Monthly Archives: lipiec 2014

21 lipca 1944 r. uchwałą Krajowej Rady Narodowej połączona została Armia Polska w ZSRR z Armią Ludową w jednolite Wojsko Polskie – odgrywało ono ważną rolę w życiu Polski Lubelskiej. Naczelnym dowódcą został gen. Michał „Rola” Żymierski – jego zastępcą generałowie, Zygmunt Berling i Aleksander Zawadzki. Rozbudowa armii była utrudniona z powodu wyniszczenia kraju. Mimo tego w końcu 1944 r. wojsko polskie liczyło 286 tysięcy żołnierzy. Wojska Polskie wzięło udział w ostatecznym rozgromieniu Niemiec faszystowskich.

W przeddzień 70. rocznicy tego wydarzenia przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie odbyła się uroczystość zorganizowana przez Stowarzyszenie Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Berlinga. Wzięła w niej udział liczna grupa członków naszego Koła, spośród których wyróżniał się poczet sztandarowy ze sztandarem w składzie: płk Jerzy Gąska – dowódca pocztu, st. chor. szt. Stanisław Pieczara – sztandarowy i płk Romuald Młynarczyk – asystent. Wieniec od naszych członków złożył prezes Koła – mjr Jan Dźwigała. Towarzyszył mu płk Ryszard Mąkolski.

Przed tą uroczystością nasz poczet sztandarowy z prezesem oddał honory gen. Wojciechowi Jaruzelskiemu przy Jego mogile na Powązkach Wojskowych.

Foto: Marzena Dźwigała Opracował: Jacek Piórkowski

12 czerwca br. spotkaliśmy się na przedwakacyjnym zebraniu. Otworzył je, tradycyjnie, prezes. Rozpoczął je jednak zaskakującym i niezwykle smutnym komunikatem. Dwa dni temu zmarł, przeżywszy 71 lat, po ciężkiej chorobie – ppłk Bolesław Borys KULIŃCZYK. Przybliżył niektóre momenty z życiorysu.

Zebrani chwilą ciszy uczcili pamięć Zmarłego. Zaprosił na pogrzeb w dniu 18 czerwca br. o g. 11.00 na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.

Na zebranie został zaproszony współpracujący z nami trębacz mł. chor. Bogusław Tłoczkowski, który uświetniał nastrój w czasie wręczania aktów mianowania, odznak i pamiątek.

Na ”pierwszy ogień” poszli nowo mianowani. Prezes zakomunikował, że na stopnie starszych chorążych sztabowych zostali mianowani:

mł. chor. szt. Józef Dźwigała i chor. szt. Bronisław Jeż.

Akty mianowania wręczał wiceprezes – płk dypl. Zbigniew Wrona w towarzystwie prezesa.

Następnie nastąpiło wręczenie odznak nadanych, na wniosek Zarządu Koła, przez Kapitułę Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.

Złotą Odznakę „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” za wybitne zasługi dla Koła i Związku otrzymał płk Zbigniew Wrona.

Aktu wręczenia dokonał prezes koła – mjr Jan Dźwigała.

Srebrne Odznaki „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” otrzymali;

Marzena Kruk, płk Romuald Młynarczyk, płk Antoni Molenda, szer. pchor.. Ryszard Niedbała i Wiesława Wypych.

Wręczenia odznak dokonali prezes i wiceprezes. Nieobecni wyróżnieni: Molenda i Niedbała.

Odznaki Honorowe „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” z rąk prezesa otrzymali:

Halina Hawełka, Teresa Lempkowska, Anna Kaim, ppłk Edward Bernolak i st. chor. szt. Kazimierz Kamiński.

W dalszej części kol. Joanna Zatorska – Miller otrzymała plakietkę z okazji „okrągłych” urodzin przypadających w czerwcu.

Wyróżnione panie otrzymały kwiaty, które wręczał Zbyszek Wrona.

Następnie zebrani zostali poczęstowani przez wyróżnionych, jubilatów i solenizantów różnymi „słodkościami” i napojami.

Następne spotkanie członków Koła przewidziane jest na 11 września.

Foto: Jerzy Gąska Opracował: Paweł Witecki   

Został pożegnany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, po ciężkiej chorobie, członek Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Urodził się w Pińsku. Dzieciństwo spędził wraz z rodziną w Warszawie. Jako niepełnoletni chłopiec, 1 października 1960 r., trafił do słynnej Podoficerskiej Szkoły Zawodowej im. Rodziny Nalazków w Elblągu. Po zakończeniu nauki w tej szkole został powołany do zawodowej służby wojskowej i skierowany do 66. pułku artylerii przeciwlotniczej w Bolesławcu. Będąc tam miał szczęście poznać i poślubić w 1966 r. Lucynę Kotowską. 2 listopada 1968 r. podjął pracę i naukę w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii. Naukę ukończył i został promowany na pierwszy stopień oficerski. W okresie od 6 czerwca 1974 r. do 17 lutego 1977 r. pełnił służbę w 5 Składnicy Intendentury. W 1976r. przeniósł się z rodziną do Warszawy. Następnie przez półtora roku był kierownikiem sekcji mundurowej w Akademii Sztabu Generalnego WP. Najdłużej, bo od 16 października 1978 r. do 12 czerwca 1986r służył w 10 pułku samochodowym, na stanowisku kwatermistrza – zastępcy dowódcy pułku. Później był zastępcą kwatermistrza w WAP. Służbę wojskową, która była całym Jego życiem, zakończył 15 grudnia 1992 r. w Akademii Obrony Narodowej.

Bolesław – Borys był przede wszystkim dobrym żołnierzem i gorącym patriotą. Od 2008 r. był działaczem naszego Związku.

Za osiągnięcia w służbie i pracy był wielokrotnie wyróżniany, m. in. Krzyżami: Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, złotym, srebrnym, brązowym medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, złotym, srebrnym, brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” i licznymi innymi odznaczeniami.

Nad mogiłą pożegnał Go sztandar Koła Nr 6, asysta honorowa z Batalionu Reprezentacyjnego WP, koleżanki i koledzy, sąsiedzi, współtowarzysze służby i pracy oraz rodzina. Mowę pożegnalną wygłosił prezes Koła – mjr Jan Dźwigała.

Żegnaj Kolego Pułkowniku, żegnaj Przyjacielu!

Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie!

Cześć Jego Pamięci!

Opracował: st. chor. szt. Andrzej Utkowski

Po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej zmarł 25 maja 2014 r. o g. 15,24 gen. armii Wojciech Jaruzelski. Niedawno przeszedł udar. Był I sekretarzem KC PZPR, premierem PRL, przewodniczącym Rady Państwa PRL i prezydentem Polski. Miał 90 lat. Od dwóch lat życie Generała toczyło się między domem a szpitalem. W 2009 r. przeszedł zabieg usunięcia zmiany nowotworowej z twarzy. Potem kilkakrotnie trafiał do szpitala z powodu zapalenia płuc i niewydolności serca. Wojciech Jaruzelski urodził się w 1923 r. w Kurowie. Przed wojną był uczniem gimnazjum prowadzonego przez zakon marianów na warszawskich Bielanach. W 1939 r. Jaruzelski wraz z rodziną uciekł na Litwę. W 1940 r., kiedy kraj ten został zaanektowany przez Związek Radziecki, trafił na Syberię, gdzie pracował w tajdze przy wyrębie lasów. Trudne warunki wywołały u niego „śnieżną ślepotę”, która na trwale uszkodziła mu wzrok. Podczas zsyłki na Syberię Jaruzelski stracił ojca. Próbował zaciągnąć się do armii gen. Andersa. Ostatecznie został wcielony do 2. Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Brał udział w walkach nad Wisłą, na przyczółku magnuszewskim, o Warszawę, o przełamanie Wału Pomorskiego, a także nad Bałtykiem, Odrą i Łabą. W 1962 r. został mianowany wiceministrem obrony narodowej. Od 1965 r. pełnił funkcję szefa Sztabu Generalnego WP. W 1968 r. został mianowany generałem broni i szefem resortu obrony narodowej. Ministerstwem kierował do 1983 r. 13 grudnia 1981 r. wprowadził w Polsce stan wojenny i stanął na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON). W połowie lat 80. gen. armii Wojciech Jaruzelski zrzekł się funkcji premiera i został przewodniczącym Rady Państwa. W 1989 r. zgodził się na obrady Okrągłego Stołu, w wyniku których rozpoczęła się transformacja ustrojowa PRL. W 1989 r. został wybrany prezydentem. Był nim do 1990 r. W styczniu 1991 r. generał zakończył zawodową służbę wojskową.

Wojciech Jaruzelski otrzymał wiele odznaczeń – m.in. Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, Order Budowniczych Polski Ludowej, Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz dwukrotnie Krzyż Walecznych.

Gen armii Wojciech Jaruzelski był wielkim przyjacielem naszego Koła. Uczestniczył, na nasze zaproszenie, w pogrzebie członka naszego Koła i jego założyciela, pierwszego dowódcy Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON – płk. dypl. Mieczysława Turkiewicza. Od tego zdarzenia nasze kontakty były częste. Jeden raz Generał uczestniczył w zebraniu naszego Koła. Delegacje nasze były przyjmowane przez Generała „poza kolejnością”. Ostatni raz byliśmy u Niego tuż przed 90. urodzinami. Zawsze był dla nas wzorem żołnierz, gorącego patrioty. Będzie nam Go bardzo brakowało! Spoczął na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie wśród kolegów z 1. Armii WP. W Jego pożegnaniu brała udział liczna grupa członków naszego Koła z prezesem na czele. Żegnał Go nasz sztandar z pocztem: płk Jerzy Gąska – dowódca, st. chor. szt. Andrzej Utkowski – sztandarowy i płk Romuald Młynarczuk – asystent.

Cześć Jego pamięci!

mjr Jan Dźwigała