por. Jan MOLO s. Jana
(15.01.1935 r. – 25.02.2024 r.)
________Urodził się w Żukowicach, gm. Nowy Korczyn, pow. buski, woj. świętokrzyskie. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w Państwowej Szkole Przemysłowej w Gliwicach, którą ukończył w 1952 r. W tym samym roku rozpoczął pracę zawodową w budownictwie energetycznym jako monter kotłowy na budowie elektrowni Jaworzno II. Od 1953 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował na budowach elektrociepłowni Żerań i Siekierki jako spawacz rurociągów wysokoprężnych. W latach 1963 – 1973 był przewodniczącym rady zakładowej w Energomontażu – Północ. w tym okresie ukończył technikum mechaniczne a następnie Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i uzyskał tytuł magistra.
________Od 1973 do 1990 r. w przedsiębiorstwach budownictwa energetycznego pełnił funkcje: głównego specjalisty ds. pracowniczych, zastępcy dyrektora zjednoczenia i w przedsiębiorstwie budownictwa energetycznego Energobud – zastępcy dyrektora ds. pracowniczych. W 1979 r. ukończył podyplomowe studia na Uniwersytecie Warszawskim o specjalności nauk o pracy i polityce społecznej.
________Po zaniechaniu budowy elektrowni jądrowych Żarnowiec i Klempicz n/Wartą, a w konsekwencji rozwiązaniu przedsiębiorstwa Energobud, jako generalnego wykonawcy tych inwestycji, z dniem 1 października 1990 roku, przeszedł po 41 latach pracy, na emeryturę.
________Za zasługi zawodowe w budowie elektrowni i elektrociepłowni oraz pracę społeczną został uhonorowany odznaczeniami państwowymi, regionalnymi i branżowymi:
Krzyżami Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
Złotym i Srebrnym Krzyżami Zasługi;
Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalami „Za Zasługi dla Obronności Kraju”;
Złotym i Srebrnym „Medalami Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”;
Złotą Honorową Odznaką „Za Zasługi dla Warszawy”;
Medalem ”Pro Memoria”;
Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”;
Odznaką Honorową „Zasłużony dla Rolnictwa”.
________Kilkakrotnie mianowany na kolejne stopnie wojskowe aż do porucznika. 12 października 2019 r. został kapitanem Polskich drużyn Strzeleckich.
________Od 1994 r. przez pięć kadencji był radnym dzielnicy Ochota, gdzie pełnił ważne funkcje przewodniczącego różnych komisji, a od 26.11.2002 r. funkcję wiceprzewodniczącego Rady Dzielnicy. Od marca 2002 r. został wybrany na wiceprzewodniczącego Dzielnicowego Komitetu Ochrony Miejsc Pamięci Walk i Męczeństwa dla Warszawy – Ochoty. . Dzięki jego staraniom pozyskał sponsorów na koszty renowacji miejsc pamięci narodowej: pomnika Marii Skłodowskiej – Curie, pomnika Reduta Ordona, pięciu tablic upamiętniających masowe egzekucje mieszkańców Warszawy, pomnika Bohaterów Września, tablicy poświęconej rozstrzelaniu w czasie okupacji 20 polskich obywateli przy Dworcu Zachodnim. Dzięki także jego staraniom możliwym było wybudowanie pomnika I Prezydenta Rzeczpospolitej – Gabriela Narutowicza.
________W latach 1997 – 2010 był członkiem Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. broni Zygmunta Berlinga.
________2 lutego 2012 r. wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
________Za patriotyczną postawę, udział w przedsięwzięciach historycznych został wyróżniony:
odznaką honorową „Za Zasługi dla ZŻWP”, brązową odznaką „Za Zasługi dla ZŻWP” oraz krzyżem złotym „Za Zasługi dla ZŻWP”.
________Uroczystość pogrzebową uświetniła asysta wojskowa wystawiona w wyniku decyzji MON przez pułk reprezentacyjny WP .
________W imieniu zebranych pożegnał Go prezes Koła Nr 6: „Dziś żegnamy Cię drogi Przyjacielu, Mężu, Tatusiu i Dziadku, wspaniały kuzynie i sąsiedzie, Kapitanie Drużyn Strzeleckich i Poruczniku Wojska Polskiego!
Niech ta warszawska ziemia lekką Ci będzie! Janku będziemy Cię pamiętać i życzliwie wspominać!”
Foto: Eugeniusz Karbowiak Opracowanie: Jan Dźwigała
