrodzonego Wojska Polskiego”. Nastąpiło to na mocy Dekretu Nr 3 Krajowej Rady Narodowej z dnia 21 lipca 1944 r.
Organizatorami tego spotkania byli:
– Stowarzyszenie Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga;
– Stowarzyszenie Współpracy Polska – Wschód Oddział Mazowiecki;
– Koło Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
Okolicznościowe przemówienie wygłosił prezes STLWP – mjr Kazimierz Rdzanek.
Na zakończenie uroczystości przed pomnikiem złożono wieńce i wiązanki kwiatów.
Naszej delegacji przewodniczył płk Jerzy Gąska. W składzie naszej delegacji były:  kol. Joanna Zatorska – Miller i kol Jadwiga Łuczak.
Wśród widzów – uczestników uroczystości byli także: por. Ludwik Bender, st.chor.szt. Jan Mazur i mjr Jan Dźwigała.
Na uwagę zasługuje udział w tej uroczystości sekretarza generalnego naszego Związku – płk Henryka Budzyńskiego i płk Aleksandra Kubackiego byłego wiceprezesa ZG oraz sekretarza Mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego – ppłk Artura Malinowskiego.

Prezes Koła nr 6
mjr Jan Dźwigała

95. Urodziny gen armii Wojciecha Jaruzelskiego

           6 lipca br. przypadły 95. urodziny Wielkiego Polaka, Ministra Obrony Narodowej gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Na tę okoliczność przybyły przed mogiłę Generała liczne delegacje aby złożyć hołd Naszemu Byłemu Dowódcy. Wśród nich nie mogło zabraknąć delegacji i naszego Koła, którego Generał był przyjacielem. Po przemówieniach zostały złożone kwiaty i zapalono znicze.
Nasze  koło było reprezentowane przez: Jadwigę Łuczak, Joannę Zatorską – Miler, małżeństwo Krystynę i Tadeusza Bomze, Ludwika Bendera, Jana Mazura i Jana Dźwigałę.

Foto i opracowanie:
Jan Dźwigała

Wizyta u Kol. Zofii Mrozowicz – Baki

W dniu 6 lipca br. delegacja zarządu Koła: Marzena i Jan Dźwigałowie – odwiedziła w domu naszą koleżankę Zosię Mrozowicz – Bakę. Okazją były „okrągłe” – 90. urodziny oraz imieniny Zosi, które obchodziła w maju.
Prezes wręczył dostojnej gospodyni z tych okazji, przygotowane przez naszego sekretarza, pamiątkowe dyplomy. Poinformował także o przyznaniu na te okoliczności Krzyża Złotego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, który z upoważnienia Kapituły jej wręczył. Delegacja złożyła gospodyni serdeczne życzenia zdrowia i wszelkiej pomyślności oraz zaprosiła ją na wrześniowe zebranie Koła.

Opracowanie i foto:
Marzena Dźwigała