płk Julian Mieczysław Jastrzębski

płk Julian Mieczysław JASTRZĘBSKI
(20.04.1923 – 25.12.2020)

________W dniu 30.12.2020 r. odbyła się uroczystość pogrzebowa. Mowę pożegnalną wygłosił członek Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego – Stanisław Pieczara.
Oto jej treść:

Szanowni Państwo!

________Przypadł mi zaszczyt w imieniu Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa pożegnać naszego Kolegę, bohatera walk drugiej wojny światowej spod Studzianek i Kołobrzegu pułkownika Juliana Mieczysława JASTRZĘBSKIEGO.
________Miecio, gdyż tak się do niego zwracaliśmy, urodził się na ziemi mazowieckiej w Niwce, gm. Skórzec w pow. siedleckim – 20 kwietnia 1923 roku. Kiedy wybuchła II wojna światowa miał 17 lat. Szkołę podstawową ukończył w Siedlcach, a następnie uczęszczał do Koedukacyjnej Szkoły Handlowej. W 1940 roku zdobył amatorskie prawo jazdy i zatrudnił się w warsztacie samochodowym. Po kilku miesiącach pracy został przymusowo przeniesiony do firmy niemieckiej, która zajmowała się naprawą i konserwacją dróg na odcinku Kałuszyn – Siedlce – Brześć, jako kierowca ciągnika. W krótkim czasie firmę przeniesiono do Małaszewicz. W czasie przeprowadzki udało mu się uciec.
________Początkowo tułał się w okolicach domu rodzinnego, a w 1943 roku został zatrudniony w rozlewni piwa u nacjonalisty ukraińskiego. W sierpniu 1944 roku odebrał w Łukowie przydział papierosowy dla Niemców. W trakcie podróży powrotnej, w lasach opanowanych przez partyzantkę, został zatrzymany i skierowany do ich obozu. Po tym fakcie był poszukiwany i oskarżany o współpracę z partyzantami. Żeby uniknąć konsekwencji, przedostał się do Lublina. Nie mając środków do życia, zgłosił się do WKR i został skierowany do punktu w Majdanku, a następnie do 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Po krótkim przeszkoleniu został instruktorem i szkolił młodych mechaników – kierowców czołgów.
________W styczniu 1945 roku, jako kierowca czołgu, znalazł się z brygadą pod Magnuszewem. Łaskawy los sprawił, że w bitwie pancernej pod Studziankami nie odniósł obrażeń. 17 stycznia 1945 roku wjechali z brygadą na czołgach, od strony południowej do całkowicie zniszczonej Warszawy. Dalej kontynuowali marsz w kierunku północno – zachodnim. W początkach marca podeszli pod Kołobrzeg i rozpoczęli wspieranie innych oddziałów w szturmie miasta. Podczas wjazdu do miasta prowadzony przez niego czołg został trafiony pociskiem ppanc. Cała załoga czołu zginęła a On, jako kierowca doznał zranienia lewej ręki. Po wyzdrowieniu przydzielono Mu działo szturmowe ZSU – 155, którym jeździł do końca wojny.
________W marcu 1946 roku skorzystał z pierwszej demobilizacji i odszedł do rezerwy. Znalazł pracę w Polskim Monopolu Tytoniowym, gdzie po skończeniu studiów na SGPiS-ie, objął stanowisko głównego księgowego.
________W styczniu 1952 został powołany na ćwiczenia w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Na własną prośbę został przeniesiony do służby finansowej w WOW, a następnie pracował w instytucjach centralnych na odpowiedzialnych stanowiskach do czasu przejścia na emeryturę 12 kwietnia 1984 r.
________W roku 1985 wstąpił do naszego Związku aktywnie uczestnicząc w działalności na rzecz byłych żołnierzy zawodowych i ich rodzin.
________Za udział w wojnie, wzorową pracę dla Ojczyzny i jej Sił Zbrojnych oraz działalność społeczną został odznaczony medalami:

„Zasłużony na Polu Chwały”, „Za Warszawę”, „Za Udział w Walkach o Berlin”,
„Medalem Zwycięstwa i Wolności”, „Za Odrę, Nysę i Bałtyk”, oraz
„Srebrnym Krzyżem Zasługi”, „Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski”
i „Krzyżem Złotym z Gwiazdą za Zasługi dla ZŻWP”.

Szanowny panie Pułkowniku Mieczysławie

Dziś żegna Cię Twoja ukochana żona Alina wraz z bliższą i dalszą rodziną, sąsiedzi i znajomi, koledzy członkowie Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP oraz asysta wojskowa z pułku reprezentacyjnego WP.