Author Archives: Admin

Marcowi i kwietniowi Jubilaci

________W związku z brakiem możliwości spotykania się, chcemy w ten sposób złożyć życzenia naszym jubilatom, którzy kończą „okrągłe „ rocznice urodzin (tzn. że cyfra jedności wynosi 0 lub 5).
________Poniżej przedstawione są dyplomy tych jubilatów z miesięcy marca i kwietnia. Dyplomy te będą wręczone na najbliższym spotkaniu Koła.


Zarząd Koła Nr 6 ZŻWP przy DG Warszawa

Wesołego Alleluja

 

 

          Kolorowych jajeczek,
          rozczochranych owieczek,
          rozkicanych króliczków,
          pyszności w koszyczku,
          a przede wszystkim
          mokrego ubrania
          w dniu wielkiego lania!

 

st. chor. szt. JAN KOWALCZYK

st.chor. szt. JAN KOWALCZYK
(18.12.1941 r. – 24.02.2020 r.)

________Trener, największy talent w historii polskiego jeździectwa, najskuteczniejszy (i „złoty”) kontynuator polskiej szkoły jazdy, mistrz olimpijski w skokach i zdobywca srebrnego medalu w Pucharze Narodów IO w Moskwie (1980). Urodzony w Drogomyślu, syn Jana i Jadwigi z d. Ciemała , absolwent miejscowej szkoły podstawowej. Pierwsze galopy wierzchem na gospodarskich koniach (sąsiadów, bo ojciec pracując w fabryce nie miał gospodarki) wykonywał już jako 8-letni chłopak.W 1953 u pierwszego jeździeckiego trenera i wychowawcy Jana Parkasiewicza, przesiada się na konia sportowego (Famos) z tutejszego Państwowego Stada Ogierów. Skierowany na kurs jeździecki (dla pracowników stad i stadnin) do PSO w Sierakowie (1957), spotyka tam dwóch czołowych szkoleniowców: Jana Mossakowskiego z poznańskiego Cwału i Wiktora Olędzkiego, z którym kilka lat później połączą go losy w stołecznej Legii. Zawodnik (169 cm, 68 kg) LZS Drogomyśl (1951-1956), Cwału Poznań (1957-1960) i Legii Warszawa (1962-1991).
________Wyjeżdża z Mossakowskim do Poznania, gdzie w klubie Cwał robi błyskawiczne postępy. Niebawem (1958) zdobywa tytuł mistrza Polski w WKKW (na Dottim) oraz odnosi sukcesy w juniorskich konkursach skoków (MP i ME). Staje się też sparing partnerem w przygotowaniach do IO w Rzymie (1960) i po raz pierwszy (1960) wygrywa konkurs za granicą (Moskwa, na Liderze).

W marcu 1962 rozpoczyna się zasadnicza część sportowej kariery Kowalczyka w Sekcji Jeździeckiej Skoków CWKS Legia. Najbardziej błyskotliwe sukcesy odniósł już w latach 1965-1968. Był najlepszym jeźdźcem CHIO 1965 w Olsztynie (na Roncevalu i Drobnicy), w Akwizgranie (także podczas CHIO 1966) jadąc na Drobnicy konkurs z wyboru, pokonał wszystkie sławy światowego jeździectwa (braci d’Onzeo, Mancinelli, Pessoa, Steenken, Goyoaga), a rok później (1967) nazywanym często „sezonem Kowalczyka„, tych sukcesów było kilka. Dwa zwycięskie konkursy podczas CHIO w Rotterdamie (w jednym z nich zdobył tyle samo punktów, co przed rokiem ówczesny mistrz Europy N. Pessoa) i ex aequo 4-5 m. podczas mistrzostw Europy w skokach (także w Rotterdamie i również z N. Pessoa) oraz, o czym dużo pisano i mówiono, efektowne zwycięstwo nad przyszłym mistrzem olimpijskim Włochem Graciano Mancinellim na londyńskim White City w obecności królowej Elżbiety II.

______No i sukces największy odniesiony „w przeddzień” IO w Meksyku (1968) na Drobnicy, zwycięstwo w niezwykle silnie obsadzonym Konkursie Mistrzów (olimpijskich, świata, Europy i poszczególnych krajów) w stylu (prędkość) rzadko widywanym w konkursach 170 cm.
Także trzecie „podejście olimpijskie” Kowalczyka (Moskwa 80) o mało nie zakończyło się fiaskiem. W Szczecinie kilka tygodni przed igrzyskami spadł z konia i złamał obojczyk (nie pierwszy zresztą raz). Gips, niepełna sprawność, bolesność i znów niepewność do ostatniej chwili. Złoty medal indywidualny został „podparty” srebrnymi krążkami naszych jeźdźców w Pucharze Narodów, którzy powtórzyli wyczyn sławnych polskich kawalerzystów z Amsterdamu (1928).
 

Artemor xo 1969
Stadnina Janów Podlaski
(Eros xx / Artemiza xo po Equator xo)
Złoty i srebrny medal Olimpijski 1980
I miejsce MP skoki – 1979
I miejsce MP skoki – 1980
II miejsce MP skoki – 1981
I miejsce MP skoki – 1982
Wymieniony przez CWKS Legia z sopockim klubem za 3 inne konie – 1978 roku.
W samym tylko 1982 wygrał 32 konkursy i wraz z Festynem, Gruzją i Lotagenem przygotowywał się do kolejnego, tym razem tylko indywidualnego, występu olimpijskiego w Los Angeles (1984). Tam jednak nie wystartował…

________„Pożegnanie z bronią” w kraju  zorganizowano mu podczas mistrzostw Polski (skoki) w Łącku (26 maja 1991), gdzie po raz ostatni przed własną publicznością wystąpił na siwym angloarabie Festynie. Kończyła się kariera najwybitniejszego polskiego jeźdźca, która pod każdym względem była rekordowa. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m. in. trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Krzyżem Kawalerskim OOP oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
________Konie na których jeździł m.in.: Alt, Artemor, Blekot, Brzeszczot, Dapczyk, Darlet, Dotti, Drobnica, Gruzja, Harlem, Festyn, Intelekt, Jastarnia, Murzynek, Orbis, Radar, Ronceval, Systyna.
Olimpiady: Meksyk 1964, Monachium 1972, Moskwa 1980
Mistrzostwa Europy: Londyn 1959, Rotterdam 1967, Monachium 1979
Indywidualny Mistrz Polski w skokach przez przeszkody: Gniezno 1965, Gniezno 1966, Radom 1967, Kwidzyń 1969, Olsztyn 1970, Warszawa 1973, Warszawa 1974, Sopot 1975, Dżonków 1977, Warszawa 1978, Warszawa 1979, Warszawa 1980, Warszawa 1982, Łąck 1984, Łobez 1986.
Indywidualny Mistrz Polski w WKKW: Sieraków Wlkp. 1958, Sierakó1) Wlkp. 1966
Mistrzostwa Armii Zaprzyjaźnionych: medali złotych – 20, srebrnych – 15, brązowych – 8.
Zawody CHIO – CSIO: Akwizgran (Achen), Apey Pusta, Bratysława, Budapeszt, Dablin, Donaueschngen, Ekern, Falserbo, Kopenhaga, Lipsk, Londyn, Lucerna, Medellin, Nowy Jork, Olsztyn, Plavdiv, Rotterdam, Rzym, Salzburg, Sopot, St. Gallen, Triuwillershagen, Toronto, Trypolis, Waszyngton, Wolsburg oraz w kilkuset zawodach oficjalnych w kraju i zagranicą.
________W całej karierze sportowej zajął około 520 razy I miejsce i 500 razy II miejsce w oficjalnych konkursach krajowych i zagranicznych. Rekordowy jest także jego udział w ogólnym dorobku polskich jeźdźców, np. spośród 126 indywidualnych zwycięstw w konkursach CHIO-CSIO (1956-1979) – 44 odniósł sam Kowalczyk.
Odznaczenia państwowe, resortowe i społeczne:
– złoty Krzyż Zasługi z dn. 19.09.1979 r.; wyróżniony także srebrnym Krzyżem Zasługi
– Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski z dn. 05.08.1980 r.
– zasłużony Mistrz Sportu odznaczony dwukrotnie złotym medalem Głównego Komitetu Kultury Fizycznej Sportu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, m.in. z dn. 05.08.1980 r.
– złoty medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” z dn. 05.08.1980 r. 10.10.1983 r. wyróżniony wpisem do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich,
– złota Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Warszawy” z dn. 22.08.1980 r.
________Uroczystość pogrzebowa odbyła się 4.03.2020 r. na Komunalnym Północnym  w Warszawie. Najpierw odprawiona została msza w kościele pw. św. Ignacego Loyoli, a następnie urna z prochami Zmarłego została przewieziona do grobu rodzinnego w kwaterze  E-IX-3 rząd2 grób 1. W pogrzebie, obok rodziny, wielu znajomych i przyjaciół uczestniczyła asysta wojskowa z orkiestrą oraz koń ze szwadronu reprezentacyjnego WP. Nasze Koło reprezentowali: Jerzy Gąska, Andrzej Nowak, Jan Dźwigała i Jan Mazur.

Foto: Jan Dźwigała                                                              Opracowanie: Andrzej Nowak


76. rocznica mordu w Hucie Pieniackiej

________Zbrodnia w Hucie Pieniackiej – dokonana 28 lutego 1944 r. akcja pacyfikacyjna polskiej ludności cywilnej w Hucie Pieniackiej (obecnie Ukraina) w wyniku której śmierć poniosło około 850 osób. Pacyfikacji dokonali, według śledztwa IPN, ukraińscy policjanci z jednego batalionów 4 pułku policji SS pod niemieckim dowództwem, wraz z okolicznym oddziałem UPA (najprawdopodobniej sotnia Dmytra Karpenki, ps. „Jastrub” z kurenia „Siromanci”, podległego III Okręgowi Wojskowemu Łysonia) i oddziałem paramilitarnym składającym się z nacjonalistów ukraińskich, pod dowództwem Włodzimierza Czerniawskiego.
________Huta Pieniacka liczyła wówczas 172 gospodarstwa i około 1000 mieszkańców, we wsi znajdowało się również spora liczba uciekinierów (m.in. z Wołynia), którzy opuszczali miejsca zamieszkania obawiając się fali morderstw dokonywanych przez nacjonalistów ukraińskich  i wspomagających ich miejscowych ukraińskich chłopów. Ocalało około 160 osób.
________Dla uczczenia pamięci pomordowanych w dniu 28 lutego br. w Katedrze Polowej WP została odprawiona msza, a na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie  złożono kwiaty.
________Naszej delegacji przewodniczył mjr ds. Eugeniusz Karbowiak, w jej składzie byli: Joanna Zatorska – Miller, Anna Karbowiak,  por. Ludwik Bender  i por. Józef Kmera.

Opracowanie i foto: Joanna Zatorska Miller


płk dr inż. Zenon Biesaga

19 lutego w wieku 93 lat zmarł płk dr inż. Zenon Biesaga,
były szef Zarządu Topograficznego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

________Urodził się w  Sosnowcu. Do wybuchu wojny z Niemcami w 1939 r. ukończył sześć klas szkoły powszechnej, po wyzwoleniu zaś – gimnazjum i liceum mechaniczne. W 1949 r. został powołany do Szkolnej Kompanii Oficerów Rezerwy nr 13 w Wałczu.
________W 1951 roku ukończył Oficerską Szkołę Topografów w Jeleniej Górze. Po jej ukończeniu służbę zawodową rozpoczął w 1 Samodzielnym Oddziale Topograficznym Sztabu Generalnego WP. W latach 1953-1955 pełnił służbę w Samodzielnym Oddziale Fotogrametrycznym w Warszawie. Następnie do 1958 r. był kierownikiem grupy w 22 Samodzielnym Oddziale Topogeodezyjnym w Komorowie. Stąd został przeniesiony do Zarządu Topograficznego Sztabu Generalnego WP, gdzie kierował m.in. Wydziałem Automatyzacji i Mechanizacji.
________W 1955 r. ukończył studia na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej,  a w 1962 r. – w WAT. Na WGiK PW obronił jeszcze doktorat (1972 r.). W 1963 r. powrócił do Komorowa, by objąć dowodzenie 22 Samodzielnym Oddziałem Topogeodezyjnym. Od 1967 r. aż do odejścia w stan spoczynku pełnił służbę w Zarządzie Topograficznym Sztabu Generalnego WP najpierw na stanowisku szefa oddziału, a następnie zastępcy szefa zarządu. W 1983 r. został szefem Zarządu Topograficznego Sz.Gen.WP – szefem Wojskowej Służby Topograficznej. 15 stycznia 1990 roku został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.
Za osiągnięcia w służbie został uhonorowany m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
________Po odejściu w stan spoczynku włączył się w wir pracy społecznej w Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych. W listopadzie 1993 r. został wybrany do Prezydium Zarządu Głównego, gdzie został sekretarzem generalnym. Rok później płk. Zenonowi Biesadze powierzono funkcję prezesa Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy WP. Nieprzerwanie przez trzy kadencje kierował Związkiem. W 2006 r. po upływie trzeciej z kolei kadencji odszedł na zasłużony odpoczynek.
W uznaniu wielkich zasług nadano mu tytuł Honorowego Prezesa Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
________Uroczystość pogrzebowa odbyła się 28 lutego na Cmentarzu Północnym w Warszawie przy asyście honorowej z pułku reprezentacyjnego WP z udziałem pocztów sztandarowych (m. in. z naszego Koła w składzie: płk Jerzy Gąska – dowódca pocztu, st.chor.szt. Jan Mazur – sztandarowy, mjr Jan Dźwigała – asystent).

Cześć Jego pamięci!

Opracowanie: mjr Jan Dźwigała

Dzień Obrońcy Ojczyzny

________21 lutego 2020 r. o g. 11,00, na dwa dni przed świętem państwowym Federacji Rosyjskiej na Cmentarzu Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich w Warszawie przy ul. Żwirki i Wigury odbyła się, w ramach upamiętnienia tego święta, ceremonia złożenia wieńców i kwiatów przed pomnikiem Żołnierzy Radzieckich, którzy polegli w walkach o wyzwolenie naszej Stolicy i naszej Ojczyzny w latach 1944 – 1945.
________Uroczystość tę zorganizował ambasador Federacji Rosyjskiej w Rzeczypospolitej Polskiej. W obchodach Dnia Obrońcy Ojczyzny uczestniczyli przedstawiciele ambasady Federacji Rosyjskiej pod przewodnictwem Jego Ekselencji Siergieja Andrejewa oraz licznie zgromadzeni Rosjanie będący w Polsce i warszawiacy. Udział wzięli również przedstawiciele polskich organizacji kombatanckich, związkowych i stowarzyszeń społecznych z pocztami sztandarowymi.
________Nasze koło reprezentowali: st.chor.szt. Jan Mazur – przewodniczący delegacji oraz por. Ludwik Bender,  por. Józef Kmera oraz Joanna Zatorska – Miller.

Opracowanie: Jan Dźwigała


Pogrzeb Andrzeja Góreckiego

_____W dniu 17 lutego 2020 r. odbyły się uroczystości pogrzebowe w ostatniej ziemskiej drodze naszego Kolegi z 10 pułku samochodowego, kierowcy autobusu i przewodniczącego związku pracowników wojska w tej jednostce – Andrzeja GÓRECKIEGO, który odszedł po ciężkiej chorobie przeżywszy 83 lata. Msza pogrzebowa odprawiona została w Klasztorze św. Józefa Parafii Rzymskokatolickiej św. Dominika przy ul. Dominikańskiej 2 w Warszawie, po czym urna z prochami Zmarłego została przewieziona na cmentarz przy ul. Wałbrzyskiej i pochowana w grobie rodzinnym.
_____W uroczystości brała udział delegacja kolegów: Ludwik Bender, Jan Dźwigała, Jan Mazur, Krzysztof Szałkiewicz, Janusz Truszczyński i Andrzej Utkowski.

Cześć Jego pamięci!

Foto: Jan Dźwigała                                                 Opracowanie: Andrzej Utkowski


78. rocznica powstania Armii Krajowej

_____W piątek, 14 lutego br., przed tablicą upamiętniającą gen. dyw. Stefana Roweckiego „Grota” na warszawskiej Ochocie odbyły się obchody 78. rocznicy powstania Armii Krajowej, w których udział wzięli: Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, Burmistrz Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy Katarzyna Łęgiewicz, Zastępca Burmistrza Ewa Kacprzak-Szymańska. W uroczystości wzięli również udział delegacja naszego koła pod przewodnictwem kpt., mjr ds. Eugeniusza Karbowiaka.
_____Podczas uroczystości słowo o pierwszym Komendancie Głównym AK wygłosiła bratanica generała Pani Krystyna Rowecka-Trzebicka. Głos zabrali także Szef UdSKiOR  Jan Józef Kasprzyk i Burmistrz Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy Katarzyna Łęgiewicz.
_____Obchody zakończyła ceremonia składania kwiatów.

Opracowała: Anna Karbowiak


Zebranie sprawozdawcze

_____W przeddzień „Dnia Zakochanych”- 13 lutego obyło się drugie w tym roku zebranie Koła Nr 6. Tym razem było to zebranie sprawozdawcze. Tradycyjnie już, tuż po rozpoczęciu, prezes powitał przedstawiciela Urzędu Dzielnicy Ochota w Warszawie – pana Mariusza Twardowskiego oraz wszystkich członków i sympatyków.  Od razu przedstawił nowego członka Koła i Związku – płk. Wiesława Stasiuka, wieloletniego kolegę z 10 pułku samochodowego i pułku ochrony oraz wręczył mu legitymację członkowską życząc owocnej działalności. Zebrani brawami przywitali nowego kolegę.
_____Następnie członkini zarządu Koła – kol. Wiesława Wypych wręczyła „okrągłym jubilatom” okolicznościowe dyplomy i złożyła najserdeczniejsze życzenia. W lutym jubileusze te obchodzą:  kpt. Jan Molo – 80. urodziny i płk Romuald Młynarczuk – 65. urodziny. Za ich zdrowie i pomyślność zebrani wznieśli szampanem toast oraz odśpiewali „100 lat!
_____W dalszej części spotkania męska część zebranych rozłożyła na stolikach przepiękne kary dla Koleżanek z  życzeniami z okazji jutrzejszego święta zakochanych. Z tej okazji panie otrzymały od kolegów sympatyczne życzenia.
_____W kolejnej części zebrania nasz sekretarz –  Andrzej Krzyziński rozdał pisemne sprawozdanie z działalności Koła za 2019 r. Treść sprawozdania zamieszczona jest poniżej.  Nikt z zebranych nie wniósł zastrzeżeń do sprawozdania. Zostało ono przyjęte przez zebranych przez aklamację.
______Przed zakończeniem  zebrania prezes poinformował, że w dniu 21 lutego o g. 11.00 na Cmentarzu Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich przy ul. Żwirki i Wigury rozpocznie się uroczystość składania kwiatów z okazji dnia  Obrońcy Ojczyzny Federacji Rosyjskiej W uroczystości tej będzie uczestniczyła delegacja naszego Koła.

SPRAWOZDANIE ZA 2019 ROK

Koło Nr 6 im Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy DGW w 2019 roku skupiło się na działalności statutowej w postaci:

  1. organizowaniu spotkań członków i sympatyków koła,
  2. uczestnictwa w różnych uroczystością w tym rocznicowych związanych z historią Polski,
  3. uczestnictwa członków koła w innych uroczystościach
  4. w przykrych uroczystościach związanych z odejściem członków ZŻWP na „wieczną wartę”.

W związku z powyższym zorganizowano:

  1.  9  spotkań członków Koła, na których realizowano różne zamierzenia związane z obchodami różnych rocznic (w tym historycznych), okrągłych jubileuszy członków Koła (24 członków), Dnia Kobiet itp.
  2. członkowie Koła brali udział:

– w 9 uroczystościach rocznicowych z historii Polski oraz 3 spotkaniach organizowanych przez władze dzielnicy Warszawa Ochota,

– w 7 obrzędach pogrzebowych członków ZŻWP z czego w 11 przypadkach składane były kondolencję przez przedstawicieli Koła.

Koło nasze propaguje działalność związku poprzez prowadzenie ogólnodostępnej strony internetowej pod adresem  www.kzwp.waw.pl pokazującą naszą działalność.

W 2019 roku członkowie koła byli wielokrotnie wyróżniani przez ZŻWP i tak:

Złotym Krzyżem ZŻWP z Gwiazdą 1 osoba
Złotym Krzyżem ZŻWP 4 osoby
Srebrnym Krzyżem ZŻWP 3 osoby
Brązowym Krzyżem ZŻWP 6 osób
Odznaką Honorową ZŻWP 2 osoby
Wpisem do Księgi Zasłużonych ZŻWP 1 osoba
Brązowym Medalem „Za Wybitne Zasługi dla ZŻWP 7 osób
Podsumowanie zamierzeń
1 Spotkania (zebrania) członków i sympatyków   9
2 Udział w organizacji i udział w pogrzebach   7
3 Udział w uroczystościach rocznicowych z historii Polski   9
4 Udział w innych uroczystościach rocznicowych   3
5 Udział w uroczystościach organizowanych przez innych   3
6 Własne uroczystości (Dzień Kobiet, okrągłe jubileusze, święta itp.) 28

Odwiedziny u Jubilatów

______W dniu 9 lutego odwiedziłam Janinę i Józefa Turlejskich przebywających w Domu Emeryta Wojskowego z okazji 72 rocznicy zawarcia przez nich związku małżeńskiego. W imieniu członków i zarządu Koła nr 6 Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przekazałam Jubilatom serdeczne życzenia oraz wręczyłam dyplom.
______Jubilaci byli bardzo wzruszeni pamięcią o ich uroczystości i moich odwiedzinach, które zbiegły się z pobytem u nich córki Hani. Przy kawie i ciasteczkach miło upłynął czas wypełniony wspomnieniami z okresu młodości i minionych lat. Janeczka jak zawsze pogodna, uśmiechnięta i radosna opowiadała o rodzinie i wnuczkach którzy często ich odwiedzają.
______Chciałam zobaczyć się z członkinią naszego koła Zosią Baka, która również przebywa w tym domu, ale była nieobecna, gdyż brała udział w zorganizowanej wycieczce.

Wiesława Wypych