gen.bryg.dr.strzel. płk WP Kazimierz WTOREK
(21.02.1931 r. – 26.04.2019 r.)
______10 maja 2019 r., przy pięknej pogodzie, na Cmentarzu Południowym w Antoninowie zebrało się bardzo dużo członków rodziny i znajomych, sąsiadów i przyjaciół, delegacji różnych stowarzyszeń w Polsce – by towarzyszyć w ostatniej drodze i pożegnaniu prezesa Oddziału Warszawskiego im. 1 Armii WP Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga, wiceprezesa Oddziału Warszawa – Śródmieście Związku Inwalidów Wojennych, zasłużonego oficera gen. i płk Kazimierza Wtorka.
______Urodził się we wsi Długi Kąt, obecnie gm. Wręczyca Wielka, pow. kłobucki, woj. śląskie w rodzinie chłporobotnika. W czasie II wojny światowej tereny te zostały włączone do rzeszy niemieckiej. Jego edukacją zajmował się stryj Walenty. W 1946 r. zdał egzamin z zakresu szkoły podstawowej, a następnie do gimnazjum i liceum hutniczego przy hucie „Batory”. Okres okupacji to czas Jego działalności w Związku Walki Młodych, a później do Związku Młodzieży Polskiej. Pełnił tam różne funkcje. Jesienią 1951 r. otrzymał wezwanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej oraz skierowanie do Wyższej Szkoły Służby Zagranicznej. Według wskazówek swojego taty poszedł do wojska, wypełniając patriotyczny obowiązek wobec Ojczyzny. Był to okres wojny koreańskiej i dlatego trafił w trybie przyśpieszonym na kurs oficerów rezerwy. Po jego ukończeniu trafił do czynnej służby w wojskach specjalnych. Był tam do końca służby w 1978 r. Przez pewien czas był współpracownikiem gen. Jaruzelskiego. W latach 1978-81 pracował przy budowie rurociągu naftowego „SURGUT”, pełniąc różne funkcje kierownicze. Do Polski powrócił 13.12. 1981 r. W latach 1982-87 pracował w Bibliotece Narodowej jako główny specjalista. Od kwietnia 1988 pracował przy budowie gazociągu jamalskiego, a w okresie 1991–94 był dyrektorem doskonalenia kadr w Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie. W tym czasie kampania przeciwko ludowemu Wojsku Polskiemu sięgnęła zenitu. Wówczas stanął na czele grupy żołnierzy walczących z faszyzmem w II wojnie światowej o honor i cześć doprowadzając w marcu 1993 r. do zarejestrowania pierwszego Oddziału Warszawskiego Związku Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego. Działalność tej organizacji trwała jednak tylko do 20 lipca 2010 r. On jednak się nie poddał. W trudnym dla naszego środowiska okresie doprowadził 22.12.2010 r. do rejestracji Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego.
______Członkowie Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego wraz z członkami Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy DGW, Związku Polskich Spadochroniarzy oraz członkami innych bratnich organizacji towarzyszyli Zmarłemu w ostatniej drodze. W imieniu macierzystej organizacji mowę pożegnalną wygłosił w Sali pożegnań prezes Zarządu Głównego STLWP – mjr Kazimierz Rdzanek. Przybliżając Jego drogę życiową podkreślił pełne oddanie Ukochanej Ojczyźnie! Wymienił, że nasz Kolega Kazio był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany m. in. KKOOP, ZKZ, M. 40-lecia PL, Honorowym Krzyżem ST LWP. W imieniu zgromadzonych podziękował Kaziowi za wzorową i długoletnią służbę wojskową, pracę zawodową i społeczną. Złożył serdeczne wyrazy głębokiego współczucia i żalu: najserdeczniejszej przyjaciółce Danusi, synowi Mirosławowi z żoną Danuta i wnukiem Piotrem, bratu Władysławowi z żoną Renatą.
______Po tym utworzył się kondukt na czele którego maszerował z szablą gen.bryg.dr.strzel. Bogdan Pokrowski. Tuż za nim poczty sztandarowe: Koła nr 6 ZŻWP, STLWP, Związku Spadochroniarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ. Urna z prochami Zmarłego została umieszczona w ścianie kolumbarium: kwatera 30AII, rząd 1, grób 76.
Żegnaj Generale, żegnaj Pułkowniku, żegnaj Tato i Dziadku, żegnaj Nieoceniony Kolego, żegnaj Przyjacielu Koła Nr 6, żegnaj nasz Kaziu!
______PS. Syn Kazia złożył do Dowódcy Garnizonu wniosek o asystę wojskową. Według obecnych procedur, m. in. wskutek opiniowania wniosku przez IPN, asysta zasłużonemu dla Polski oficerowi (służył i pracował poza Polska) się nie należała!!! Oceńcie to drodzy Czytelnicy!
Foto: kpt. Eugeniusz Karbowiak Opracował: mjr Jan Dźwigała
