płk dypl. Tadeusz MAKAREWICZ
Urodził się 17 sierpnia 1925 r. w osadzie Wola Małyńska (obecnie Ukraina), pow. Równe, woj. wołyńskie w rodzinie osadnika wojskowego (s. Teresy i Stanisława Makarewicz). Dorastał razem z siostrą Elżbietą i braćmi: Kazimierzem i Stefanem. Idyllę rodzinną przerwała w dniu 10 lutego 1940 r. deportacja w głąb ZSRR do ośrodków specjalnego odosobnienia o obostrzonym rygorze i przymusowej pracy na terenie różnych republik, aż do wstąpienia, wraz z bratem Kazimierzem w dniu 12 czerwca 1943 r. na ochotnika do formującego się Wojska Polskiego. Trafił tam do 3 pp. 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. 12 i 13 października 1943 r. brał udział w bitwie pod Lenino. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej został skierowany do 9 pp. 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta. W okresie od maja do października 1944 r. ukończył Oficerską Szkołę I Armii Wojska Polskiego. Jako oficer dowodzący plutonem i kompanią w 8 pp. 3 DP przeszedł szlak bojowy I Armii WP poprzez Warszawę, Wał Pomorski do Berlina. W walkach o Kołobrzeg był raniony w głowę. Za męstwo i odwagę w czasie w czasie walk z niemieckim okupantem został odznaczony m. in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Military, Krzyżem Grunwaldu III Klasy i Krzyżem Walecznych.1. marca 1946 r. (w wieku 21 lat) został mianowany na stopień kapitana w korpusie oficerów piechoty. Po wojnie w latach 1949 – 1950 pobierał nauki w Wyższej Oficerskiej Szkole Piechoty, a w latach 1960- 1963 w Akademii Sztabu Generalnego WP i otrzymał tytuł oficera dyplomowanego. W czasie 48-letniej służby wojskowej zajmował wiele bardzo ważnych stanowisk dowódczo – sztabowych oraz w szkolnictwie wyższym od szefa sztabu pułku, poprzez zastępcę komendanta i komendanta Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, komendanta Centrum Szkolenia Specjalistów Marynarki Wojennej do dowódcy Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON. W ostatnich latach służby pełnił służbę dyplomatyczną na stanowisku attaché wojskowego przy ambasadzie RP w Bułgarii.
Za osiągnięcia w służbie i pracy uhonorowany został wieloma wysokimi odznaczeniami, m. in. Orderem Sztandaru Pracy I Klasy, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Po przejściu na emeryturę w 1990 r. w ramach działalności społecznej, uczestniczył w pracach kilku organizacji społecznych: Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Military, Klubu Kombatantów 1 DP T. Kościuszki, Związku Kombatantów RP i byłych więźniów politycznych oraz ZBŻZ i OR WP (obecnie Związku Żołnierzy Wojska Polskiego). Od momentu powstania sprzyjał, jako DZJZ MON powstającym stowarzyszeniom żołnierskim. Obecnie jest jednym z najznamienitszych członków Koła nr 6 im. Żołnierzy II Armii Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
Za niezwykle owocną działalność w naszym Związku Kapituła Zarządu Głównego przyznała dostojnemu Jubilatowi Odznakę I Klasy z Gwiazdą „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”.
Chwała dostojnemu Jubilatowi! Dziękujemy Ci Wspaniały Dowódco!
Żyj nam długo i szczęśliwie!
mjr Jan Dźwigała – Prezes Koła Nr 6