Category Archives: Wieczna Warta

Płk Piotr NAGLIK (02.07.1957 r. – 14.03.2017 r.)

Żegnaj Panie Pułkowniku, żegnaj Przyjacielu, żegnaj Piotrek!    Cześć Twojej Pamięci!

W dniu 28.01.2017 r. zmarła  Regina Makarewicz – Żona naszego kolegi – płk. Tadeusza Makarewicza. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w dniu 07 lutego o godz. 12.00 w Katedrze Polowej WP przy ul. Długiej 13/15. Następnie trumna z ciałem Zmarłej została przewieziona i pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu w Pyrach przy ul. Farbiarskiej.
W uroczystości brał udział poczet sztandarowy Naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy II Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.

Jan Dźwigała

Z głębokim żalem i smutkiem informuję, że po długiej i ciężkiej chorobie, przeżywszy niespełna 71 lat, zmarł nasz Wspaniały Kolega, członek Koła Nr 6 – Janek Mędzela. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w dniu 23 stycznia 2017 roku o g. 13.00 w kościele pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej przy ul. Kościelnej 48 w Wołominie, po czym pochowane na miejscowym cmentarzu przy ul. Aleja Niepodległości. W tej smutnej w ostatniej drodze (uroczystości pogrzebowej) Janka uczestniczyła duża grupa członków naszego Koła nr 6.

 ST. CHOR. SZT. JAN MĘDZELA  (14. 1946 r. – 16.01.2017 r.)

urodził się w miejscowości Siedleczka, obecnie gmina Kańczuga, powiat przeworski, woj. podkarpackie z ojca Władysława i mamy Stanisławy. Jego tata został zabity na robotach przymusowych w Niemczech. Janek miał dwóch braci, jeden z nich nie żyje. Szkołę podstawową ukończył w miejscowości urodzenia. Potem wyjechał do cioci we Wrocławiu, gdzie ukończył szkołę samochodową. 20 października 1965 r. został wcielony do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 10. Warszawskim Pułku Samochodowym. Po jej ukończeniu został powołany najpierw do nadterminowej, a następnie do zawodowej służby wojskowej. Na początku służby był elektromechanikiem samochodowym, później dowódcą drużyny – starszym mechanikiem samochodowym, długoletnim szefem kompanii remontowej, a przez ostatnie pięć lat dowódcą plutonu. Jako jeden z nielicznych żołnierzy, całą 32. letnią służbę przepracował w 10. WPSam. Zaszczytną służbę zakończył 30 września 1997 r. Cieszył się ogromnym szacunkiem wśród żołnierzy i pracowników wojska. Za nienaganną służbę i pracę był wielokrotnie wyróżniany, m. in. Medalami „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, „Za Zasługi dla Obronności Kraju” oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Był nieocenionym działaczem społecznym.
W dniu 5 kwietnia 2007 r. wstąpił do naszego Koła Nr 6 Związku Żołnierzy WP przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Za pracę dla naszego Związku otrzymał m. in. Brązowy Krzyż „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”. Bardzo długo i skutecznie opierał się ciężkiej chorobie. Niestety w dniu 16 stycznia br. nastąpił kryzys i zgon.

W dniu 23 stycznia br. mieliśmy zaszczyt pożegnać, znamienitego żołnierza 10. Warszawskiego Pułku Samochodowego, w wołomińskiej świątyni i na wołomińskim cmentarzu. Uczestnikami pogrzebu były najbliższe osoby: żona, synowie, synowe i wnuczęta, sztandar naszego Koła z gronem przyjaciół oraz koleżanek i kolegów, wojskowa asysta honorowa wystawiona przez 1. Warszawską Brygadę Pancerną im. Tadeusza Kościuszki, delegacja 10. WPSam, sąsiedzi oraz dalsza rodzina i kapelan naszego Koła – ks. plut. Wojciech Wojno.

Żegnaj Kolego Chorąży, żegnaj Janku, żegnaj Dziadku, żegnaj Tatusiu, żegnaj Mężu! Odchodzisz na wieczną wartę. Niech Ci ta wołomińska ziemia lekką będzie. Śpij w spokoju!

Cześć Twojej pamięci!

  ST. CHOR. SZT. MIROSŁAW HAJDUK    (17.08.1931 r. – 11.12.2016 r.)

Urodził się w Borysławiu w województwie lwowskim. Rodziców aresztowało NKWD w 1940 roku i zostali wywiezieni na Syberię. Mirek tego uniknął (nie było go w domu), po rocznej tułaczce o głodzie i chłodzie, udało mu się przedostać do Polski. W Czarnej Tarnowskiej zaopiekowało się nim młode małżeństwo Jan i Antonina Skarbków, z którymi szczęśliwie przeżył okupację. W 1948 roku ukończył szkołę podstawową, a w 1951 roku papiernicze gimnazjum w Głuchołazach. Podjął pracę w miejscowej fabryce papieru. Do wojska został powołany 12 stycznia 1952 roku – do 7 Pułku Piechoty 3DP w Lublinie, skąd po ukończeniu szkoły podoficerskiej został skierowany do pełnienia zasadniczej służby wojskowej w Dowództwie Okręgu Warszawskiego nr 1 Warszawa-Cytadela. Tam wyznaczono go na stanowisko pisarza-kreślarza w kancelarii sztabu. We wrześniu 1954 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej. Powierzono mu stanowisko kierownika kancelarii w sztabie DOW nr 1. W 1956 roku po przeszkoleniu na kursie doskonalenia podoficerów zawodowych otrzymał stanowisko kierownika tajnej kancelarii. W 1967roku ukończył Technikum Samochodowe dla Pracujących w Warszawie, uzyskując dyplom technika-mechanika samochodowego.
Wyższe i zmienione przy tym kwalifikacje spowodowały przeniesienie we wrześniu 1967 r. do 10. Pułku Samochodowego na stanowisko dowódcy plutonu, na którym służył do października 1970 r.Przez ostatnie lata służby był instruktorem do spraw zaopatrzenia w sprzęt techniczno-propagandowy w Dowództwie Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1977 roku miałem szczęście go poznać, zostaliśmy kolegami. Pracowaliśmy w jednym wydziale. Dał się poznać jako wzorowy żołnierz zawodowy i znakomity fachowiec, życzliwy dla ludzi i wymagający od siebie. Nigdy nikomu nie odmówił pomocy. Wiele można było od niego się nauczyć.
W dniu 31grudnia 1990 roku po 39 latach służby przeszedł na zasłużoną emeryturę. W okresie pełnienia służby został odznaczony KKOOP, Brązowym Krzyżem Zasługi, medalem „40-lecia PL” oraz wieloma odznaczeniami resortowymi. Będąc na emeryturze, przez pięć lat pracował jako pracownik cywilny w DZJZ MON na stanowisku inspektora. Do ZBŻZiORWP wstąpił we wrześniu 2005 roku. W lutym następnego roku został członkiem Zarządu Naszego Koła nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP działającego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Objął wówczas funkcję skarbnika Koła. Dzięki jego wzorowej pracy nasze Koło od kilku lat przoduje w mazowieckiej organizacji związkowej pod względem opłacalności składek (wpłaty w 100%).
Za dobrą pracę na rzecz naszego stowarzyszenia oraz za wybitne zasługi w popularyzacji tradycji Ludowego Wojska Polskiego oraz aktywny udział w działalności związkowej został odznaczony honorową odznaką „Za Zasługi dla ZBŻZiORWP”, medalem „25-lecia Związku”, medalem „XXX-lecia ZŻWP”, brązową i srebrną odznaką „Za Zasługi dla ZŻWP”, pamiątkową odznaką honorową „Krzyżem Ludowego Wojska Polskiego”. St. chor. szt. Mirosław HAJDUK dobrze zasłużył się naszej Ojczyźnie i Siłom Zbrojnym! Zmarł nagle. Został pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie w dniu 20 grudnia 2016 r. (kwatera S-I-11/12 rząd 15 grób 12). W ostatnią drogę odprowadziła Go najbliższa rodzina.

Cześć Jego Pamięci…

 Opracował:  płk Józef Turlejski

• Franciszka WASYK
  21.08.1935 r. – 16.07.2016 r.

       Na Starym Cmentarzu Służewieckim w Warszawie pożegnaliśmy członkinię naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy II Armii Wojska Polskiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
Nasza Ania urodziła się w Metelinie, w gminie i powiecie Hrubieszów. Tam tez dorastała wraz z siostrą i dwoma braćmi w rodzinie. Przeżyła okropności wojny i trudności okresu powojennego. Ukończyła szkołę średnią. Po uzyskaniu pełnoletności pracowała w hrubieszowskim PeKaeSie. Gienka – przyszłego męża i żołnierza poznała na przysiędze wojskowej. Po kilku spotkaniach zrodziła się wielka miłość, która 12 lutego 1955 r. zaowocowała zawarciem związku małżeńskiego. W ubiegłym roku obchodziliśmy w naszym Kole hucznie ich 60. Rocznicę związku. Dochowali się trojga dzieci: Małgorzaty, Andrzeja i Zbigniewa. Niestety Zbyszek przedwcześnie zmarł 5 lutego ub. roku. Byliśmy na tym pogrzebie. Ania z Gienkiem doczekali szczęśliwie siedmiorga wnucząt i czworga prawnucząt.
Do naszego Koła i Związku wstąpiła za przykładem męża 7 lipca 2011 r. Od pierwszej chwili była wzorem do naśladowania dla innych. Za ponadprzeciętne zaangażowanie w pracy społecznej została w 2012 roku odznaczona Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, a w 2014 roku Brązowym Krzyżem „Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”.
Nad mogiłą (Kwatera 4, grób 25), w imieniu członków Koła, licznie zebranej rodziny, sąsiadów i znajomych, pożegnał Ją przewodniczący komisji rewizyjnej Staszek Pieczara, a jednocześnie przyjaciel rodziny. Pożegnał Ją także sztandar naszego Koła z pocztem: dowódca – płk Romuald Młynarczuk, sztandarowy – st. sierż. Stanisław Wajda, asystent – mjr Jan Dźwigała. Wieniec na mogile w imieniu Koła złożyła przewodnicząca zespołu ds. kobiet – Wiesia Wypych. Świetną i profesjonalną obsługę uroczystości wykonał, współpracujący z Kołem, Dom Pogrzebowy „STYKS” z Warszawy.

Cześć Jej pamięci!

Foto: Marzena Dźwigała                                          Opracowała: Elżbieta Piórkowska

  płk Stanisław TOMASZEWSKI    (01.05.1949 r. – 14.02.2016 r.)

   Na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie spoczął w grobie rodzinnym zasłużony oficer WP, członek Koła Nr 6 im. Żołnierzy II Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Zmarł po ciężkiej chorobie. Urodził się w nadbużańskim Strzyżowie w gminie Horodło w woj. lubelskim w licznej rodzinie z ojca Włodzimierza i matki Julii. Miał trzy siostry i trzech braci. Ukończył technikum ekonomiczne w Hrubieszowie. Tam poznał przyszłą żonę Jadwigę. Po zawarciu związku małżeńskiego urodziło się im dwoje dzieci: Joanna i Marek. Służbę wojskową rozpoczął 19 września 1969 r. jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich w Poznaniu. W 1973 r. ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły oficerskiej od 16 listopada 1973 r. rozpoczął pracę na stanowisku kierownika sekcji finansów w pułku ochrony i regulacji ruchu WSW. W 1979 r. ukończył studia i uzyskał tytuł magistra w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. 28 grudnia 1979 r. rozpoczął pracę w Dowództwie Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON. Najpierw na stanowisku starszego instruktora, a później szefa oddziału finansów. Po utworzeniu Dowództwa Garnizonu Warszawa objął funkcję szefa oddziału – głównego księgowego. Pracował tam do 21 marca 2001 r. W okresie służby w tej instytucji odbył szkolenie w Akademii Sztabu Generalnego WP. Później był w dyspozycji Departamentu Kadr MON. Ze służby wojskowej został zwolniony po 32. latach jej pełnienia – 20 maja 2001 r.
    Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej był kolejno awansowany, aż do stopnia pułkownika i odznaczony złotym i srebrnym krzyżem zasługi oraz wieloma innymi medalami. Po służbie przez kilka lat pracował w przedstawicielstwie wojskowym w Warszawie.  Za aktywne członkostwo w naszym Kole i Związku w 2013 r. został odznaczony Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”. Prywatnie był zapalonym działkowcem. Ostatnie lato spędził z ukochanym wnukiem Lucą na swojej działce na ogrodzie „Krępa Rosa”.
W ostatniej drodze i przy mogile obecna była asysta honorowa z Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego oraz sztandar naszego Koła (z asystą: płk Jerzy Gąska – dowódca, płk Romuald Młynarczuk – asystent, st. sierż. Stanisław Wajda – sztandarowy) wraz z delegacją członków, wśród której był były dowódca Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON – płk dypl. Tadeusz Makarewicz. W imieniu Koła pożegnał Zmarłego jego prezes – mjr Jan Dźwigała, powiedział m. in.

   „Drogi Kolego Pułkowniku Stanisławie Tomaszewski! Dobrze zasłużyłeś się naszej ukochanej Ojczyźnie i Jej Siłom Zbrojnym! Dziękujemy Ci za wszystkie dokonania służbowe i życiowe! Niech ta warszawska ziemia lekką Ci będzie!”

      Pośmiertną nagrodą była dla tak znamienitego żołnierza salwa honorowa i odegrana przez trębacza melodia „Śpij Kolego”.
Cześć Jego pamięci!

śp.. Por. ZDZISŁAW ŁUCZAK (9.08.1928 – 4.01.2014)

Zdzisiek urodził się 8 sierpnia 1928 r. w Łodzi w rodzinie robotniczej. Do 1939 r. ukończył 6 klas szkoły podstawowej. W 1942 r. został skierowany do pracy w zakładach mechanicznych w Łodzi, skąd przeniesiono Go do Zakładów im. Cegielskiego w Poznaniu. Po ukończeniu kursu powrócił do Łodzi. W 1943 wraz z całym zakładem wyjechał do Niemiec m. Themar w Turyngii. Pracował tam do 1945 r. Po powrocie do Łodzi w 1946 r. został wcielony do JW KBW, skąd wraz z innymi żołnierzami został skierowany do Sanoka w Bieszczadach do walki z bandami UPA. W 1947 r., w jednej z akcji, Jego pluton został ostrzelany, a On został ciężko ranny w głowę. Po wyjściu ze szpitala został zwolniony z wojska. Wrócił do Łodzi i pracował w Zakładach „SIMENS” jako frezer. 5 października 1949r. został wcielony do służby czynnej w wojsku. Po jej odbyciu w stopniu kaprala skierowany do Oficerskiej Szkoły Uzbrojenia. Po odbyciu rocznego kursu mianowany na stopień chorążego skierowany do 94 p. artylerii plot. w Warszawie na stanowisko pirotechnika. 17 października 1952 r. zawarł w Mrozach k/Mińska Mazowieckiego związek małżeński z Jadwigą Wójcik. Z małżeństwa tego urodziło się troje dzieci, niestety jedno z nich, 8. miesięczny synek zmarł. W 1955 r. w wyniku redukcji wojsk został przeniesiony do rezerwy. Później brał udział w znaczących budowach na ternie Polski jak i za granicą. Był budowniczym Huty Warszawa, gmachu KC, Mostu Toruńskiego, mostu w Medyce, w Libii, w Iraku. W 1983 r powrócił do kraju i rozpoczął pracę w 10psam. Na emeryturę przeszedł w 1990 r. Był członkiem kilku organizacji społecznych: Związku Kombatantów, Związku Żołnierzy LWP i od 14 lutego 1991 r. członkiem naszego Związku.

Za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej był wielokrotnie wyróżniany, nagradzany i odznaczany, m. in. złotym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”.

Był wyróżniającym się członkiem i wielkim autorytetem naszej organizacji, nadano Mu Medal „XXX – lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, Odznakę Honorową „Krzyż LWP” oraz brązową odznakę „Za Zasługi dla ZŻWP”.

Zdzisiek był wielkim człowiekiem i gorącym patriotą. Żegnały Go sztandary STLWP i Koła Nr 6.Odszedł na wieczną wartę, spoczął w grobie rodzinnym z synkiem, na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. W domu przedpogrzebowym pożegnał Go płk Roman Orłowski – prezes Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Zygmunta Berlinga, a nad mogiłą mjr Jan Dźwigała – prezes Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Salwa honorowa oddana przez żołnierzy Batalionu Reprezentacyjnego WP i melodia „Śpij Kolego” wykonana przez trębacza były podsumowaniem Jego oddania Ojczyźnie.

Żegnaj Zdzisiu, Wspaniały Kolego i Przyjacielu! Żegnaj Bohaterski Żołnierzu!

Cześć Twojej pamięci!

Uroczystość pogrzebową zorganizował Dom Pogrzebowy „STYKS”.

Opracował: płk Józef Turlejski