Jan Molo, urodzony 15.02.1935 r. w Żukowicach, gm. Nowy Korczyn, pow. buski, woj. świętokrzyskie. Po szkole podstawowej podjął naukę i ukończył Państwową Szkołę Przemysłową w Gliwicach (1952 r.). Od razu podjął pracę zawodową jako monter kotłowy na budowie elektrowni Jaworzno II. Od 1953 r. zamieszkał w Warszawie i pracował na budowach elektrociepłowni Żerań i Siekierki jako spawacz rurociągów wysokoprężnych. W latach 1963-1973 był przewodniczącym rady zakładowej w Energomontażu – Północ. Uzupełniał swoje wykształcenie. Najpierw ukończył technikum mechaniczne, a następnie wydział prawa i administracji Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł magistra administracji. Od 1973 r. do 1990 r., w przedsiębiorstwach budownictwa energetycznego pełnił funkcje: głównego specjalisty ds. pracowniczych, zastępcy dyrektora Zjednoczenia i w przedsiębiorstwie Energobud – zastępcy dyrektora ds. pracowniczych. W 1979 r. ukończył podyplomowe studia na UW o specjalności nauk o pracy i polityce społecznej. Po zaniechaniu budowy elektrowni jądrowych Żarnowiec i Klempicz n/Wartą, a w konsekwencji rozwiązaniu przedsiębiorstwa Energobud jako generalnego wykonawcy tych inwestycji, z dniem 1 października 1990 r. przeszedł, po 41 latach pracy, na emeryturę. Po tym fakcie zaangażował się bez reszty do pracy społeczne. Wstąpił do Stowarzyszenia Tradycji Ludowego Wojska Polskiego. Od 1994 r. był radnym dzielnicy Ochota. W latach 1994-1998 był przewodniczącym komisji przestrzennej, gospodarki komunalnej i ochrony środowiska, w latach 1998-2000 – przewodniczącym komisji polityki mieszkaniowej i samorządności, a w latach 2000-2002 – przewodniczącym komisji polityki gospodarczej, budżetu i finansów. Dzięki jego staraniom pozyskał sponsorów na koszty renowacji miejsc pamięci narodowej: pomnika Marii Skłodowskiej – Curie, pomnika Reduta Ordona, pięciu tablic upamiętniających masowe egzekucje mieszkańców Warszawy, pomnika Bohaterów Września, tablicy poświęconej rozstrzelaniu w czasie okupacji 20 polskich obywateli przy Dworcu Zachodnim. Dzięki także jego staraniom możliwym było wybudowanie pomnika I Prezydenta Rzeczpospolitej – Gabriela Narutowicza. Od 2002 r. jest wiceprzewodniczącym dzielnicowego Komitetu Ochrony Miejsc Pamięci Walk i Męczeństwa Dzielnicy Ochota.
Do Koła Nr 6 im. Żołnierzy II Armii WP wstąpił 2 lutego 2012 r.
Za zasługi w budowie elektrowni i elektrociepłowni oraz pracę społeczną był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, m. in. Krzyżami Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Srebrnym i Złotym Medalami „Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”, Medalem „Za Zasługi dla Miasta Stołecznego Warszawy”, Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, Medalem „PRO MEMORIA”.
W 1977 roku został mianowany starszym sierżantem sztabowym, w 1982 roku – chorążym, w 1997 r. – podporucznikiem, w 2015 r. – porucznikiem. Za działalność w naszym Związku odznaczony został w bieżącym roku Krzyżem Złotym „Za Zasługi dla ZŻWP”. Z uwagi na jego poważną chorobę wręczenie odbyło się 18 maja br. przez delegację Koła: ppłk Henryk Piotrowski i por. Józef Kmera. Kilkakrotnie odwiedzał go prezes Koła – mjr Jan Dźwigała. W czasie ostatniego spotkania por. Jan Molo przekazał na jego ręce dla Koła broszurę „1914. BÓJ POD CZARKOWAMI. 2014”.
Zasłużonemu budowniczemu życzymy poprawy stanu zdrowia oraz wszelkiej pomyślności!
Opracował: Józef Andrzej Krzyziński
