Monthly Archives: kwiecień 2023

płk mgr inż. Andrzej Marian OPIOŁA
(31.07.1950r. – 04.04.2023 r.)

________W dniu 14 kwietnia 2023 r. w wypełnionym kościele pw. św. Józefata o g. 13,15 rozpoczęła się msza święta żałobna w intencji naszego Kolegi. Obok  księdza koncelebranta i syna Zmarłego, pożegnał  Go kol. Jerzy Gąska. Oto treść jego wystąpienia:
________„Cześć Andrzeju! Jeszcze niedawno w głowie by mii nie powstało, że będę tutaj stał obok Twoich bliskich , koleżanek, kolegów i licznych znajomych i mówił  do Ciebie, wspominając czasy, gdy łączyło nas braterstwo służby z użyciem słowa „był”.
Pamiętasz chyba nasze wspólne sześć lat w tej samej jednostce wojskowej. Problemy związane z pracą, wyrzeczeniami i wysiłek wkładany w rozwiązywanie problemów jakie stawiane były przed nami. Miałeś liczne talenty i charyzmę, która dana jest jedynie nielicznym, a bez której trudno zasłużyć na miano dobrego odpowiedzialnego dowódcy i dobrego człowieka. Pułkiem dowodziłeś prawie 10 lat, przez wiele lat stawałeś na najwyższym stopniu podium w rywalizacji takich oddziałów. Musiałeś być zawsze najlepszy, to Cię cechowało. Pozostawiłeś po sobie najwięcej pamiątek.
Takim byłeś.
________Pamiętasz, gdy przyszedłeś  do jednostki w pięknym marynarskim mundurze i swój ogromny żal, że trzeba „ten granat” zamienić na zielone – zdecydowanie mniej twarzowe, ale w końcu, ten kolor pokochałeś, bo służba była Twoim powołaniem, drugim po miłości do rodziny, która dzielnie znosiła pogodzenia wszystkich obowiązków. Przyszedł czas że nasze zawodowe drogi się rozeszły, pozostały służbowe odprawy, spotkania koleżeńskie, a w ostatnich latach już tylko kontakty telefoniczne żałuję że „tylko”.
Los sprawił, że nie da się już tego zmienić. Pozostaniesz w moich wspomnieniach na zawsze jako wierny towarzysz żołnierskiego rzemiosła, lojalny kolega, radosny kompan w poza zawodowym życiu.
________Cześć Twojej pamięci Drogi Kolego! Pogrążonym w żałobie najbliższym Andrzeja – żonie Małgosi, dzieciom i wnukom składam szczere wyrazy współczucia.
Ja i licznie zgromadzone grono kolegów – współtowarzyszy służby będziemy się starali żeby pamięć i Andrzeju wiecznie trwała i żyła.
Od mogiły żołnierza nie odchodzi się ze złamaną duszą.”
________Po mszy urna z prochami Zmarłego została przetransportowana przy asyście honorowej wystawionej przez pułk reprezentacyjny WP do mogiły rodzinnej na Cmentarzu Wojskowym  (Kw. B32 Rząd 11 grób 14). Salwa honorowa i melodia „Śpij Kolego” niech będą nagrodą za wzorową służbę dla dobra naszej Ojczyzny!

Foto i opracowanie:  Jan Dźwigała

St. sierż. policji, ppłk PDS – Antoni Władysław GAJ
(15.07.1948 r. – 26.03.2023 r.)

 ________Urodził się we Frysztaku, pow. strzyżowski, woj. rzeszowskie z ojca Piotra   i mamy Katarzyny. Zamieszkał w domu rodzinnym w m. Kobyle. Pochodził  z chłopskiej rodziny. Miał dwóch braci: Jacka i Zdzisława. Zarówno tata jak i obaj bracia niestety przedwcześnie zmarli. Po ukończeniu szkoły podstawowej pracował dorywczo.  W tym okresie czasu w Polsce stworzono warunki aby ubogie dzieci i młodzież wiejska miały możliwość zdobywania nauki bez ponoszenia wkładów finansowych ze strony rodziców. W tym celu powołano długoterminową zasadniczą służbę wojskową trwającą pięć lat. W  tym okresie żołnierze do niej wcieleni mieli możliwość ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej i zdobycia wybranego zawodu. Tak się złożyło, że 28 kwietnia 1966 roku  Antoni trafił do 10. pułku samochodowego w Warszawie. Pod okiem doświadczonych dowódców i brygadzistów ochotnicy ci zdobywali upragnione zawody, Antoś – mechanika samochodowego.  Doświadczenie i nauka sprawiły, że ta grupa żołnierzy należała do grona najlepszych fachowców wśród żołnierzy. Z tej racji przełożeni sięgali po nich gdy trzeba było wykonać ważne zadania, szczególnie w czasie ćwiczeń, w tym ćwiczeń Układu Warszawskiego, także poza granicami Polski. Antoś, tak popularnie był nazywany, dosłużył się stopnia  starszego kaprala, co było rzadkością, odznaki „Wzorowego Żołnierza I Klasy” oraz po zdaniu serii różnych egzaminów, pierwszej klasy specjalisty wojskowego. Ten tytuł upoważniał Go do otrzymywania odpowiedniej gratyfikacji finansowej. Ponadto był dowódcą drużyny o dużym autorytecie. Pod koniec służby m. in. Jego  drużyna została zgłoszona do rywalizacji o  zdobycie tytułu „Drużyny Służby Socjalistycznej”. Wiązało się  to m. in. z utrzymywaniem wzorowej dyscypliny co najmniej przez pół roku oraz uzyskiwaniem  bardzo dobrych ocen z  wyszkolenia bojowego i ogólnowojskowego. Rywalizacja zakończyła się pomyślnie! Na mundurach całej Jego drużyny zawisły specjalne sznury symbolizujące DSS! Po ukończeniu  służby odjechał do swojego domu. Początkowo trafił do milicji, a potem do policji, łącznie przepracował tam ok. 22 lata. Szczególnie był znany ze służby konwojowej w komendzie stołecznej policji. Ze względu na stan zdrowia stamtąd odszedł na rentę. Za wzorową służbę i pracę został odznaczony: Srebrnym Krzyżem Zasługi, brązową i  srebrną odznakami „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” oraz brązową odznaką „”W Służbie Narodu”.
________5 września 2013 roku wstąpił do naszego Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP ZŻWP przy DGW. Za pracę  na rzecz naszego Związku został odznaczony Odznaką Honorową „Za Zasługi dla ZŻWP’ oraz Brązowym Krzyżem „Za Zasługi dla ZŻWP”. W imieniu zebranych żałobników pożegnał Go prezes Koła – kol. Jan Dźwigała. Powiedział m. in:

„Wszystkim tu zebranym mam wielki zaszczyt zakomunikować, że nasz Wielki Przyjaciel dobrze zasłużył się naszej ukochanej Ojczyźnie! Dziś wyruszasz na wieczną wartę! Melodia, którą Ci zagra wojskowy trębacz, niech będzie naszym pożegnaniem i podsumowaniem Twojego wspaniałego żywota!
Żegnają Cię najgoręcej: kochająca żona Bożenka oraz ukochana córeczka Monika z rodziną. Żegna Cię bliższa i dalsza rodzina, koledzy i koleżanki, sąsiedzi oraz członkinie i członkowie Koła Nr 6 im. Żołnierzy 2 Armii WP przy DGW, szczególne pożegnanie kieruje do Ciebie Komendant Naczelny PDS – gen. Jan Gustaw Grudniewski.
Antoś! Odpoczywaj w pokoju! Niech Ci ta nadarzyńska ziemia lekką będzie!

Foto: Marzena Dźwigała                                                                         Opracowanie: Jan Dźwigała