Category Archives: Wieczna Warta

 St. chor. szt. Kazimierz Stanisław KAMIŃSKI
(2.01.1944 r. – 1.10. 2017 r.)

Urodził się w Mikułowicach, gmina Wojciechowice, powiat opatowski z ojca Stanisława i matki Marii. Ukończył szkołę średnią. Służbę wojskową pełnił w okresie 21.10.1963 r. do 31 maja 1998 r., w tym kilka lat w 10 warszawskim pułku samochodowym. Od 5 kwietnia 2012 r. był członkiem Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Za aktywną postawę został wyróżniony Odznaką Honorową „Za Zasługi dla ZŻWP”. Był bardzo aktywnym członkiem Polskiego Związku Działkowców, miał działkę w zespole ogrodowym ROD „RAKOWIEC”. Odszedł niespodziewanie i zdecydowanie przedwcześnie. Pochowany został w rodzinnej mogile w Wojciechowicach.
„Cześć Twojej Pamięci!”

Najbliższym Zmarłego składam w imieniu wszystkich członków Koła wyrazy serdecznego współczucia – Prezes Koła – Jan Dźwigała.

W dniu 24 sierpnia 2017 roku zmarł przeżywszy 69 lata – płk dypl. Franciszek Wilk  – Wieloletni dowódca pułku ochrony i regulacji ruchu WSW oraz szef sztabu – zastępca dowódcy Garnizonu Warszawa.
Uroczystość pogrzebowa odbyła się 31 sierpnia 2017 roku o godzinie 12.00, w Domu Pogrzebowym sala „A” na Cmentarzu Komunalnym Północnym (Wólka Węglowa), po której odprowadzono Zmarłego na cmentarz miejscowy do grobu rodzinnego.
Cześć Jego pamięci!

Najbliższym Zmarłego składam wyrazy serdecznego współczucia i otuchy.
Jan Dźwigała – prezes Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy DGW.

W dniu 9 sierpnia 2017 r. o godz. 13.00 w czasie Mszy Świętej ze smutkiem pożegnaliśmy Zmarłą Krystynę WRÓBEL, żonę naszego kolegi – Henryka.
Uroczystość pogrzebowa odbyła się w kościele parafii pw. św. Wacława w Warszawie przy ul. Korkowej 27. Następnie urna z prochami Zmarłej została przewieziona na cmentarz przy ul. Grzybowej w Warszawie-Rembertów. Wiązankę kwiatów na grobie zmarłej złożył  kol. Jan Dźwigała – prezes koła.
Najbliższym Zmarłej składamy gorące wyrazy współczucia.
Cześć Jej pamięci!

 

W dniu 16.07.2017 r. zmarł nagle, przeżywszy lat 76, nasz Kolega – ppłk Andrzej NOWACKI. Uroczystość pogrzebowa z udziałem naszego sztandaru Koła Nr 6 odbyła się w dniu 26.07.2017 r. o g. 10.00 w kościele parafialnym pw. Matki Bożej Saletyńskiej przy ul. Popularnej 46 w Warszawie (Włochy). Następnie urna z prochami Zmarłego została przetransportowana na cmentarz Parafii Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus przy ulicy Na Krańcu w dzielnicy Warszawa – Włochy. Na zakończenie ceremonii pogrzebowej, Prezes Koła nr 6 – Jan Dźwigała, w kilku słowach pożegnał kol. Andrzeja:

           Zebraliśmy się tu – na cmentarzu przy ulicy Na Krańcu w Warszawie – Włochach, aby uczestniczyć w pożegnaniu nagle zmarłego w dniu 16 lipca br. Andrzeja Jerzego Nowackiego. Nasz Andrzej urodził się 30 czerwca 1941 r. w Warszawie. Był jedynakiem. Gdy miał niespełna pięć lat Jego tata zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w Warszawie. Dzieciństwo spędził przy mamie w Warszawie. Po zakończeniu edukacji w szkole podstawowej i średniej – w dniu 27 września 1962 r. został podchorążym Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile. Po jej ukończeniu 9 września 1965 r. skierowany do 12 pułku samochodowego na stanowisko dowódcy plutonu. Od 28 lipca 1967 r. rozpoczął bardzo trudną i wymagającą pracę w 10 pułku samochodowym, najpierw był dowódcą plutonu, później pomocnikiem dowódcy kompanii ds. technicznych, dowódcą kompanii remontowej, by służbę w tej jednostce zakończyć 29 lutego 1983 r. jako dowódca batalionu. Od 9 listopada 1977 r. do 10 maja 1978 r. pełnił zaszczytną służbę w Polskiej Jednostce Specjalnej Organizacji Narodów Zjednoczonych na Bliskim Wschodzie. W okresie od 1 marca 1983 r. do zakończenia służby wojskowej 12 listopada 1991 r. pracował i służył w Warsztatach i Składnicy Służby Zakwaterowania i Budownictwa Garnizonu Stołecznego.

Obok rodziny i służby wojskowej pasjonował się filatelistyką i beletrystyką. Za ogromną pracę w okresie prawie 30. letniej służby wojskowej wyróżniony i odznaczony został między innymi Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem „Za Służbę w PWJS ONZ”. Ponad 10. lat temu wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa i był aktywnym członkiem. Za działalność w naszym Związku został uhonorowany m. in. Brązową Odznaką „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”.

             Za niedługi czas Twoje prochy Andrzejku spoczną w rodzinnym grobie wraz ze swoimi rodzicami. Żegna Cię Twoja żona Alina z córkami Renatą i Anną z rodziną, w tym troje wnucząt. Żegnają Cię bardzo serdecznie: sąsiedzi, znajomi i przyjaciele, rodzina, współtowarzysze broni oraz członkowie Koła Nr 6 ze sztandarem.

             Andrzejku! Panie Pułkowniku!
Pozwalam sobie złożyć Ci Drogi Przyjacielu – gorące podziękowanie od wszystkich, którzy doświadczyli Twej pomocy, życzliwego słowa i dobroci. Jednocześnie pragną zaświadczyć, że dobrze zasłużyłeś się Ukochanej Ojczyźnie i Jej Siłom Zbrojnym.

„Cześć Twojej Pamięci!”

W uroczystości pogrzebowej w ostatniej drodze Andrzeja wzięli udział członkowie Koła Nr 6 wraz z pocztem sztandarowym w składzie: płk Jerzy Gąska – dowódca pocztu, st. chor. szt. Andrzej Utkowski – asystent, st. sierż. Stanisław Wajda – sztandarowy oraz  współpracującymi z naszym Kołem osobami: trębacz – mł. chor. Bogusław Tłoczkowski i werblista – mł. chor. Mirosław Sosnowski. Rodzinie Zmarłego składamy serdeczne wyrazy współczucia.

Foto: Marzena Dźwigała                                           Opracowała: Zofia Binkowska

Anna WIKLIŃSKA (20.01.1936 r. – 25.06.2017 r.)

Urodzona jako najstarsza córka Henryka i Janiny Chodkowskich w Ciechanowie. Tam spędziła większość swojej młodości. Tam także poznała Teodora Stefana Wiklińskiego z którym zawarła w 1962 r. związek małżeński. Mąż został oficerem WP i na stałe związał się z wojskiem. Tuż po ślubie przenieśli się do Warszawy. Dwa lata później urodziła córkę Beatę, a sześć lat później drugą córkę Agnieszkę. Przez dużą część swojego życia była związana z Narodowym Bankiem Polskim, gdzie pracowała jako starsza księgowa. Ze wzgląd na zły stan wzroku musiała przejść w 1982 r. na wcześniejszą emeryturę. Od tego czasu była bardzo aktywnie związana z wychowywaniem czworga wnuków i prawnuka. Przez ostatnie lata męczyła Ją nieuleczalna choroba. Jej prochy zostały umieszczone w rodzinnej niszy kolumbarium na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie przy mężu (QKOL4 rz. III gr. 13).

Rodzinie Zmarłej serdeczne wyrazy współczucia złożył Jan Dźwigała – Prezes Koła Nr 6. Uroczystość pogrzebowa została przygotowana na wysokim poziomie przez Dom Pogrzebowy „STYKS”, a trębaczem był niezastąpiony mł. chor. Bogusław Tłoczkowski. W pogrzebie uczestniczyli Marzena i Jan Dźwigałowie oraz nasz kolega z 10 wpsam. ppłk Edmund Sawicki.

Cześć Jej pamięci!

Foto: Marzena Dźwigała                                                        Opracował: Jan Dźwigała

Ppłk Teodor Stefan WIKLIŃSKI    (20.11.1939 r. – 05.05.2017 r.)

Urodził się w Ciechanowie. Był jednym z sześciorga dzieci  Kazimierza i Czesławy Wiklińskich. Po zakończeniu edukacji szkolnej wstąpił 27.09.1959 r. do Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile. Po jej ukończeniu został skierowany do służby i pracy najpierw do Szkoły Samochodowej Wojsk Ochrony Pogranicza na stanowisku dowódcy plutonu, a następnie do Dowództwa WOP, gdzie był pomocnikiem dowódcy kompanii. Od 01.04.1965 r. służył w 1 Samodzielnym Batalionie Inżynieryjnym na stanowisku kierownika warsztatu remontowego. Od 02.12.1970 r. został przeniesiony do 10 pułku samochodowego na stanowisko pomocnika dowódcy kompanii, następnie dowódcy kompanii i dalej na starszego pomocnika szefa sztabu do spraw operacyjnych. Od 21.02.1983 r. do 09.09.1984 r. był starszym oficerem operacyjnym sztabu i starszym oficerem oddziału służby samochodowej DZJZ MON. Stamtąd powrócił na okres 10.09.1984 r. do 11.06.1985 r. do 10 pułku samochodowego na poprzednio zajmowane stanowisko. Od 12.06.1985 r., aż do końca swojej służby, tj. do 16.08.1989 r., pracował w DZJZ MON na stanowisku starszego oficera terenowego aparatu mobilizacyjnego na rzecz CSK WAM.

W 1962 roku poślubił Annę (z domu Chodkowską). Urodziły im się dwie córki Beata i Agnieszka. Stworzyli rodzinę i przenieśli się do Warszawy.  Dochowali się trojga wnuczek, jednego wnuka i jednego prawnuka, w których wychowanie był bardzo zaangażowany  do ostatniego dnia. Za osiągnięcia w służbie i pracy został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz wszystkimi medalami resortowymi.

Do naszego Związku wstąpił 25 lutego 2009 r. Za aktywność w naszej organizacji wyróżniony został: Medalem „XXX-lecia ZŻWP”, Odznaką Honorową „Za Zasługi dla ZŻWP” i Brązową Odznaką „Za Zasługi dla ZŻWP”.

Uroczystość pogrzebowa rozpoczęła się mszą świętą w Domu Pogrzebowym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, przy pięknej pogodzie, w dniu 12 maja 2017 r. Jednym z celebrantów był (w mundurze) kapelan naszego Koła Nr 6 – ks. plut. Wojciech Wojno. Przy łoskocie werbli urna z prochami zmarłego została przeniesiona do miejsca spoczynku (QKOL4 rz. III gr. 13). Pożegnało Go liczne grono koleżanek i kolegów z okresu służby wojskowej, członkowie Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa ze sztandarem, bliższa i dalsza rodzina, znajomi i sąsiedzi.

Pożegnanie w kilku słowach wygłosił prezes Koła Nr 6 – mjr Jan Dźwigała. Powiedział m.in. „Wszystkim obecnym i nieobecnym pragnę oświadczyć, a znałem Zmarłego bardzo dobrze, że dobrze zasłużył się naszej Ukochanej Ojczyźnie i Jej Siłom Zbrojnym!”.  Najbliższym Zmarłego składam wyrazy  współczucia.
Uroczystość zakończyła ceremonia składania wieńców i wiązanek kwiatów przy sygnale „Śpij kolego” oraz wiązanką kilku melodii.
Cześć Twojej pamięci!!!

Trzeba dodać, że profesjonalne wykonanie usługi pogrzebowej zawdzięczmy pracownikom Domu Pogrzebowego „STYKS”, z którym nasze Koło współpracuje od wielu lat. W rolę znakomitego trębacza wcielił się mł. chor. Bogusław Tłoczkowski.

Foto: Jacek Piórkowski, Grzegorz Serocki                                             Opracowała: Elżbieta Piórkowska

Drogi Panie Janie,

Chciała bym bardzo podziękować w imieniu całej naszej rodziny za pomoc przy pogrzebie Taty. Ceremonia, mimo że bardzo smutna dla całej naszej rodziny, była dokładnie tym co Tata by chciał.  Pana pomoc w momencie gdy nie wiedziałam od czego zacząć była bezcenna.
Proszę o przekazanie naszego podziękowania dla wszystkich kolegów Taty, którzy towarzyszyli mu w ostatniej drodze.
                                                                    Serdecznie pozdrawiam – Agnieszka Peittersen

Płk Piotr NAGLIK (02.07.1957 r. – 14.03.2017 r.)

Urodził się w Oświęcimiu. Po zakończeniu edukacji na poziomie podstawowym i średnim – 16 września 1976 r. trafił do Wyższej Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu. Ukończył ją w stopniu podporucznika, pracę i służbę rozpoczął w 10. psam. Był tytanem pracy, służył radą i pomocą Kolegom. Na ten okres składa się także wytężona praca w stanie wojennym. Piotrek, jako młodziutki oficer, dzielnie znosił jego trudy i wzorowo wykonywał postawione przez przełożonych zadania. Od 1986 r. rozpoczął intensywną naukę na UW, a później za granicą. Po odejściu z 10. wpsam. w 1989r., bardzo szybko awansował w hierarchii wojskowej. Pracował i służył na różnych stanowiskach w najważniejszych instytucjach wojskowych. Służbę wojskową, która była Jego pasją i sensem życia, w Ojczyźnie i poza nią – pełnił zawsze z honorem i oddaniem. Do rezerwy odszedł 31 stycznia 2016 r. ze Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Emerytem wojskowym więc się nie nabył!
      Piotrek był przede wszystkim dobrym żołnierzem i gorącym patriotą. Cenionym, uczynnym i wspaniałym Kolegą. Za osiągnięcia w służbie i pracy był wielokrotnie wyróżniany, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz wieloma innymi odznaczeniami.
Pożegnaliśmy Piotra na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Pożegnał Go sztandar naszego Koła Nr 6 z pocztem w składzie: płk Jerzy Gąska – dowódca, płk Marek Proficz – asystent, st. sierż. Stanisław Wajda – sztandarowy, koleżanki i koledzy, sąsiedzi, współtowarzysze służby i pracy oraz liczna rodzina (w tym: żona i synowie). Przed urną z prochami Zmarłego mowę pożegnalną, w imieniu kolegów z 10. wpsam i członków naszego Koła, wygłosił – prezes mjr Jan Dźwigała.
W uroczystości nie brała udziału asysta wojskowa. Był za to trębacz (mł. chor. Bogusław Tłoczkowski z Ciechanowa) i werblista. Wysoki poziom przebiegu uroczystości zapewnił Dom Pogrzebowy STYKS.

Żegnaj Panie Pułkowniku, żegnaj Przyjacielu, żegnaj Piotrek!    Cześć Twojej Pamięci!

opracował:    st. chor. szt. Andrzej Utkowski                                              foto: Jacek Piórkowski           

W dniu 28.01.2017 r. zmarła  Regina Makarewicz – Żona naszego kolegi – płk. Tadeusza Makarewicza. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w dniu 07 lutego o godz. 12.00 w Katedrze Polowej WP przy ul. Długiej 13/15. Następnie trumna z ciałem Zmarłej została przewieziona i pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu w Pyrach przy ul. Farbiarskiej.
W uroczystości brał udział poczet sztandarowy Naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy II Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.

Jan Dźwigała

Z głębokim żalem i smutkiem informuję, że po długiej i ciężkiej chorobie, przeżywszy niespełna 71 lat, zmarł nasz Wspaniały Kolega, członek Koła Nr 6 – Janek Mędzela. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w dniu 23 stycznia 2017 roku o g. 13.00 w kościele pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej przy ul. Kościelnej 48 w Wołominie, po czym pochowane na miejscowym cmentarzu przy ul. Aleja Niepodległości. W tej smutnej w ostatniej drodze (uroczystości pogrzebowej) Janka uczestniczyła duża grupa członków naszego Koła nr 6.

 ST. CHOR. SZT. JAN MĘDZELA  (14. 1946 r. – 16.01.2017 r.)

urodził się w miejscowości Siedleczka, obecnie gmina Kańczuga, powiat przeworski, woj. podkarpackie z ojca Władysława i mamy Stanisławy. Jego tata został zabity na robotach przymusowych w Niemczech. Janek miał dwóch braci, jeden z nich nie żyje. Szkołę podstawową ukończył w miejscowości urodzenia. Potem wyjechał do cioci we Wrocławiu, gdzie ukończył szkołę samochodową. 20 października 1965 r. został wcielony do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 10. Warszawskim Pułku Samochodowym. Po jej ukończeniu został powołany najpierw do nadterminowej, a następnie do zawodowej służby wojskowej. Na początku służby był elektromechanikiem samochodowym, później dowódcą drużyny – starszym mechanikiem samochodowym, długoletnim szefem kompanii remontowej, a przez ostatnie pięć lat dowódcą plutonu. Jako jeden z nielicznych żołnierzy, całą 32. letnią służbę przepracował w 10. WPSam. Zaszczytną służbę zakończył 30 września 1997 r. Cieszył się ogromnym szacunkiem wśród żołnierzy i pracowników wojska. Za nienaganną służbę i pracę był wielokrotnie wyróżniany, m. in. Medalami „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, „Za Zasługi dla Obronności Kraju” oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Był nieocenionym działaczem społecznym.
W dniu 5 kwietnia 2007 r. wstąpił do naszego Koła Nr 6 Związku Żołnierzy WP przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Za pracę dla naszego Związku otrzymał m. in. Brązowy Krzyż „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”. Bardzo długo i skutecznie opierał się ciężkiej chorobie. Niestety w dniu 16 stycznia br. nastąpił kryzys i zgon.

W dniu 23 stycznia br. mieliśmy zaszczyt pożegnać, znamienitego żołnierza 10. Warszawskiego Pułku Samochodowego, w wołomińskiej świątyni i na wołomińskim cmentarzu. Uczestnikami pogrzebu były najbliższe osoby: żona, synowie, synowe i wnuczęta, sztandar naszego Koła z gronem przyjaciół oraz koleżanek i kolegów, wojskowa asysta honorowa wystawiona przez 1. Warszawską Brygadę Pancerną im. Tadeusza Kościuszki, delegacja 10. WPSam, sąsiedzi oraz dalsza rodzina i kapelan naszego Koła – ks. plut. Wojciech Wojno.

Żegnaj Kolego Chorąży, żegnaj Janku, żegnaj Dziadku, żegnaj Tatusiu, żegnaj Mężu! Odchodzisz na wieczną wartę. Niech Ci ta wołomińska ziemia lekką będzie. Śpij w spokoju!

Cześć Twojej pamięci!

Foto: Edward Binkowski i Grzegorz Serocki                                        Opracował: Jan Dźwigała        

  ST. CHOR. SZT. MIROSŁAW HAJDUK    (17.08.1931 r. – 11.12.2016 r.)

Urodził się w Borysławiu w województwie lwowskim. Rodziców aresztowało NKWD w 1940 roku i zostali wywiezieni na Syberię. Mirek tego uniknął (nie było go w domu), po rocznej tułaczce o głodzie i chłodzie, udało mu się przedostać do Polski. W Czarnej Tarnowskiej zaopiekowało się nim młode małżeństwo Jan i Antonina Skarbków, z którymi szczęśliwie przeżył okupację. W 1948 roku ukończył szkołę podstawową, a w 1951 roku papiernicze gimnazjum w Głuchołazach. Podjął pracę w miejscowej fabryce papieru. Do wojska został powołany 12 stycznia 1952 roku – do 7 Pułku Piechoty 3DP w Lublinie, skąd po ukończeniu szkoły podoficerskiej został skierowany do pełnienia zasadniczej służby wojskowej w Dowództwie Okręgu Warszawskiego nr 1 Warszawa-Cytadela. Tam wyznaczono go na stanowisko pisarza-kreślarza w kancelarii sztabu. We wrześniu 1954 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej. Powierzono mu stanowisko kierownika kancelarii w sztabie DOW nr 1. W 1956 roku po przeszkoleniu na kursie doskonalenia podoficerów zawodowych otrzymał stanowisko kierownika tajnej kancelarii. W 1967roku ukończył Technikum Samochodowe dla Pracujących w Warszawie, uzyskując dyplom technika-mechanika samochodowego.
Wyższe i zmienione przy tym kwalifikacje spowodowały przeniesienie we wrześniu 1967 r. do 10. Pułku Samochodowego na stanowisko dowódcy plutonu, na którym służył do października 1970 r.Przez ostatnie lata służby był instruktorem do spraw zaopatrzenia w sprzęt techniczno-propagandowy w Dowództwie Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1977 roku miałem szczęście go poznać, zostaliśmy kolegami. Pracowaliśmy w jednym wydziale. Dał się poznać jako wzorowy żołnierz zawodowy i znakomity fachowiec, życzliwy dla ludzi i wymagający od siebie. Nigdy nikomu nie odmówił pomocy. Wiele można było od niego się nauczyć.
W dniu 31grudnia 1990 roku po 39 latach służby przeszedł na zasłużoną emeryturę. W okresie pełnienia służby został odznaczony KKOOP, Brązowym Krzyżem Zasługi, medalem „40-lecia PL” oraz wieloma odznaczeniami resortowymi. Będąc na emeryturze, przez pięć lat pracował jako pracownik cywilny w DZJZ MON na stanowisku inspektora. Do ZBŻZiORWP wstąpił we wrześniu 2005 roku. W lutym następnego roku został członkiem Zarządu Naszego Koła nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP działającego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Objął wówczas funkcję skarbnika Koła. Dzięki jego wzorowej pracy nasze Koło od kilku lat przoduje w mazowieckiej organizacji związkowej pod względem opłacalności składek (wpłaty w 100%).
Za dobrą pracę na rzecz naszego stowarzyszenia oraz za wybitne zasługi w popularyzacji tradycji Ludowego Wojska Polskiego oraz aktywny udział w działalności związkowej został odznaczony honorową odznaką „Za Zasługi dla ZBŻZiORWP”, medalem „25-lecia Związku”, medalem „XXX-lecia ZŻWP”, brązową i srebrną odznaką „Za Zasługi dla ZŻWP”, pamiątkową odznaką honorową „Krzyżem Ludowego Wojska Polskiego”. St. chor. szt. Mirosław HAJDUK dobrze zasłużył się naszej Ojczyźnie i Siłom Zbrojnym! Zmarł nagle. Został pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie w dniu 20 grudnia 2016 r. (kwatera S-I-11/12 rząd 15 grób 12). W ostatnią drogę odprowadziła Go najbliższa rodzina.

Cześć Jego Pamięci…

 Opracował:  płk Józef Turlejski