Category Archives: Wieczna Warta

• Franciszka WASYK
  21.08.1935 r. – 16.07.2016 r.

       Na Starym Cmentarzu Służewieckim w Warszawie pożegnaliśmy członkinię naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy II Armii Wojska Polskiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
Nasza Ania urodziła się w Metelinie, w gminie i powiecie Hrubieszów. Tam tez dorastała wraz z siostrą i dwoma braćmi w rodzinie. Przeżyła okropności wojny i trudności okresu powojennego. Ukończyła szkołę średnią. Po uzyskaniu pełnoletności pracowała w hrubieszowskim PeKaeSie. Gienka – przyszłego męża i żołnierza poznała na przysiędze wojskowej. Po kilku spotkaniach zrodziła się wielka miłość, która 12 lutego 1955 r. zaowocowała zawarciem związku małżeńskiego. W ubiegłym roku obchodziliśmy w naszym Kole hucznie ich 60. Rocznicę związku. Dochowali się trojga dzieci: Małgorzaty, Andrzeja i Zbigniewa. Niestety Zbyszek przedwcześnie zmarł 5 lutego ub. roku. Byliśmy na tym pogrzebie. Ania z Gienkiem doczekali szczęśliwie siedmiorga wnucząt i czworga prawnucząt.
Do naszego Koła i Związku wstąpiła za przykładem męża 7 lipca 2011 r. Od pierwszej chwili była wzorem do naśladowania dla innych. Za ponadprzeciętne zaangażowanie w pracy społecznej została w 2012 roku odznaczona Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, a w 2014 roku Brązowym Krzyżem „Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”.
Nad mogiłą (Kwatera 4, grób 25), w imieniu członków Koła, licznie zebranej rodziny, sąsiadów i znajomych, pożegnał Ją przewodniczący komisji rewizyjnej Staszek Pieczara, a jednocześnie przyjaciel rodziny. Pożegnał Ją także sztandar naszego Koła z pocztem: dowódca – płk Romuald Młynarczuk, sztandarowy – st. sierż. Stanisław Wajda, asystent – mjr Jan Dźwigała. Wieniec na mogile w imieniu Koła złożyła przewodnicząca zespołu ds. kobiet – Wiesia Wypych. Świetną i profesjonalną obsługę uroczystości wykonał, współpracujący z Kołem, Dom Pogrzebowy „STYKS” z Warszawy.

Cześć Jej pamięci!

Foto: Marzena Dźwigała                                          Opracowała: Elżbieta Piórkowska

  płk Stanisław TOMASZEWSKI    (01.05.1949 r. – 14.02.2016 r.)

   Na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie spoczął w grobie rodzinnym zasłużony oficer WP, członek Koła Nr 6 im. Żołnierzy II Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Zmarł po ciężkiej chorobie. Urodził się w nadbużańskim Strzyżowie w gminie Horodło w woj. lubelskim w licznej rodzinie z ojca Włodzimierza i matki Julii. Miał trzy siostry i trzech braci. Ukończył technikum ekonomiczne w Hrubieszowie. Tam poznał przyszłą żonę Jadwigę. Po zawarciu związku małżeńskiego urodziło się im dwoje dzieci: Joanna i Marek. Służbę wojskową rozpoczął 19 września 1969 r. jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich w Poznaniu. W 1973 r. ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły oficerskiej od 16 listopada 1973 r. rozpoczął pracę na stanowisku kierownika sekcji finansów w pułku ochrony i regulacji ruchu WSW. W 1979 r. ukończył studia i uzyskał tytuł magistra w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. 28 grudnia 1979 r. rozpoczął pracę w Dowództwie Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON. Najpierw na stanowisku starszego instruktora, a później szefa oddziału finansów. Po utworzeniu Dowództwa Garnizonu Warszawa objął funkcję szefa oddziału – głównego księgowego. Pracował tam do 21 marca 2001 r. W okresie służby w tej instytucji odbył szkolenie w Akademii Sztabu Generalnego WP. Później był w dyspozycji Departamentu Kadr MON. Ze służby wojskowej został zwolniony po 32. latach jej pełnienia – 20 maja 2001 r.
    Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej był kolejno awansowany, aż do stopnia pułkownika i odznaczony złotym i srebrnym krzyżem zasługi oraz wieloma innymi medalami. Po służbie przez kilka lat pracował w przedstawicielstwie wojskowym w Warszawie.  Za aktywne członkostwo w naszym Kole i Związku w 2013 r. został odznaczony Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”. Prywatnie był zapalonym działkowcem. Ostatnie lato spędził z ukochanym wnukiem Lucą na swojej działce na ogrodzie „Krępa Rosa”.
W ostatniej drodze i przy mogile obecna była asysta honorowa z Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego oraz sztandar naszego Koła (z asystą: płk Jerzy Gąska – dowódca, płk Romuald Młynarczuk – asystent, st. sierż. Stanisław Wajda – sztandarowy) wraz z delegacją członków, wśród której był były dowódca Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON – płk dypl. Tadeusz Makarewicz. W imieniu Koła pożegnał Zmarłego jego prezes – mjr Jan Dźwigała, powiedział m. in.

   „Drogi Kolego Pułkowniku Stanisławie Tomaszewski! Dobrze zasłużyłeś się naszej ukochanej Ojczyźnie i Jej Siłom Zbrojnym! Dziękujemy Ci za wszystkie dokonania służbowe i życiowe! Niech ta warszawska ziemia lekką Ci będzie!”

      Pośmiertną nagrodą była dla tak znamienitego żołnierza salwa honorowa i odegrana przez trębacza melodia „Śpij Kolego”.
Cześć Jego pamięci!

śp.. Por. ZDZISŁAW ŁUCZAK (9.08.1928 – 4.01.2014)

Zdzisiek urodził się 8 sierpnia 1928 r. w Łodzi w rodzinie robotniczej. Do 1939 r. ukończył 6 klas szkoły podstawowej. W 1942 r. został skierowany do pracy w zakładach mechanicznych w Łodzi, skąd przeniesiono Go do Zakładów im. Cegielskiego w Poznaniu. Po ukończeniu kursu powrócił do Łodzi. W 1943 wraz z całym zakładem wyjechał do Niemiec m. Themar w Turyngii. Pracował tam do 1945 r. Po powrocie do Łodzi w 1946 r. został wcielony do JW KBW, skąd wraz z innymi żołnierzami został skierowany do Sanoka w Bieszczadach do walki z bandami UPA. W 1947 r., w jednej z akcji, Jego pluton został ostrzelany, a On został ciężko ranny w głowę. Po wyjściu ze szpitala został zwolniony z wojska. Wrócił do Łodzi i pracował w Zakładach „SIMENS” jako frezer. 5 października 1949r. został wcielony do służby czynnej w wojsku. Po jej odbyciu w stopniu kaprala skierowany do Oficerskiej Szkoły Uzbrojenia. Po odbyciu rocznego kursu mianowany na stopień chorążego skierowany do 94 p. artylerii plot. w Warszawie na stanowisko pirotechnika. 17 października 1952 r. zawarł w Mrozach k/Mińska Mazowieckiego związek małżeński z Jadwigą Wójcik. Z małżeństwa tego urodziło się troje dzieci, niestety jedno z nich, 8. miesięczny synek zmarł. W 1955 r. w wyniku redukcji wojsk został przeniesiony do rezerwy. Później brał udział w znaczących budowach na ternie Polski jak i za granicą. Był budowniczym Huty Warszawa, gmachu KC, Mostu Toruńskiego, mostu w Medyce, w Libii, w Iraku. W 1983 r powrócił do kraju i rozpoczął pracę w 10psam. Na emeryturę przeszedł w 1990 r. Był członkiem kilku organizacji społecznych: Związku Kombatantów, Związku Żołnierzy LWP i od 14 lutego 1991 r. członkiem naszego Związku.

Za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej był wielokrotnie wyróżniany, nagradzany i odznaczany, m. in. złotym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”.

Był wyróżniającym się członkiem i wielkim autorytetem naszej organizacji, nadano Mu Medal „XXX – lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, Odznakę Honorową „Krzyż LWP” oraz brązową odznakę „Za Zasługi dla ZŻWP”.

Zdzisiek był wielkim człowiekiem i gorącym patriotą. Żegnały Go sztandary STLWP i Koła Nr 6.Odszedł na wieczną wartę, spoczął w grobie rodzinnym z synkiem, na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. W domu przedpogrzebowym pożegnał Go płk Roman Orłowski – prezes Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga, a nad mogiłą mjr Jan Dźwigała – prezes Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Salwa honorowa oddana przez żołnierzy Batalionu Reprezentacyjnego WP i melodia „Śpij Kolego” wykonana przez trębacza były podsumowaniem Jego oddania Ojczyźnie.

Żegnaj Zdzisiu, Wspaniały Kolego i Przyjacielu! Żegnaj Bohaterski Żołnierzu!

Cześć Twojej pamięci!

Uroczystość pogrzebową zorganizował Dom Pogrzebowy „STYKS”.

Opracował: płk Józef Turlejski