Category Archives: Wieczna Warta
102. rocznica urodzin gen. armii Wojciecha Witolda Jaruzelskiego
________Urodził się 6 lipca 1923 roku. Bogaty życiorys został zamieszczony na naszej stronie internetowej. Przypominam, że był wielkim przyjacielem naszego Koła Nr 6 im. 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
________O godzinie 12 – tej w 102 urodziny Generała, delegacja naszego Koła : Anna i Eugeniusz Karbowiakowie, zapalili patriotyczne znicze na Jego mogile (Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie).
Foto: Eugeniusz Karbowiak Tekst: Jan Dźwigała
Kochani!

________Z wielkim smutkiem i żalem zawiadamiamy, że w 99 roku życia , w dniu 4 maja 2025 r. zmarł zasłużony członek naszego Koła, KAWALER ORDERU SREBRNEGO KRZYŻA VIRTUTI MILITARY – płk dypl. Tadeusz Makarewicz.
________Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się mszą św. w dniu 13 maja 2025 r. o g. 10,00 w Katedrze Polowej WP przy ul. Długiej w Warszawie, po czym trumna z ciałem Zmarłego przewieziona zostanie na cmentarz parafialny w Pyrach przy ul. Farbiarskiej i pochowana w mogile rodzinnej.
________Rodzinie Zmarłego i innym bliskim składamy wyrazy gorącego współczucia .
_____________________________________Zarząd Koła nr 6 im. 2 Armii WP
________W dniu 13 maja 2025 r. o g. 10,00 w Katedrze Polowej WP przy ul. Długiej w Warszawie, pożegnanie wygłosił – prezes Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego – mjr Jan Dźwigała
________„Płk dypl. Tadeusz MAKAREWICZ urodził się w osadzie Wola Młyńska, pow. Równe, woj. wołyńskie (obecnie Ukraina) w rodzinie osadnika wojskowego. 10 lutego 1940 r. wraz z rodzicami : Stanisławem i Teresą oraz rodzeństwem został deportowany w głąb d. Związku Radzieckiego i przebywał kolejno w kilku ośrodkach specjalnego odosobnienia o zaostrzonym rygorze i przymusowej pracy, na terenie różnych republik ZSRR. 12 czerwca 1943r.,mając 17 lat wstąpił ochotniczo do formującego się na terenie Związku Radzieckiego – Wojska Polskiego. W 3 pułku piechoty1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki brał udział w dniach 12 i 13 października 1943 r. w walkach pod Lenino. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej w 3 pułku piechoty został skierowany do 9 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta. W okresie od maja do 1944 r. do października1944 ukończył oficerską szkołę piechoty I Armii WP.
________Jako oficer dowodzący plutonem a następnie kompanią w 8 pułku piechoty 3 DP przeszedł cały szlak bojowy I Armii WP poprzez Warszawę, Wał Pomorski do Berlina. W walkach o Kołobrzeg był ranny w głowę, przebywał w szpitalu.
________W okresie 25.04 – 15.09. 1945 r. odbył kurs doskonalenia oficerów w Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego w Moskwie.
________Mając 21 lat został w dniu 1 marca 1946 r, mianowany na stopień kapitana w korpusie oficerów piechoty. Po wojnie w latach 1949 – 1950 ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Piechoty, a w latach 1960 – 1963 Akademię Sztabu Generalnego WP, otrzymując tytuł oficera dyplomowanego.
________W tracie 48. letniej służby wojskowej zajmował wiele stanowisk dowódczych i sztabowych oraz w szkolnictwie wyższym od szefa sztabu pułku, poprzez zastępcę komendanta i komendanta Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, komendanta Centrum Szkolenia Specjalistów Marynarki Wojennej, aż do Dowódcy Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia Ministerstwa Obrony Narodowej. W tym miejscu pragnę zwrócić Państwa uwagę na pewne fakty:
1. płk Makarewicz obejmując obowiązki dowódcy Zgrupowania JZ MON wizytował wszystkie jednostki podległe. Pierwsza jednostką był 10 pułk samochodowy. Przypadkiem tego dnia ja pełniłem służbę dowódcy warty. Po sygnale „Warta pod broń” udałem się pośpiesznie wraz z załogą w okolice bramy wjazdowej aby przywitać nowego dowódcę. Tamże po przywitaniu i przeglądzie powróciliśmy na wartownię. Negatywnych uwag dowódca nie miał.
2. Pod koniec życia gen. Jaruzelskiego kilkakrotnie bywałem u ówczesnego prezydenta z okazji urodzin bądź imienin generała. Jeden raz generał gościł na zebraniu naszego Koła Nr 6 ZŻWP.
________Po przejściu na emeryturę w ramach działalności społecznej uczestniczył w pracach wielu organizacji: był członkiem Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari Kombatantów Wojska Polskiego, Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, Klubu Kombatantów I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki oraz od 27.04.1993r. był członkiem Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 AWP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
________Za wzorowe wywiązywanie się z obowiązków żołnierskich, krew przelaną za Ojczyznę, efektywną pracę społeczną, wysokie wyniki w szkoleniu podwładnych i utrzymywanie dowodzonych wojsk w wysokim stanie gotowości bojowej był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany, m. in.:
Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Military, Orderem Sztandaru Pracy I Klasy, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Grunwaldu, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, Krzyżem Komandorskim Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
________Dziś przyszło nam pożegnać wspaniałego dowódcę! Żegna Go ukochana Rodzina: córka z mężem i dziećmi, bliższa i dalsza rodzina, towarzysze służby i pracy, znajomi i sąsiedzi.
________Za chwilę nastąpi przywitanie ze swoją ukochaną żoną!
Panie Pułkowniku!
Dziękujemy Ci za całokształt służby i pracy Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie!
Cześć Twojej pamięci!”
Zawiadomienie

płk dypl. WP, gen. dyw. DS. Zbigniew Franciszek WRONA s. Bolesława
(12.10.1951 r. – 06.03.2025 r.)
________Z ogromnym żalem i smutkiem zawiadamiamy, że w dniu 6 marca br. odszedł na wieczną wartę nasz nieodżałowany Kolega w 74. roku życia – Zbigniew WRONA.
________Uroczystość pogrzebowa rozpocznie się mszą św. w dniu 17.03.2025 r. o godz. 13.00 w kościele pw. Świętej Rodziny w Warszawie przy ul. Świętej Rodziny 1 po której nastąpi odprowadzenie urny z prochami Zmarłego do mogiły rodzinnej, w asyście honorowej WP, na cmentarzu w (02-484) Warszawie przy ul. Na Krańcu 1.
Rodzinie zmarłego składamy serdeczne wyrazy współczucia.
__________________________________Zarząd Koła nr 6 ZŻWP
________Uroczystość pogrzebowa rozpoczęła się mszą św. w dniu 17.03.2025 r. w kościele pw. Świętej Rodziny w Warszawie przy ul. Świętej Rodziny 1 po której nastąpiło odprowadzenie urny z prochami Zmarłego do mogiły rodzinnej (C1/6/1), w asyście honorowej WP wystawionej przez Brygadę Reprezentacyjną WP, na cmentarzu w (02-484) Warszawie przy ul. Na Krańcu 1. W pogrzebie uczestniczyła liczna grupa członkiń i członków Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy DGW wraz ze sztandarem i pocztem sztandarowym (płk. Jerzy Gąska – dowódca pocztu, kpt. Andrzej Rońda – sztandarowy i płk Romuald Młynarczuk – asystent).
Mowę pożegnalną wygłosił jeden z najbliższych kolegów Zmarłego, a jednocześnie były Jego podwładny – płk Eugeniusz Szulfer.
________Nasz Zbyszek urodził się m. Chorupnik, gm. Gorzków, pow. krasnystawski, woj. lubelskie. Do służby wojskowej został powołany 20 kwietnia 1971 r. w 2 Ośrodku Specjalistów Czołgowo – Samochodowych. Ukończył tam szkołę chorążych. Następnie pełnił służbę w 61 pułku budowlanym. W latach 1978 -79 był słuchaczem w COSUiE. Na 4 lata powrócił do 61pbud. W okresie 1983-1986 dalej podwyższał swoje kwalifikacje w ASG WP. Następnie był kwatermistrzem – zastępcą dowódcy poirr WSW. Dalej pracował w DZJZ MON oraz w PKW ONZ. Od 1992 do 2001 r. był szefem OZ – 3, następnie do końca służby był szefem oddziału departamentu administracyjnego MON. 15 stycznia 2003 roku pożegnał się z mundurem.
________Od 2003 r. do 2006 r. był szefem wydziału audytu i kontroli na Okręg Warszawski w Departamencie Audytu i Kontroli Poczty Polskiej. W 1986 r. ukończył ASG WP, w 1995r. ukończył w SGGW studia podyplomowe, a w 2004 r. kolejne studia podyplomowe na Uniwersytecie Jagiellońskim.
________Zmarły za zasługi dla Ojczyzny i Jej Sił Zbrojnych oraz pracę społeczną został uhonorowany odznaczeniami państwowymi, regionalnymi i branżowymi:
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Krzyżem Zasługi, Brązowym, Srebrnym, Złotym Medalami „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Brązowym, Srebrnym, Złotym Medalami „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”, Medalem ONZ „W Służbie Pokoju” , Srebrnym Medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa, Odznaką Honorową PCK – III i IV Stopnia, Brązową, Srebrną i Złotą Odznaką im. Janka Krasickiego.
________8 października 2009 r. wstąpił do Koła nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego. Był zawsze wyróżniającym się członkiem naszej organizacji. Należał do grona inicjatorów ufundowania naszemu Kołu własnego sztandaru. Pomysł wsparł finansowo, był jedną z osób wbijających w drzewce gwóźdź honorowy. Był dowódcą pocztu honorowego, który odbierał nasz sztandar przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie w dniu 27 kwietnia 2011 r. Za efektywną działalność społeczną w naszym Kole został wyróżniony m. in. wpisem do Honorowej Księgi Zasłużonych dla Organizacji Mazowieckiej oraz Krzyżem Złotym z Gwiazdą Związku Żołnierzy Wojska Polskiego i Krzyżem Komandorskim Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
________Żegnaj Zbyszku, Wspaniały Żołnierzu, Mężu, Tatusiu. Wujku, Sąsiedzie, Kolego! Nich Ci ta warszawska ziemia lekką będzie.
Mam zaszczyt zaświadczyć, że dobrze zasłużyłeś się naszej Ukochanej Ojczyźnie i Jej Siłom Zbrojnym!
________Salwa honorowa i melodia „Śpij Kolego” niech będą nagrodą za wzorową służbę i pracę!
Foto: Andrzej Krzyziński Opracowanie: Jan Dźwigała
Stanisława Pietrucha

kol. Stanisława PIETRUCHA c. Władysława z d. Pawlak
(01.11.1932 r. – 01.12.2024 r.)
________Z głębokim smutkiem i żalem zawiadamiamy, że 01 grudnia 2024 r. odeszła od nas w 92. roku życia wspaniała Koleżanka – Stanisława PIERTUCHA. Niestety o Jej śmierci nie zostaliśmy powiadomieni. Pogrzeb odbył się bez naszego udziału. Spoczęła w mogile rodzinnej (W-VI-4 rz.1 gr. 17/18) na Cmentarzu Komunalnym Północnym. Prosimy abyście Ją odwiedzili.
Cześć Jej pamięci!
________________________________________Zarząd Koła Nr 6
Zawiadomienie

________Z głębokim smutkiem i żalem zawiadamiamy, .że w dniu 25 lutego 2025 r. w 90 roku życia odszedł na wieczną wartę nasz serdeczny i nieodżałowany Kolega i Żołnierz
_______________________________ppłk Edmund SAWICKI
Uroczystość pogrzebowa rozpocznie się w dniu 7 marca 2025 r. o g. 12,00 mszą świętą w kościele pw. Zesłania Ducha Świętego przy ul. Władysława Broniewskiego 44 w Warszawie, po czym trumna z ciałem Zmarłego zostanie przewieziona na Cmentarz Komunalny Północny na plac przy bramie głównej. Po tym zostanie przetransportowana, przy asyście Wojska Polskiego do mogiły rodzinnej.
Rodzinie Zmarłego przekazujemy serdeczne wyrazy współczucia.
Przyjaciele z 10 wpsam
Jan Węgierek

Ppor. Jan WĘGIEREK s. Jana
(30.03.1925 r. – 08.01.2025r.)
Z głębokim smutkiem i żalem zawiadamiam, że odszedł od nas najstarszy członek naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy DGW, wspaniały Kolega, w 100. roku życia
ppor. Jan WĘGIEREK
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się w dniu 23 stycznia 2025 r. o godz. 11,20 mszą św. w Kościele Drewnianym na Cmentarzu Brudzieńskim w Warszawie przy ul. Wincentego 83, po czym urna z prochami Zmarłego zostanie przetransportowana, przy asyście honorowej wystawionej przez Pułk Reprezentacyjny WP i przy asyście honorowej wystawionej przez Koło Nr 6 ZŻWP, do mogiły rodzinnej (18M/1/2) na tutejszym cmentarzu.
Rodzinie Zmarłego składam serdeczne wyrazy współczucia i żalu.
Zapraszam na tę uroczystość.
W imieniu Zarządu Koła Nr 6 ZŻWP – prezes – Jan Dźwigała
________Uroczystość pogrzebowa odbyła się w świątyni katolickiej parafii pw. św. Wincentego a Paulo i prowadził ją kapelan naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa – kol. ks. Wojciech Wojno, który przypomniał zebranym drogę Zmarłego ppor. Jana Węgierka.
________Od 26.08.1946 r. odbywał służbę wojskową w 18 samochodowym batalionie samochodowym. 4 lutego 1947 r. został przeniesiony do 16 kołobrzeskiego pułku piechoty, a od 10.02.1947 r. do 23 pułku artylerii lekkiej. 2 sierpnie 1947 r. rozpoczął służbę w baonie samochodowym, zakończył ją 29.09.1948 r. Od 18.12.1948 r. do 1.06.1959 r. pełnił służbę w Komendzie Głównej Powszechnej Organizacji „ Służba Polsce” . Od 21 lipca 1959 r. do 28.11.1990 r. pełnił zawodową służbę wojskową w 10 pułku samochodowym tj. do dnia jej zakończenia.
________Za wysokie osiągnięcia w służbie i pracy był wielokrotnie wyróżniany, m. in.:
-Krzyżem Kawalerskim Orderu odrodzenia Polski;
-Srebrnym i Brązowym Krzyżami Zasługi;
-Krzyżem Armii Krajowej;
-Odznaką Weterana Walk o Niepodległość;
-Medalem Sekretarza Generalnego ONZ „W Służbie Pokoju”;
-Medalami Złotym i Srebrnym „Za Zasługi dla Obronności Kraju”;
-Medalami Złotym I Srebrnym „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”;
-Medalem „Za Zasługi dla Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON”.
________W 2001 r. został mianowany przez Prezydenta RP na pierwszy stopień oficerski.
________W dniu 13 maja 2010 r. został członkiem Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
Za osiągnięcia w działalności społecznej został uhonorowany m. in. Krzyżem Złotym z Gwiazdą Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
W uroczystości wzięły udział asysty honorowe:
1) z Koła Nr 6 ZZWP w składzie: płk. Jerzy Gąska – dowódca pocztu, rtm. Andrzej Żółkiewski, płk Wiesław Stasiuk -asystent,
2) ze Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Bojowników i Byłych Więźniów Politycznych Oddział Mokotów i Wilanów.
Asystę honorową w kondukcie pogrzebowym pełnili żołnierze z 10 pułku samochodowego. Oni też wykonali przed mogiłą Zmarłego Salwę Honorową , sygnał Wojska Polskiego oraz melodię „Śpij Kolego”.
Żegnaj drogi Kolego i wzorowy Żołnierzu!
Żegnaj Drogi Tatusiu, Dziadku, Wujku, Kuzynie i Przyjacielu! Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie!
Panie Poruczniku Janku! Będziemy dobrze Cię wspominać!
Jan Dźwigała
płk Tadeusz WOSZCZYŃSKI
płk Tadeusz WOSZCZYŃSKI
(7.12.1935 r. – 2.08.2024 r.)
________Z żalem informujemy, że w dniu 19.08.2024 r. na Cmentarzu Komunalnym Północnym odbyła się uroczystość pogrzebowa naszego Kolegi – płk. Tadeusza WOSZCZYŃSKIEGO, żołnierza m. in.: z 10 pułku samochodowego, pułku budowlanego, SSZiB Gar. Stoł . Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu miejscowym w Kwaterze: E XIV 2 – 6A – 4 przy asyście honorowej z pułku reprezentacyjnego WP oraz pocztów sztandarowych z Polskiego Związku Pszczelarskiego.W pogrzebie wzięła udział delegacja naszego Koła: Jan Dźwigała i Jan Mazur.
Cześć Jego Pamięci!
Rodzinie Zmarłego składamy serdeczne wyrazy współczucia.
Opracowanie: Jan Dźwigała
Teresa Henryka LEMPKOWSKA

Teresa Henryka LEMPKOWSKA
(18.01.1939 r. – 7.03.2024 r.)
________Teresa Henryka Lempkowska c. Bolesława (z d. Liwińska) urodziła się w Warszawie. Tylko nieco ponad 7 miesięcy cieszyła się beztroskim życiem niemowlaka. Po wybuchu II wojny światowej w dniu 1 września 1939 roku każdy dzień to była walka jej rodziców o przetrwanie. Jako mała dziewczynka 1 sierpnia 1944 roku straciła swojego ukochanego ojca Bolesława, który wyszedł do powstania i już do rodziny nie wrócił. W pierwszych dniach powstania została wraz ze swoją mamą Stanisławą aresztowana przez Niemców i poprzez obóz przejściowy w Pruszkowie miała zostać deportowana do III Rzeszy. Na szczęście, mamie Teresy udało się ją wyrzucić z pociągu wiozącego je do Niemiec (z odręcznie napisaną kartką do ludzi żeby się nią zaopiekowali), gdzie znaleziona przy torach została zabrana przez dobrych ludzi i gdzie doczekała końca wojny wraz z mamą, która po kilku dniach szczęśliwie odnalazła córkę. Mamie Teresy także udało się uciec z jadącego do Niemiec pociągu kilkanaście kilometrów od miejsca, gdzie wyrzuciła córkę. Po powrocie do Warszawy Teresa wraz z mamą zamieszkały w swoim dawnym mieszkaniu na ulicy Krochmalnej, które cudem nie zostało zniszczone podczas Powstania.
________W 1946 roku Teresa rozpoczęła swoją edukację, której finałem była zdana w 1957 roku matura w Liceum Ogólnokształcącym im. Ks. Józefa Poniatowskiego w Warszawie. W międzyczasie mama Teresy wyszła powtórnie za mąż za Jana Dmochowskiego i w styczniu 1952 roku urodziła jej przyrodniego brata Józefa. Teresa od razu po maturze rozpoczęła pracę jako referendarz sądowy w Sądach na Lesznie, z którymi była związana przez całą swoją karierę zawodową.
________9 kwietnia 1961 roku wyszła za mąż za żołnierza zawodowego – Mariana Lempkowskiego, a 21 maja 1964 roku urodziła jedynego syna Roberta. Zaś 6 lutego 1995 roku doczekała się narodzin wnuka Tomasza. Była najlepszą mamą i babcią, a także córką. Opiekowała się swoją mamą i ojczymem do końca ich życia. Wspierała wszystkich potrzebujących pomocy, miała wielkie serce. 13 stycznia 2000 roku straciła męża, który zmarł nagle w wieku 63 lat. Ponad 24 lata musiała walczyć z przeciwnościami losu jako wdowa. Do końca życia dawała wsparcie i pomoc siostrze swojego męża, na zawsze pozostając przyjaciółkami.
________Po przejściu na emeryturę 31 grudnia 2005 roku dalej pozostała czynna zawodowo pracując kilka lat w kancelarii adwokackiej. Postępująca choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych spowodowała, że jej aktywność fizyczna słabła z dnia na dzień, a przez ostatnie lata praktycznie nie opuszczała swojego mieszkania. Każdy krok sprawiał jej coraz większy ból. Ostatnie kilka dni całkowicie przestała chodzić. 7 marca 2024 roku w nocy w wyniku wstrząsu septycznego (o czym później powiadomili lekarze) straciła przytomność, której nie odzyskała już do końca. Zmarła tego samego dnia w szpitalu na Banacha.
________Za osiągnięcia w pracy i działalności społecznej została uhonorowana Brązowym Krzyżem Zasługi, srebrną odznaką „Zasłużony dla Warszawy” oraz odznaką „Zasłużony Pracownik Państwowy”.
________2 lutego 2012 r. wstąpiła do Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa. Za osiągnięcia w działalności Koła została odznaczona Odznaką honorową „Za Zasługi dla ZŻWP” oraz Krzyżem Srebrnym ZZWP.
________W uroczystości pogrzebowej, która rozpoczęła się mszą świętą w kościele pw. NMP Królowej Świata przy ul. Opaczewskiej 20 w Warszawie, po czym trumna z ciałem Zmarłej została przewieziona na cmentarz przy ul. Leonidasa w Warszawie i pochowana w grobie rodzinnym. W pogrzebie, obok najbliższej i dalszej rodziny, sąsiadów, przyjaciół, uczestniczyła delegacja Koła z członkinią zarządu Koła Nr 6 – Marzeną Dźwigałą na czele.
Żegnaj Tereso!
Niech Ci ta warszawska ziemia lekką będzie! Będziemy Cię życzliwie wspominali i odwiedzali!
Foto i opracowanie: Jan Dźwigała
por. Jan MOLO

por. Jan MOLO s. Jana
(15.01.1935 r. – 25.02.2024 r.)
________Urodził się w Żukowicach, gm. Nowy Korczyn, pow. buski, woj. świętokrzyskie. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w Państwowej Szkole Przemysłowej w Gliwicach, którą ukończył w 1952 r. W tym samym roku rozpoczął pracę zawodową w budownictwie energetycznym jako monter kotłowy na budowie elektrowni Jaworzno II. Od 1953 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował na budowach elektrociepłowni Żerań i Siekierki jako spawacz rurociągów wysokoprężnych. W latach 1963 – 1973 był przewodniczącym rady zakładowej w Energomontażu – Północ. w tym okresie ukończył technikum mechaniczne a następnie Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i uzyskał tytuł magistra.
________Od 1973 do 1990 r. w przedsiębiorstwach budownictwa energetycznego pełnił funkcje: głównego specjalisty ds. pracowniczych, zastępcy dyrektora zjednoczenia i w przedsiębiorstwie budownictwa energetycznego Energobud – zastępcy dyrektora ds. pracowniczych. W 1979 r. ukończył podyplomowe studia na Uniwersytecie Warszawskim o specjalności nauk o pracy i polityce społecznej.
________Po zaniechaniu budowy elektrowni jądrowych Żarnowiec i Klempicz n/Wartą, a w konsekwencji rozwiązaniu przedsiębiorstwa Energobud, jako generalnego wykonawcy tych inwestycji, z dniem 1 października 1990 roku, przeszedł po 41 latach pracy, na emeryturę.
________Za zasługi zawodowe w budowie elektrowni i elektrociepłowni oraz pracę społeczną został uhonorowany odznaczeniami państwowymi, regionalnymi i branżowymi:
Krzyżami Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
Złotym i Srebrnym Krzyżami Zasługi;
Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalami „Za Zasługi dla Obronności Kraju”;
Złotym i Srebrnym „Medalami Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”;
Złotą Honorową Odznaką „Za Zasługi dla Warszawy”;
Medalem ”Pro Memoria”;
Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”;
Odznaką Honorową „Zasłużony dla Rolnictwa”.
________Kilkakrotnie mianowany na kolejne stopnie wojskowe aż do porucznika. 12 października 2019 r. został kapitanem Polskich drużyn Strzeleckich.
________Od 1994 r. przez pięć kadencji był radnym dzielnicy Ochota, gdzie pełnił ważne funkcje przewodniczącego różnych komisji, a od 26.11.2002 r. funkcję wiceprzewodniczącego Rady Dzielnicy. Od marca 2002 r. został wybrany na wiceprzewodniczącego Dzielnicowego Komitetu Ochrony Miejsc Pamięci Walk i Męczeństwa dla Warszawy – Ochoty. . Dzięki jego staraniom pozyskał sponsorów na koszty renowacji miejsc pamięci narodowej: pomnika Marii Skłodowskiej – Curie, pomnika Reduta Ordona, pięciu tablic upamiętniających masowe egzekucje mieszkańców Warszawy, pomnika Bohaterów Września, tablicy poświęconej rozstrzelaniu w czasie okupacji 20 polskich obywateli przy Dworcu Zachodnim. Dzięki także jego staraniom możliwym było wybudowanie pomnika I Prezydenta Rzeczpospolitej – Gabriela Narutowicza.
________W latach 1997 – 2010 był członkiem Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. broni Zygmunta Berlinga.
________2 lutego 2012 r. wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Dowództwie Garnizonu Warszawa.
________Za patriotyczną postawę, udział w przedsięwzięciach historycznych został wyróżniony:
odznaką honorową „Za Zasługi dla ZŻWP”, brązową odznaką „Za Zasługi dla ZŻWP” oraz krzyżem złotym „Za Zasługi dla ZŻWP”.
________Uroczystość pogrzebową uświetniła asysta wojskowa wystawiona w wyniku decyzji MON przez pułk reprezentacyjny WP .
________W imieniu zebranych pożegnał Go prezes Koła Nr 6: „Dziś żegnamy Cię drogi Przyjacielu, Mężu, Tatusiu i Dziadku, wspaniały kuzynie i sąsiedzie, Kapitanie Drużyn Strzeleckich i Poruczniku Wojska Polskiego!
Niech ta warszawska ziemia lekką Ci będzie! Janku będziemy Cię pamiętać i życzliwie wspominać!”
Foto: Eugeniusz Karbowiak Opracowanie: Jan Dźwigała
